Het is wellicht té vroeg maar toch ga ik mijn lieve lezers alsnog een goede Pasen toewensen. Ik weet namelijk niet of ik morgenavond toe kom aan publiceren. Ik moet straks even gaan zitten voor een volgende aflevering van 'Alle 40 Goed' met favorieten uit de jaren 1998 tot en met 2002 maar dat is een zorg van later. Eerst maar verder met de 'Honderd achteruit'. Maar eens even bekijken hoe ver ik met deze serie kom want over drie maanden weet ik hoe de Top 100 van dit jaar eruit ziet. We zijn pas bij nummer 30 hoewel ik nummer 31 (van Uriah Heep) al eerder heb behandeld in een dubbelaflevering. Op nummer 30 vinden we een single welke heel lang op mijn verlanglijstje heeft gestaan en, eerlijk is eerlijk: Eigenlijk verdien ik wel een upgrade mét fotohoes. Desondanks staat de single vanavond in de schijnwerpers. De nummer dertig is 'All I Really Want To Do' van The Byrds uit 1965.
De organisatie van het Woodstock-festival bij Steenwijkerwold is er wel vaker mee weggekomen. Het wordt pas ernstig als het in 1998 Madness aankondigt, hetgeen feitelijk een afsplitsing is. De afsplitsing valt in verkeerde aarde bij de 'nieuwe' Madness-fans en deze komen in grote getale naar het festival met maar één doel: Het optreden verstieren. Anouk heeft de eer het voorprogramma te zijn en zij krijgt al kluiten rond de oren. Haar t-shirt wordt vuil en dan trekt ze het uit en doet het optreden verder in bh. Dat gaat ietsje lastiger bij Madness. Zij voelen zich dermate bedreigd dat ze halverwege het derde nummer het podium verlaten en niet meer zullen terugkeren. Hoe het een jaar eerder precies zat, is iets dat ik nog altijd probeer te ontdekken. The Byrds staat op het programma, maar het blijkt niets meer te zijn dan ex-Byrds-lid Skip Battin met een band. Ze spelen wel uitsluitend hits van The Byrds en ook de klassieke opnames waarbij Battin niet is betrokken. Of The Skip Battin Band (of iets dergelijks) voor een avondje The Byrds heet of dat het daadwerkelijk is verkocht als The Byrds, dat probeer ik nog altijd te ontdekken. Feit is wel dat ik vooraan sta en enorm uit mijn dak ga. Even achter me staat een jong meisje met haar vader. Ik moet haar vast hebben gezien deze avond. Achteraf blijkt dat W. die avond met haar vader is geweest op het festival en speciaal voor The Byrds.
Pete Frame is de man van de stambomen in de popmuziek. Voor het verzamelalbum 'History Of The Byrds' (1973) maakt hij een stamboom van The Byrds en heeft daar de volledige ruimte van de binnenkant van de klaphoes voor nodig. The Byrds is een springplank voor nieuw talent. Daar wordt bij de opname van 'Mr. Tambourine Man' anders over gedacht door de platenmaatschappij en het studiopersoneel. Die vinden de muzikanten van The Byrds ondermaats en huren in allerijl sessiemuzikanten in. Alleen Roger McGuinn en David Crosby zijn aanwezig bij de opname. 'All I Really Want To Do' klinkt alsof het van dezelfde sessies afkomstig is.
Eigenlijk moet The Byrds niets hebben van een opvolger van 'Mr. Tambourine Man' welke is geschreven door Bob Dylan, maar het is vooral onder druk van de platenmaatschappij. Het gerucht gaat dat Cher haar versie wil uitbrengen op Imperial. The Byrds ziet niet zo het probleem van twee covers van hetzelfde liedje maar bezwijkt onder de druk van Columbia. In Amerika piekt de single op 40 waar Cher met nummer 15 er met de hoofdprijs vandoor gaat. In Engeland is het precies andersom. The Byrds bereikt een vierde plek en Cher moet het met nummer negen doen. In Nederland wordt de gezamenlijke verkoop getoetst en samen zijn ze goed voor een vijftiende plek in de Top 40. Roger verzorgt de leadzang in het nummer, maar we horen David Crosby in de brug van het nummer.
Het is een komen en gaan van muzikanten in The Byrds. Voordeel is wel dat ieder ex-lid meteen weer een volgende band opricht waardoor het een heuse familiestamboom is geworden. David Crosby wordt in 1967 verzocht om zijn biezen te pakken. Het is het drugsgebruik dat hem de das om doet. De gloriedagen zijn voorbij als eerdergenoemde Skip Battin aansluit. Het is dan 1970 en met Battin maakt The Byrds albums welke alleen nog interessant zijn voor pure countryrock-liefhebbers en een VPRO-publiek. In 1973 vindt een reünie plaats van de klassieke Byrds-bezetting en dat resulteert in de laatste elpee: 'Full Circle'. Verder zullen McGuinn, Clark & Hillman in 1979 nog een elpee afleveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten