Singles round-up: mei 9

In mijn wereld doet iedere mening er toe, ook al is de mening van een ander soms nog zo confronterend of gaat het juist helemaal nergens over. Ik 'cancel' geen mensen vanwege een mening en stel het erg op prijs als het andersom ook het geval is. Ik heb me de afgelopen jaren 'druk' gemaakt om de verschillende maatregelen. Dat gaat overigens al ver vóór de pandemie. Het is voor mij begonnen met het geneuzel over het klimaat en de pandemie is een 'logisch' vervolg op wat er zich in de voorgaande jaren op het wereldtoneel heeft afgespeeld. Er is een tijd dat je vrijwel iedere dag kan protesteren, alleen zie ik daar zelf niet zo het nut van in en zijn de demonstraties vaak aan de andere kant van het land. Als ik in januari verneem van een actie in Oldeberkoop ben ik vlug bereid. Ik ben die dag vrij en Oldeberkoop is te doen op de fiets. Ik ben dus helemaal eigen baas. Het is in het laatst van de lockdown en een cadeauwinkel in het Friese dorp heeft besloten de kont tegen de krib te gooien en open te gaan. Het is een succesvolle actie. Geweldloos zorgen we ervoor dat de winkel de hele middag open is. Het is vooral een erg koude dag. Ik koop een omslagdoek als sjaal want de koude wind gaat precies bij de kraag van mijn bomberjack naar binnen. Het lijkt me vrijdagmiddag wel aardig om even om het hoekje te kijken in de nering. Had ik het maar niet gedaan? Ik had immers ook toeristisch over Vinkega kunnen fietsen? Natuurlijk vraag ik even naar hoe het is afgelopen. De zuurtegraad is heftig! Degene die de actie op de kaart heeft gezet, is opeens een ordinaire graaier en meer van dat. Ik ben eigenlijk weer blij als ik buiten sta. Intussen moet ik de tijd in de gaten houden want de fiets moet over twee uren in Havelte zijn. Ik heb thuis het adres van de winkel in Noordwolde genoteerd maar ga ervan uit dat ik hier te laat zal arriveren. Ik blijk keurig op tijd en daar rond ik de 'shopping spree' af. Via Wilhelminaoord en Frederiksoord cross ik naar Havelte en lever de fiets om klokslag vijf uur in.

* Marie Osmond- Paper Roses (UK, MGM, 1973)
Op het eerste gezicht heeft Noordwolde niets te bieden, maar hee... wél een Engelse persing van Marie Osmond! Ik vermoed dat ik de single al in de Nederlandse uitdossing heb. Dit is andermaal een bewijs dat Engelse persingen beter klinken, ook al is 'Paper Roses' natuurlijk een draak van een plaat. Ik ben er echter tevreden mee, ook al zal een paar minuten later mijn mond wagenwijd open vallen.

* The Pebbles- Let's Say Goodbye (NL, CBS, 1965)
Ik heb vrijdagmiddag meteen al het huiswerk gedaan dat mogelijk is. Het schijnt dezelfde Pebbles te zijn als van 'Get Around' en 'Seven Horses In The Sky' maar dan met een andere bezetting. Ik zou de namen van Becky en Bobott op het label verwachten, maar in plaats daarvan zie ik Serge Van Oppen (volgens het label). Van Oppens (zoals hij eigenlijk heet) is een Belgische componist en heeft beide kanten van de single geschreven met Benny Welton. Ik weet niet goed hoe ik het in de chronologie moet inpassen maar het schijnt dat ex-Buddy Holly-producent Norman Petty samenwerkt met de groep. Hij krijgt zowel op deze CBS als op de Barclay's die ik heb geen credits. 'Let's Say Goodbye' is een beatnummer dat in de verte op 'Duke Of Earl' lijkt. In de refreintjes kun je wel overeenkomsten horen met de latere Pebbles dus ik neem aan dat dit dezelfde band is. 'Love Me Again' op de keerzijde is beduidend rustiger maar ook hier valt de productie op. Het zou me niets verbazen als Petty iets met deze plaat van doen heeft.

* Linda Ronstadt- Get Closer (NL, Asylum, 1982)
Voor vijftig cent kun je geen buil vallen en dus neem ik ook deze mee. Het is best een leuk plaatje voor op een zondagavond. Het verblijf zonder hoes in het rekje heeft wat schade achtergelaten en wellicht dat ik ooit een voordelige upgrade tegenkom.

* Sex Pistols- Something Else (UK, Virgin, 1979)
Facebook heeft hem verplicht zijn eigen naam te gebruiken maar er is een lange tijd dat zelfs vrienden niet weten hoe Baz in het echt heet. Baz is afgeleid van Basil, de persoon uit 'Fawlty Towers' welke hij precies kan nadoen. Hij is sinds jaar en dag meubilair in de chatroom van onze radioshows en een paar jaar geleden hebben we hem officieel toegelaten tot het team. Hij doet zelf echter geen shows. Baz voorziet zich in zijn onderhoud met de online verkoop van tweedehands platen en voetbalmemorabilia. Hij heeft me al een paar maal een pakketje toegestuurd met singles en ditmaal heb ik een extra cadeau. Hij heeft een oranje Holland-shirt gevonden in maat XL. 'Ideaal voor het fietsen', laat hij weten. Ik bewaar hem tot het volgende toernooi. De singles zijn al besproken met hem. Helaas heeft hij 'Funeral Pyre' van The Jam niet dubbel want daar heb ik het lege fotohoesje van liggen. Wel deze van Sex Pistols en ik noteer de officiële a-kant. Hier doet Sid Vicious een matig interessante cover van het Eddie Cochran-nummer. De b-kant is de reden waarvoor ik enthousiast ben geworden. 'Friggin' In The Riggin' is totaal ongeschikt voor de radio met onze vergunningen, hoewel het regelmatig in de punkshow wordt gedraaid (onze vergunning geeft recht op twee uur per week 'stevige taal'). Het is oorspronkelijk een folknummer geïnspireerd door een gebeurtenis in 1806  maar de tekst is erg schokkend. Het heet oorspronkelijk 'Good Ship Venus' en dat rijmt op...? Ja, dat is de eerste verwijzing. Een lekker hilarisch nummer!

* Helen Shapiro- Shop Around (NL, Columbia, 1964)
Hier valt mijn mond van open. Het rekje biedt vooral jaren tachtig en ik heb inmiddels The Pebbles gevonden. Dan deze van Helen... Ik heb het enthousiasme vooral te danken aan mijn collega Lee. Hij heeft de b-kant tot een klassieker gemaakt in zijn show. Gelukkig heeft de single de barre tijd in het rekje goed doorstaan. De a-kant is een cover van The Miracles, maar... het is de b-kant welke het met stip in de Blauwe Bak brengt: 'He Knows How To Love Me'. Dat nummer is overigens door Helen zélf geschreven. Een lekkere Popcorn-schuiver waar ik graag mijn tanden in zet. Geen idee wat de single waard is maar voor mij is dit het hoogtepunt van de vrijdagmiddag.

* Simon & Garfunkel- I Am A Rock (UK, CBS, 1966)
Dubbel prijs! Niet alleen de Engelse persing maakt me gelukkig. Ik heb de Nederlandse persing in 1992 gekocht en daarvan is het middengat té smal. Het is ook te smal voor de kleine driehoekjes en dus kan ik de plaat nauwelijks draaien. Deze klinkt smetteloos en opnieuw zoveel beter dan in de Europese of Amerikaanse persing.

* The Thought- I Had Too Much To Dream Last Night (NL, Melody, 1982)
Gewoon puur uit nieuwsgierigheid en omdat het slechts vijftig cent hoeft te kosten. De band komt uit de kop van Noord-Holland en heeft,, volgens de promotie, al interesse gewekt bij grotere labels en producenten. Het is een sfeervolle indie-cover van het knalnummer van The Electric Prunes (eentje voor de Top G-duizend!) maar het overtuigt me niet echt.

* Louise Tucker- Midnight Blue (NL, Ariola, 1982)
De kringloop in Wolvega heeft een dealerschap in The Night People, Los Payos en Louise Tucker. Van de laatste moest ik ook maar eens eentje meenemen. Het is een zwart gat voor mij. Ik ken de titel wel maar kan er geen liedje tevoorschijn krijgen. Eigenlijk is de uitvoerende ook Midnight Blue. Midnight Blue is een project van Louise Tucker en Charlie Skarbek. Ik heb lange tijd gedacht dat 'Midnight Blue' een cover zou zijn van het country-nummer uit de jaren zeventig, maar het blijkt een eigen nummer te zijn. Het is best sfeervol maar ik kan me dit absoluut niet herinneren uit mijn jeugd. Het is echter nooit te laat om te leren!

* Narada- Divine Emotions (Duitsland, Reprise, 1988)
Tot slot Narada want deze komt onder de 'W' van Walden te staan. Een plaatje waarbij ik twijfel of ik hem al heb. Eens even kijken... Niet dus! Voor vijftig cent heb ik dus méér gezelligheid uit dat lekkere jaar 1988. Ik heb nog niet gekeken bij de groene brievenbus maar verwacht ook dat de Record Shack-bestelling met de gewone post mee gaat. Deze en mogelijke andere titels gaan mee voor de 'Singles round-up' in juni.