Van het concert des levens: 1991

Eergisteren heb ik inklaringskosten betaald voor een pakket en gisteravond zie ik dat het pakket vandaag (vrijdag) wordt bezorgd. Het enige dat in mijn brievenbus zit is een brief met de volgende inklaringskosten en dit lijkt vooral de administratieve kosten zonder dat er een waarde is vastgesteld. Het lijkt wel alsof ze strenger zijn geworden in de laatste paar weken. Het wordt nog spannend met een volgend pakket. Mijn Schotse maat heeft me een paar singles gestuurd maar ditmaal zit ook een t-shirt in het pakket. Hij heeft een handel in 'vintage' voetbalshirts en vond het grappig om een oranje Holland-shirt mee te sturen. De platen konden nog voor '50 PENCE' maar ik weet niet of een nieuw t-shirt daar ook onder valt. Er zit echter een plaatje in het pakket dat al een paar jaar mijn interesse heeft. Eentje waarbij het 'lastig' is om hem op de radio te draaien omdat we bepaalde vergunningen hebben. Meer daarover later. Vooralsnog wacht ik nog op andere singles uit Engeland en omdat deze nog niet zijn gearriveerd, zie ik mezelf genoodzaakt om maar weer een aflevering van 'Van het concert des levens' te doen. Ditmaal mag ik terug naar een jaar waar ik, achteraf gezien, heel veel plezier aan heb beleefd: Dit is 'mijn' 1991.

De nummer 1-hit op je zestiende verjaardag zegt iets over je levensmotto...? Ik geloof dat het zoiets was dat een paar jaar geleden rond ging op sociale media. Ik zal nu even moeten Googlen want ik weet hem niet uit het blote hoofd. 'Losing My Religion' van REM. Hmmm... weer zo'n geval waar het eens toevallig 'werkt' voor iemand en dat het nu voor iedereen moet gelden. Dan was de eerste nummer 1-hit van het nieuwe jaar wellicht meer geschikt geweest? 'Liefde Voor Muziek'! Zestien jaar is desondanks een belangrijk jaar in het jeugdige leven. Je ontdekt dat bepaalde lichaamsdelen ook voor andere geneugten kunnen worden gebruikt terwijl datzelfde lichaam je gezichtshuid bedekt met pukkels. De eerste vlassige haartjes op de bovenlip. Het zijn bij mij twee dingen die enorm groeien in 1991. Ten eerste is dat mijn voeten want die apparaten zullen in de laatste jaren van de ontwikkeling nog groeien met een schoenmaat per jaar. Ten tweede is het mijn haar. Is dat laatste vreemd? Wel in het oog van 1991. Het is juist een paar maanden vóór de grunge en in 1991 is lang haar gekaapt door hardrockers en motorrijders. Als je geen rijbewijs hebt en niet prat gaat op harde gitaren kun je gewoon iedere zes weken naar de kapper om bij te knippen. Ik mag in 1990 al zelf bepalen of ik naar de kapper ga en het is een klasgenoot in de derde klas welke me aanmoedigt om lang haar te hebben.

Ik geloof dat deze jongen in begin 1991 al een tijd niet meer op school is geweest door familieproblemen. Ik sta er dus weer even alleen voor. Dat maakt op zichzelf niet uit want ik kan mezelf heel goed vermaken. Het is de examenklas van de LEAO en 1991 breekt aan met mondelinge examens van de talen. Het is ook de periode waarop de Golfoorlog een feit is. De lerares Duits stelt ons in de gelegenheid om hierover een praatje te hebben als we dat liever doen dan het onderwerp dat we hebben voorbereid. Bij mij is het een krachtige 'nein' om vervolgens voor het vaderland weg te vertellen over de praal en pracht van de Duitse stad Tecklenburg. De tien minuten zijn zomaar vol geluld en dat zal me een 9 opleveren. Ik kan nu niet meer een volzin Duits uitspreken zonder fouten. Van Engels weet ik niets meer te herinneren maar ik denk dat ik ook hier geen zenuwen over hoef te hebben. Nederlands is helemaal een eitje? We hebben een leeslijst en 'Een Vlucht Regenwulpen' is het verplichte boek. 'Hoe noemt het hoofdpersoon het knetteren van het open haardvuur?', is de vraag waarop we allemaal onderuit gaan. Zelfs de twee die het boek hebben gelezen, weten niet het antwoord. Gemiddeld scoort onze klas dus een zeven. Nee, het antwoord zal ik nooit meer vergeten: De Heilige Geest in de kachel.

In de vorige aflevering heb ik de ziekte van mijn moeder ter sprake gebracht. In december 1990 lijkt ze helemaal genezen maar ze 'voelt' een paar weken in 1991 iets. En ja hoor, het is weer terug gekomen. Nu lijkt een operatie wel het beste middel te zijn. Ik verblijf in deze tijd bij mijn zus en haar jonge gezinnetje. Platenspeler en koptelefoon mee met een stapeltje elpees van The Moody Blues en met name 'Blue Jays' van Justin Hayward & John Lodge. Deze albums brengen me veel troost in deze warrige tijd. Moeder in het ziekenhuis, de Golfoorlog, de examenstress... Hoewel het een zware operatie is geweest met ook een bepaald risico is ze helemaal genezen. Even later begint het voorjaar zichzelf aan te kondigen en volgt de lange en warme zomer van 1991.

De examentijd breekt aan. Is dat spannend? Welnee, ik heb de afgelopen jaren mezelf niet zo druk gemaakt met school en weet op voorhand dat ik geen papiertje zal ontvangen. Hoewel? Een paar weken na de uitreiking hoor ik op het nieuws dat er een rekenfout is gemaakt waardoor enkele studenten ten onrechte een diploma hebben gekregen. Dit is echter niet meer terug te draaien. Één van hen ben ik, om met Armand te spreken. Het is een woensdagmorgen. We hebben vandaag examen voor Handelsrekenen. Ik krijg al hoofdpijn als ik naar een tabellarisch kasboek kijk en daarmee is ook meteen de interesse weg. Ik moet me toch een beetje haasten om op tijd op school te zijn. Ik lig op het stuur als altijd en mijn ogen richting de grond. In de buurt van het eerste fietstunneltje in Sneek... Zie ik dat goed? Daar ligt een single op het fietspad! Een Decca-label. Ach welnee, het zal wel een waan zijn. Het houdt me echter bezig die dag. Met het examen ben ik snel klaar. Twee schriftelijke vragen. De eerste is bruto-tarra en dat heb ik zonder meer goed. Bij de tweede voelt de gok erg goed aan. Opdracht 3 en 4 zijn balansen en kasboeken en daar zet ik een kruis doorheen. Onderweg naar huis geef ik mijn ogen goed de kost en... ja hoor... er ligt een single op het fietspad. Een oudje van The Rolling Stones. De jeugd heeft de b-kant goed ter harte genomen want er is flink met vuur gespeeld om de vuistdikke Decca-single in deze vorm te krijgen. Het is dan ook definitief De Laatste Keer geweest dat die op een draaitafel heeft gelegen. Ik kan wel janken maar gooi het in de bosjes.

Het is juist dit vak waar de fout is gemaakt. Ik zie tot mijn stomme verbazing dat ik een zes heb gescoord terwijl dat de twee laatste opdrachten het zwaarste zouden moeten tellen. De verrassing is groot als mijn klassenleraar me laat weten dat ik tóch ben geslaagd. Hij zegt het ook op deze manier want... wie had dit nu verwacht? De vakantie breekt aan en ik moet geld verdienen. Ofwel, dat is de insteek van mijn ouders. Een paar weken werken in de polder om een zakcentje te verdienen voor de vakantie. In het voorgaande jaar heb ik nog een krantenwijkje welke ik zo nu en dan kan doen, maar dat is in 1991 helemaal van de baan. Dan moet de melkboer zich er ook nog mee bemoeien en zo ga ik twee weken droogbloemen snijden in Rutten. In de derde week krijg ik ruzie als mijn werk niet goed genoeg wordt gewaardeerd en het geld zal ik pas in november ontvangen. Ik maak lange fietstochten door de provincie wanneer ik kan en koop bergen singles tot zover ik ze kan veroorloven. In augustus ga ik met mijn ouders op vakantie naar Denemarken. Tegen het einde van de vakantie van mijn vader gaan we een dag fietsen in de omgeving van Dwingeloo. Ofwel... ik koers meteen richting Havelte en blijf daar rondhangen. Een aantal 'flitsen' zijn gebleven en wat blijkt? Ik heb Uffelte van alle kanten gezien. Geen idee dat ik daar een kwart eeuw later zal gaan wonen.

Later die week begint het nieuwe schooljaar met een uitgebreide kennismaking. 'Twee jaar in plaats van vier jaar', is een goed argument voor iemand die niet langer in de schoolbanken wil zitten. We hebben alleen het argument van 'zelfstandig werken' gemist want ik zou veel meer zijn gebaat met de stok achter de deur van op tijd huiswerk inleveren. Qua talen werk ik een heel stuk vooruit, de administratieve vakken laat ik verslonzen. Eigenlijk zou je een uitermate goede student moeten zijn met een stalen motivatie om het KMBO tot een goed einde te brengen. In plaats daarvan is het meer een dumpplaats van 'outsiders' en luie studenten. Voordat je op stage mag, moet je eerst een aantal modules hebben afgesloten. Omdat ik niet vooruit te branden ben met het schoolwerk duurt het tot mei of juni 1992 eer ik op stage ga. In december 1991 krijgt het jaar wederom een rauw randje. Sunrise gaat de deuren sluiten en verder zijn er niet veel singles te vinden in Sneek. De vlooienmarkt is eigenlijk ook iedere keer weer hetzelfde. Bij de praktijklessen mogen we muziek luisteren en heeft de radio een cassettedeck. Op een zekere dag neemt klasgenote Anja een bandje mee van een cd die ze net heeft gekocht. Het is de laatste van een alternatieve Amerikaanse rockband. Let wel: Het is maanden voordat het op de radio is te horen, maar bij de eerste noten zit ik meteen rechtop in mijn stoel. Dit is goed! Het album is 'Nevermind' van Nirvana en dat zet de toon voor 1992. Het jaar waarin ik het héél anders ga doen!

Ik zou vrij eenvoudig nog vier alinea's kunnen schrijven over 1991. Ik zou misschien wel vier of vijf delen over 1991 kunnen doen. Toch doe ik dat alles niet en dat verklaart ook meteen het gebruikte hoesje. 1991 is 'more than words' voor mij. Ik probeer altijd de hoesjes van singlehoesjes.nl te halen hoewel het einde van de site nabij is. Deze is dan toch nog gelukt. Na 1992 zou het al lastiger zijn geworden met het vinden van fotohoesjes op de site. Even een disclaimer over de plaat: Anno 2022 kan ik bij vlagen wel weer genieten van het nummer maar in 1991 is het helemaal stuk gedraaid op de radio. Ik heb er dus lange tijd niet voor willen uit komen, maar in 2022 durf ik het wel aan.