Zoals ik afgelopen week al heb geschreven, denk ik dat de verwerking van het verlies van moeder al tijdens de laatste weken van haar leven is geweest. Ik speel eveneens met het idee voor een verhaaltje over het huis in Jutrijp. Goed beschouwd is het afscheid van 'thuis' zwaarder dan het afscheid van moeder, hoe gek het ook mag klinken. In het huis staan nog ontzettend veel relikwieën uit de laatste paar jaar dat ik in Jutrijp heb gewoond. Een aantal verrassingen waar ik ontzettend gelukkig mee ben. Ik heb vorig jaar in 'Het zilveren goud' geschreven over het 'opzienbarende' stuk dat ik anno 2021 niet meer op het internet kon vinden. Welnu, ik heb het originele bericht gevonden samen met een stapel kranten uit die tijd met eveneens verhaaltjes van mij. Tevens heb ik het eerste schrift gevonden met alle recensies uit 1992. 'Recenzeuren' kan weer een vervolg krijgen als ik dat wil? Ik meen dat ik op een gegeven ogenblik alle platen heb meegenomen uit Jutrijp maar kom dan toch nog een flinke stapel tegen bij het leeghalen van het huis. Waaronder ook een koffertje met in ieder geval één plaatje waar ik ontzettend gelukkig van ben geworden. Ik heb het lege hoesje al jaren in de bakken staan en het doet pijn als ik de prijzen op Discogs zie. Nu heb ik hem dan weer compleet!
Om maar met de deur in huis te vallen: De single is van Slapshot samen met Ignite. Een zogenaamde split-single. Beide bands treden op in Het Bolwerk in Sneek in september 1994 tijdens een hardcore-festival. De overige bands zijn Downset en... The Offspring. Het is slechts luttele weken voordat 'Come Out And Play' wordt opgepikt door de mainstream-radio en MTV. Ten tijde van 'Self Esteem' heb ik zelfs een handeltje in stickers die ik voor een paar gulden heb gekocht. Het concert krijgt een legendarische status voor mij in maart van dit jaar. Als Michel komt te overlijden, gaat mijn herinnering terug naar de avond dat ik hem in persoon heb leren kennen. Dat was tijdens dit festivalletje in Het Bolwerk. We kiezen er samen voor om de kelen te smeren met bier als The Offspring halverwege het eerste liedje is. Veel té zoet in vergelijking met het meer agressieve Slapshot. Van Julie Driscoll, Stig Rauno en Cat Stevens heb ik mezelf dikwijls afgevraagd waar de platen zijn gebleven. Ik heb de hoesjes in de bakken staan. Adamo heb ik vast al eens een nummer gegeven (353 zeg ik uit mijn hoofd), maar dit is duidelijk een 'upgrade' en mag opnieuw een nummer krijgen. Ik doe niet moeilijk. The Phantoms ben ik ook een geruime tijd kwijt. De Elvis-singles heb ik op zichzelf niet gemist maar best leuk om ze weer te vinden. Ik tel door vanaf 'Het zilveren goud' van zojuist.
3018 Vous Permettez, Monsieur - Adamo (NL, Pathé, 1964)
3019 Les Gitans - Les Compagnons De La Chanson (NL, Columbia, 1959)
3020 This Wheel's On Fire - Julie Driscoll & Brian Auger (Duitsland, Polydor, 1968, re: 1981)
3021 Pathfinder - Gogi Grant (NL, Monument, 1967)
3022 I'll Go Crazy - The Phantoms (NL, Omega, 1965)
3023 No More - Elvis Presley (Italië, RCA Victor, 1962)
3024 Stuck On You - Elvis Presley (Duitsland, RCA, 1960)
3025 Can't Help Falling In Love - Elvis Presley (Duitsland, RCA Victor, 1961)
3026 Letkiss - Stig Rauno Orchestra (Frankrijk, Barclay, 1965)
3027 The Day My Thoughts Turned To Murder - Slapshot (US, Lost & Found, 1994)
3028 Morning Has Broken - Cat Stevnes (US, A&M, 1972)
Cat Stevens is een latere uitgave (jaren tachtig?) van een originele heruitgave van zes maanden na de eerste uitgave. Volgen jullie het nog?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten