'Een boek over jezelf schrijven?' Drinkebroer Ray kijkt me vol verbazing aan. 'Dat is iets voor mensen die iets hebben bereikt in het leven'. Anno 2022 steek ik allebei de duimen in de lucht maar in 1998 ben ik het zwaar oneens met Ray. Schrijven helpt me te verwerken en dat is misschien het voornaamste doel dat ik al op mijn 23e bezig ben aan een autobiografie. Voor de lezer zal het een soort 'Wuthering Heights' zijn geworden, maar dan door een knaap van begin twintig. Als ik nu eens zou beginnen aan een autobiografie? Wellicht dat ik over vijfentwintig jaar opnieuw in de lach schiet. Toch zou ik over bepaalde jaren een boek kunnen schrijven en dan in 1997 wel één van de eerste jaren. Ik zou het tegen het einde van het jaar over de krakersavonturen kunnen hebben. Over de liefdes. Maar...er gebeurt méér in deze laatste maanden van 1997. Hoewel het dan nog niet als een 'afscheid' aanvoelt, heb ik wel een wens zien uitkomen en is dit een prachtige finale van een hoofdstuk. De wens klinkt nogal knullig maar... het lijkt me als poprecensent het einde om eens de Golden Earring te mogen recenseren. Het probleem wil echter dat de groep altijd nét buiten de regio optreedt (jaarlijks in Joure) en dat maar weinig zaaleigenaren in onze regio het aandurven om hier tegenop te boksen. Maar de mannen uit Den Haag worden ook een dagje ouder en hebben besloten de schouwburgen langs te gaan ter promotie van hun nieuwste album. Een try-out vindt op donderdag 9 oktober 1997 plaats in de Sneker schouwburg Amicitia en natuurlijk ben ik ook aanwezig!
Waarom uitgerekend de Golden Earring? Geen idee. Ik denk vooral omdat de band 'de top' is in Nederland gedurende mijn periode als recensent. Toch moet ik erkennen dat de band aan populariteit heeft ingeboet tijdens deze jaren. Na 'Bloody Buccaneers' en de top tien-hit 'Going To The Run' brengt de groep een 'unplugged' album uit. In 1994 nog één studio-album (met het uitstekende 'Hold Me Now' als eerste single) en een album met covers. In 1997 heeft de band besloten wederom op de akoestische toer te gaan en optredens te doen in het theater. Het album heet 'The Naked Truth 2' als ik me niet vergis. De eerste single is 'Burning Stuntman' waarvoor Dick Maas een video heeft gemaakt. Het idee is dat de band het liedje speelt op het podium terwijl de video op de achtergrond draait, maar dat geheel moet wel synchroon lopen. Dit is het 'pijnpuntje' van de generale repetitie in Sneek want dat loopt niet helemaal soepel en moet een paar maal overnieuw. Het is tevens het enige dat me is bijgebleven van het concert. Veelal nieuw werk en tot slot een paar klassiekers in akoestische uitvoeringen. Terwijl ik mijn eerste dag doorbreng op het terrein van de ADM kunnen de thuisblijvers de recensie lezen in de Sneeker.
Er is niet één specifiek punt aan te wijzen want er spelen meerdere dingen tegelijk af. Feit is wel dat ik in juni een slechte indruk heb achtergelaten op de redactie. Ik heb mezelf de autocrosswedstrijden toegeëigend en ga op zaterdagmiddag naar de autocross in Blauwhuis. Daar tref ik meteen een muziek- en zuipmaat uit Sneek en dat is geen goed begin van de dag. De combinatie van zon en pils werkt niet goed bij mij. Omdat ik niet veel zin heb om naar het rennerskwartier te gaan en met de kampioen te praten over cc's, standaardklasse en ander jargon, besluit ik wel een verhaal 'in elkaar te hangen'. Die avond ga ik uit mijn bol in Het Bolwerk en 'leer' ik dansen. Op zondagmiddag zal ik dan toch langs de redactie moeten om mijn stuk over de autocross uit te werken. Ik heb nagenoeg geen slaap gehad en teveel genoten van de alcoholische versnaperingen. Ik heb geen zin om te bellen en een interview af te nemen en leg onzeker het blaadje op het bureau van mijn collega op de redactie. Het is beneden de maat, dat weet ik ook, maar het moet zo maar... Mijn collega schrapt het hele verhaal en neemt zelf het interview af met de kampioen. Sindsdien roept een andere collega voortdurend: 'Gerrit Louwsma, onbetwist uw autocross-specialist'. Het is niet alleen vanwege dit artikel maar ook door verschuivingen in de journalistiek. De Sneeker gaat al méér samenwerken met een eerdere 'concurrent' waardoor nauwelijks ruimte overblijft voor recensies. Soms bezoek ik een concert, schrijf een recensie en vervolgens wordt deze niet geplaatst. Het concert van de Golden Earring zal de laatste in de reeks worden. In 2002 heb ik nog eenmaal een 'verrassingscomeback' gemaakt in de tijd dat ik thuisloos ben.
De volgende singles heb ik in september 1997 gekocht bij de kringloopwinkel aan het einde van de Oudegracht in Utrecht. Golden Earring en The Byrds hebben hoge prijzen op de stickers maar kosten me, geloof ik, niet meer dan een rijksdaalder per stuk.
3036 Isn't It Time - The Babys (UK, Chrysalis, 1977)
3037 Full Circle - Byrds (NL, Asylum, 1973)
3038 Top Of The World - The Carpenters (NL, A&M, 1973)
3039 Pilot Of The Airwaves - Charlie Dore (Duitsland, Island, 1979)
3040 Instant Poetry - Golden Earring (NL, Polydor, 1974)
3041 Summertime Summertime - Hobby Horse (Duitsland, Bell, 1972)
3042 One More Time You All - Nu-Sound Express Ltd. (NL, Blue Elephant, 1973)
De laatste is alleen leuk op papier. Charlie Dore staat bij mij in de jaren tachtig-bak maar komt in werkelijkheid dus uit 1979. The Babys heb ik al in de Duitse persing, deze Engelse persing is een bonus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten