Singles round-up: mei 6

Krijgen we het nog druk met de 'Singles round-up'? Ik zal morgen en zondag even kijken in hoeveel delen ik de laatste paar ga doen. De vangst van vandaag bevat wel enkele toptitels maar het is niet alles goud wat er blinkt. Verder zijn woensdag twee singles van Baz uit Schotland aangekomen in Uffelte samen met een oranje voetbalshirt. Daarover later meer. Ik verwacht op dit moment in ieder geval een pakketje uit Oostenrijk en waarschijnlijk eentje uit Engeland waarvoor ik heb moeten betalen. Ik kan me niet bedenken welke bestelling dat moet zijn. Nu in ieder geval de laatste zeven uit de partij van Mark. Volgende week ga ik opnieuw een betaling doen en misschien dat ik wel opeens schoon schip ga maken. Mijn vakantiegeld is binnen en ik heb niet zulke grootse plannen voor de zomer. Misschien kan ik nu ook nog een leuke korting met hem regelen? Enfin, nu is de laatste zeven of eigenlijk zes want eentje krijg ik sowieso van hem vergoed.

* Freda Payne- Love Magnet (US, Capitol, 1977)
Ik denk dat ik deze single in een opwelling heb gereserveerd. Ik heb inmiddels een andere Freda Payne-single uit deze periode (en eveneens op het Capitol-label) en dit is een heuse favoriet geworden. Hoewel deze van Freda me de kop niet gaat kosten, betwijfel ik of het net zo'n grote 'hit' gaat worden in mijn verzameling. Het is nogal kleurloze disco en zeker niet essentieel.

* Smokey Robinson- Vitamin U (UK, Motown, 1977)
Ook recht voor zijn raap disco, maar de belofte van een Engelse persing en een lage prijs maakt dat ik vlug bereid ben. Dan arriveert de plaat en wil ik deze in 'Do The 45' gaan draaien. Al bij het scherpstellen valt het me op en als ik de plaat nog wat verder laat draaien, blijkt het de waarheid te zijn. De plaat oogt goed maar is vermoedelijk door de vorige eigenaar met een baksteen op de toonarm afgespeeld. Het geluid is helemaal stuk. De b-kant is een pure ballade en niet de reden waarom ik de plaat zou hebben gekocht. Mark gaat deze single compenseren bij de volgende bestelling.

* James Royal- Call My Name (België, CBS, 1967)
Tijdens een vakantie in België heb ik al eens 'Carolina' gekocht van James Royal maar deze staat gewoon in de jaren zeventig-bak (de single is uit 1970). Mark biedt regelmatig 'Call My Name' aan in diverse uitdossingen en ik begrijp steeds niet de reden. Als deze beschikbaar komt, ga ik toch even luisteren en verrek... het is een leuk nummer! Hoewel mijn interesse tegenwoordig meer naar jaren zeventig-crossover en Modern Soul gaat, kan ik oprecht weer genieten van jaren zestig-deuntjes. Deze singles zijn de afgelopen paar jaar de grote afwezigen geweest in mijn radioshow en tegenwoordig heb ik een kleine twintig minuten gereserveerd voor de sixties. Het resultaat zien jullie daarvan terug in Week Spots. 'Call My Name' is niet heel erg soulvol maar wel een lekkere Mod-danser met een gezellige groove. Niet alleen heb ik de Belgische persing maar ook een prachtig Funckler-hoesje dat ik nog niet eerder heb gezien.

* Soul Survivors- Lover To Me (US, TSOP, 1974)
Voor de soul is 1974 voor mij wat 1968 of 1976 voor de popmuziek is. Het jaar 1974 kondigt met hits als 'Rock Your Baby' van George McCrae de komst aan van de disco. Het is ook het jaar dat heel veel veteranen ontwaken uit hun winterslaap en me verrassen met een plaatje dat haaks staat op het vroegere werk. Ik denk dan bijvoorbeeld aan 'This World Of Mine' van Jay & The Techniques dat niets te maken heeft met 'Apples, Peaches, Pumpkin Pie' en 'Strawberry Shortcake'. Soul Survivors heeft in de jaren zestig hits gehad met 'Mama Soul' en 'Explosion In Your Soul' en met 'Lover To Me' stapt het de moderne tijd van 1974 binnen. Het plaatje moet nog even groeien bij mij, maar dat gaat vast goed komen! Het is een demo en dus met de mono-versie op de andere kant.

* Edwin Starr- Love (The Lonely People's Prayer) (UK, Tamla Motown, 1973)
De b-kant van 'You've Got My Soul On Fire'. Het is één van de allerlaatste singles van Starr voor Motown. Zijn periode voor Granite zal niet de meest succesvolle zijn maar levert wel een aantal zeer goede singles op. Pas met 'H.A.P.P.Y. Radio' en 'Contact' zal hij in 1979 weer enig succes kennen. Ik moet de a-kant nog altijd even proberen. Het begint met een ritmebox van een orgel en daarna een introductie welke doet denken aan R. Dean Taylor. Edwin doet een mopje dat al vaker is gedaan maar op ene of andere manier mag ik wel over dit drukke psychedelische geluid van Norman Whitfield. Misschien vind ik het uiteindelijk wel leuker dan de b-kant!

* William Stuckey- Girl I Got You On The Run (US, ArtTx, 1989)
Hebben we dan echt geen beroerd klinkende jaren tachtig-platen binnen gekregen. Wees niet bevreesd want daar hebben we opeens William Stuckey. Een fijne zanger met hele goede ideeën om een wereldhit voort te brengen maar qua productie is het in het demo-stadium blijven hangen. Net wat teveel drumcomputer en synthesizers, maar... dat maakt deze 'indie soul' juist zo leuk. Het gaat niet storen en doet niet pijn aan de oren, maar je kan wel voorstellen waarom hij niet is uitgenodigd op televisie om de plaat te promoten. Op de b-kant zingt hij een eerbetoon aan 'Subrina'. Dat is een pure ballade en dus zonder de harde drumbeat maar nog steeds met een productie welke niet overtuigend zou zijn voor een 'major'.

* Percy Wiggins- Can't Find Nobody (UK, Atlantic, 1967)
Ik heb al 'They Don't Know' van deze Percy in de koffers en dat is een plaat die een hele grote favoriet is geworden. Het is vooral de diepe zucht in het refrein van het nummer. En het tragische verhaal van hoe hij zijn lief is verloren. Wat de meid nu precies met zijn goede vriend in de auto deed, daar komt geen uitsluitsel over. Feit is dat ze een spoorwegovergang kruisen op het moment dat de tsjoek langs komt. 'Can't Find Nobody' is juist hele andere koek. Geen 'deep soul' hier maar een zeer vlot nummer. Op de keerzijde doet Percy een uitvoering van 'Book Of Memories' dat ik ook van Clyde McPhatter ken. Dat is meer de Percy die ik ken en zijn versie is erg sterk. Een fraaie double-sider tot besluit.