Het is een zaterdagmiddag als ik 'Do The 45' doe en een plaatje draai dat neigt naar de populaire disco uit de jaren zeventig. Plots komt er een discussie op gang in de chatroom welke dan nog altijd goed gevuld is. 'Hebben we eigenlijk wel een show met uitsluitend klassieke disco-hits uit de jaren zeventig?'. Een week later kondigt collega-radiomaker Meg aan dat ze een maandje vrijaf gaat nemen. Intussen zal ze in het huwelijksbootje stappen en een reis maken. Meg doet haar show in de nacht van zaterdag op zondag. Omdat ze zelf in Amerika woont, is dit voor haar 'prime time'. Ik maak dan kenbaar dat ik voor de 'time being' een nostalgische disco-show zal doen. Intussen heeft een andere collega de zorg genomen over de 'love songs'-show. Na één show met allleen maar mierzoete ballads besluit hij opeens een disco-show te doen, terwijl de eerste 'Floorfillers' in de voorbereiding is. Hij heeft zelfs de poster gemaakt voor de show! Dat maakt dat ik verder ga denken en zoeken en vind al snel een bonte verzameling aan jaren tachtig en negentig welke het ook verdienen om weer eens op de radio te worden gedraaid. Ook al moet ik bekennen dat ik aan het begin van 'Floorfillers' niet weet waarmee ik bezig ben en kan ik de gevolgen ook niet overzien.
Het is twee weken na de eerste 'Floorfillers' dat overigens mijn eerste 'digitale' show is. Ik hoor op Q Music (of luister ik in die tijd naar 538?) op de wekkerradio dé ultieme Ibiza-hit van dat moment. Het is 'Clarity' van Zedd & Foxes en ik vind het aardig genoeg voor de nieuwe show. Eind september komt in zicht en normaliter zou Meg weer moeten beginnen met haar show. We zullen haar echter nooit meer terug zien en ook op Facebook ben ik het contact met Meg kwijtgeraakt. Het 'slot' is helemaal van mij, alleen...? Ik WIL helemaal geen dance-show doen en al helemaal niet op dit onchristelijke tijdstip. Vanuit de luisteraars wordt een petitie gestart om de show in de lucht te krijgen en ook de radiobaas erkent dat dance de grote ontbrekende factor is in de 'more music variety'-filosofie van het station. Dan besluit Joel zijn 'Mixed Grill' bij het grofvuil te zetten en, ja, van 11 tot 1 wil ik wel een vervolg geven aan 'Floorfillers'. Echt... ik heb geen flauw idee waarmee ik bezig ben in deze tijd. Ik zie nog wel eens een oude speellijst en denk dan bij mezelf 'Carly Rae Jepsen in een dance-show? Serieus?'.
Het Wolfman-publiek slikt het voor zoete koek. Het station wordt dan erg gedomineerd door reggae, ska, soul en classic rock. O ja, we hebben ook nog country- en bluegrass-shows op dat moment. Die zijn we ook alweer jaren kwijt. Dance werkt in zekere zin als een rode lap op een stier en dat geldt zeker voor de zaterdagavond. Het is de tijd dat we meer dan een halve dag aan shows hebben op zaterdag en 'Floorfillers' is een moordenaar. De eens zo volle chatroom dunt al tijdens het eerste nummer uit tot drie vaste gezichten. In november 2013 heeft de radiobaas opeens de zondagavond weer nodig waar ik 'The Vinyl Countdown' doe. Hij suggereert dat ik 'The Vinyl Countdown' naar de zaterdag breng en 'Floorfillers' op een ander tijdstip. Dat wordt de vroege vrijdagmorgen van 1 tot 3. Intussen is 'Floorfillers' al verder gegroeid en leg ik méér de focus op nieuwe muziek. En warempel... ik krijg steeds meer lol in de show!
'Floorfillers' heeft ook impact in zekere zin. Als ik naar de dance-charts kijk van de BBC kan ik zien dat bepaalde platen stijgen of zakken naar gelang ik ze in de show heb gedraaid. Het is een 'missie' om 'Vandaag' van Bakermat een hit te maken in Engeland en dat lukt in de zomer van 2014. Het kijkt net om het hoekje in de top 20 in Engeland met als titel 'Today'. Verder ben ik héél vroeg met de Hippie Sabotage-remix van 'Stay High' van Tove Lo. Nederland loopt dan nog voorop in de dance en in bepaalde gevallen is het 'gemakkelijk scoren'. Een nieuwe hit wordt pas over twee of drie maanden een hit in Engeland en dus kan ik daar mijn aandeel in claimen. In de jaren 2014-2015 geniet ik met volle teugen van 'Floorfillers'. Ik speur op woensdagavond Youtube af op zoek naar exclusieve mixen. In 2016 ben ik het minimalistische geluid van Youtube en 'watermerken' zat en wil louter nog legale opnames draaien. Dan blijkt de keus inmiddels een stuk minder ruim. Ik probeer het schip nog te redden met een Europese dance-chart maar deze blijkt té eentonig te worden. Dan is het een donderdagavond in juni 2016...
Lee Madge heeft de volgende dag een afspraak en verlaat de chatroom al heel vroeg. Daar ben ik dan... alleen in de chatroom met waarschijnlijk geen overdaad aan luisteraars. Ik draai platen waar ik steeds minder mee heb, maar hee... het zijn hits in Europa! Ik heb al vaker gedacht om de stekker eruit te trekken maar deze avond geeft de doorslag. Ik kondig de volgende week aan dat de week erna de laatste 'Floorfillers' gaat worden, maar... ik blijf de vrijdagnacht bezetten met een iets andere show. Gemiddeld doe ik nog eenmaal per jaar een 'Floorfillers'-uitvoering van 'Afterglow' voor de nostalgie, maar ben altijd weer blij als het is afgelopen. 'Floorfillers' was een monster dat ik zelf had gecreëerd. Als het aan de luisteraars en fans had gelegen, had ik nog altijd de show moeten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten