Gelukkig is ze smal en is er genoeg ruimte in mijn schuur. De Pioneer heeft dus nog niet in de weg kunnen staan. Gaat het er ooit nog van komen? Als het gaat gebeuren, denk ik dat ik weer opnieuw zal moeten leren fietsen op het ding. Ook zal het mechanisch moeten worden aangepast want het lijkt erop alsof de setjes tandwielen voor deze hoeveelheid versnellingen (en in een zware kwaliteit) niet meer voorradig zijn. Ik had ook het zadeldekje eraf moeten halen want daar is in de loop der jaren wel het weer in gekomen. Plus dat ik de fiets, is de bedoeling, niet meer dagelijks ga inzetten. Ik heb van tijd tot tijd last van mijn kuiten en ik hoef maar de fietsenschuur te openen om de schuldige aan te wijzen. Met name het laatste jaar is het in de war geraakt met de versnellingen en fiets ik regelmatig té zwaar. Dat gaat dan wel een stuk sneller maar voor mijn knieën en kuiten is het soms afzien geblazen. Het is vandaag echter wel zeven jaar geleden dat ik voor het eerst een dagje op stap ben geweest met het rode gevaar. De foto is achter het huis in Nijeveen. De woningstichting heeft een paar honderd ingehouden van mijn verhuispremie voor het opknappen van de tuin. Daar had ik niet meer de moed voor...
Het heeft even gedreigd met een soort 'ge-Vecht tegen de drank', hoewel ik al niet van plan ben om de Vecht op te zoeken. Het ge-Vecht begint erg spontaan in 2012. Terwijl ik een deel van de Vechtdal fiets, besef ik me dat het drie jaar is geleden dat ik ben gestopt met drinken. In 2013 doe ik een tweede deel Vechtdal en in 2014 beperk ik me tot het Nederlandse stuk van de route. Op 2 april 2016 is het nationale ligfietsdag en eindelijk heb ik eens de moed om de Nazca-winkel te betreden. Ik heb dan al besloten een fiets te huren voor een dag. Eerst denk ik aan een onderstuur maar het vliegt me aan als ik naast zo'n fiets sta. Die had ik, als beginner, ook niet mee gekregen. Eerst maar eens leren op een bovenstuur. Na enige aarzeling gaat het erg goed en nét als ik overmoedig begin te worden...? Ga ik plat op mijn snuit. Vooral mijn scheenbeen jankt, maar hee... ik heb niet voor niets een ligfiets gehuurd! Het opstappen is een drama en dat doe ik ook een eindje buiten Nijeveen. Als ik eenmaal gang heb, gaat het goed. Zodra ik afstap en opnieuw wil verder fietsen, kost het me tien minuten om weer het geleerde onder de knie te krijgen. Ik ben desondanks ambitieus en zal deze zondag tot Sleen fietsen en weer terug.
De foto toont de zitting met de kralen. Dat helpt transpiratie tegen te gaan maar bovendien voel ik 's nachts in bed nog mijn kont heen en weer schudden. Als ik heb besloten, de volgende dag, om de fiets te kopen, kies ik meteen voor een zachte zitting. De Pioneer is het mooiste dat me ooit is overkomen. Dat denk ik dikwijls als ik onderweg ben met het rode gevaar. Drie jaar lang heb ik de fiets honderd procent in gezet. Woon-werkverkeer, even naar de familie in Friesland of op een zondag over Groningen crossen... de Pioneer is mijn metgezel. Als ik tien jaar van de drank ben, moet dit uitgebreid worden gevierd met een fietstocht langs de Vecht. Eerst in Hardenberg en daarna nog even de grens over naar het Duitse Laar. De teller staat dan bijna op twintigduizend kilometer. Een week later fiets ik nog eenmaal met de Pioneer naar Sleen en bij Ruinen ga ik over de twintigduizend kilometer. Later die week merk ik dat de kettingbuis is versleten, even later blijkt ook het ketting niet meer je van het te zijn en dan moeten ook de tandwielen worden vervangen. En daar heb ik steeds geen geld voor (over) gehad en daardoor staat de Pioneer nu al vier jaar werkloos te staan in de fietsenschuur. Ik ben optimistisch ingesteld en denk dat die dit jaar weer 'roadworthy' gaat worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten