Het dekbed is nog maar net van me af getrapt en ik ben juist beneden als de deurbel gaat. De postbode! Alleen heeft die een pakket dat ik niet thuis kan brengen. Als Mark zo'n pakket zou sturen? Dan zou het nog meer zijn dan dat ik nu al heb gereserveerd (en dat zijn er een stuk of tachtig). Het pakket blijkt voor de buurman te zijn maar die werkt overdag. 'Moet ik nog een kaartje in zijn bus doen?'. Ik ben zeer verbaasd. Dat hóórt toch zo? Als ik later op de middag in mijn brievenbus kijk, blijk ik het kaartje te hebben gekregen. Buurman is dan al thuis en dus bel ik bij hem aan om het af te handelen. Sorry, Uffelter pakketbezorger. U krijgt een dikke onvoldoende. De postbode (of wellicht dezelfde pakketbezorger?) heeft twee enveloppen achtergelaten in de brievenbus met totaal drie singles. Samen met de twee van vorige week zou dat een eerste 'Singles round-up' kunnen opleveren. Vijf hagelnieuwe platen, ook al heb ik twee ervan een half jaar geleden besteld en betaald. Het wachten is voorbij want nu kan ik ze eindelijk draaien!
* Funk Junction- Let's Try It Again (UK, Epsilon, 1980, re: 2022)
Eigenlijk is dit in 2022 de b-kant. De a-kant is niet eerder uitgebracht en heet 'What Will I Be'. Ik heb bij de bestelling een stukje gehoord van 'What Will I Be' maar alle aandacht gaat meteen uit naar de b-kant. Dat is namelijk wél verschenen als een zeer moeilijk te vinden single op het Fos-Glo-label. Opvallend is dat de band oorspronkelijk Junction heet en ik geen andere belangrijke bands kan vinden met die naam. Funk Junction is duidelijk Junction om zich te onderscheiden van een andere act. Hoe dan ook: Beide kanten zijn in 1980 op de band gezet in San Francisco en vormen de meest recente release in de Epsilon-catalogus. De a-kant laat er geen gras over groeien: Dit is funk! 'Let's Try It Again' is dan meer de soulvolle funk en neigt naar de post-disco. De a-kant heeft al in het intro het 'ooh ooh' uit 'Let's All Chant' van Michael Zager. Het klinkt rete-commercieel buiten een cowbell welke de boel lijkt te willen vertragen. Verder is dit een dansvloerknaller gemaakt voor de discotheken. Het gaat hem hier uiteraard om de keerzijde. 'Let's Try It Again' is melodieuze mid-tempo met prachtige zang in zowel harmonieën als solo-zang. Het heeft een zekere crossover sweet soul-kwaliteit en dat zal ook de voornaamste reden zijn waarom de plaat als zoete broodjes is gegaan. Tot zover ik me kan herinneren heeft Yann nog geen nieuwe titels aangekondigd en is dit sinds april de meest recente in de Epsilon-catalogus.
* Johnny Horton & Nature- I've Got You (UK, Stream, 197?, re: 2021)
Yann is de eigenaar van Epsilon en buiten dat een fervent verzamelaar en dj. Hetzelfde geldt voor zijn goede collega Alberto van Cannonball en Tesla Groove. Met name Alberto weigert om oude opnames uit te brengen als die in een ongewijzigde vorm als originele singles zijn te krijgen. Na gesprekken met Yann besluiten ze samen de absolute pareltjes uit hun collecties in een zeer gelimiteerde oplage uit te brengen. Zo wordt Stream in november geboren. De enorme wachtlijsten bij de vinylpersen en 'major' labels die voordringen, zorgen ervoor dat ik een half jaar heb moeten wachten. Johnny Horton brengt deze single in de late jaren zeventig uig op het Cle-An Thair-label. Voor deze releases zijn de kanten verwisseld. Deze Johnny Horton (niet te verwarren met de bekende rock'n'roll-zanger) heeft heel toevallig de originele mastertapes nog en de heren krijgen toestemming om deze 'schone' opnames te gebruiken in plaats van gehavend vinyl of styreen. 'I've Got You' is voor mij de meest interessante kant. 'Shake Your Booty' is opnieuw geknipt voor de hitparade maar er is simpelweg geen budget om de single van de juiste promotie te voorzien. Met als resultaat dat je vast een paar duizend dollar kwijt bent als je de plaat in de koffers hebt staan. En deze Stream-singles zullen spoedig volgen want het is de enige mogelijkheid om het in de bakken te krijgen.
* The Nombres- Trivialities 1977 (UK, Stream, 1977, re: 2021)
Geen onvertogen woord over Horton maar het is vooral omdat de Stream-singles erg goedkoop zijn en nóg goedkoper gaan in een bundeltje. The Nombres is zonder meer de meest interessante van de twee. De mannen van The Nombres zijn woonachtig in Ohio als ze hun platen maken maar ze hebben hun roots in Latijns Amerika. Dat is duidelijk te horen in de muziek welke grenst aan Santana en War. 'Trivialities' wordt in 1972 al eens op de plaat gezet, maar deze single bevat de 'nieuwe' opname uit 1977. Intussen heeft de disco haar intrede gedaan en is ook de opnamestudio flink vooruit gegaan. 'Trivialities' is al maanden een kneiter in mijn boek. Dit is trouwens een single uit de koffers van Alberto en doordat hij ermee te maken heeft, krijgt de vroege besteller meteen de Bandcamp-mp3's. Een funky groove met een crossover-productie en soulvolle zang... Geen wonder dat mensen hier duizenden euro's voor betalen? Op de keerzijde staat 'Todos' en dat is in deze uitvoering nog niet eerder verschenen. Dat is echt een Latin funk-feestje met zeer aanstekelijke zang. Ik vermoed dat deze opname wel uit de vroege jaren zeventig stamt? Een paar weken na de aankondiging van deze twee releases heeft Stream de pre-orders geopend voor een nieuwe bundel. Ook hiervan lijkt nog niet duidelijk wanneer deze geperst en verzonden gaan worden.
* Raja-Neé- Come Get This Love (UK, LRK, 2022)
Van het label van de Laura Rain-single. Ik heb vrijdag betaald voor een 'pre-order' welke pas begin juli gaat komen samen met een oudere release uit de catalogus. De laatste kon wel apart worden verstuurd, maar nee... het heeft geen haast. Het is slechts een week of twee na Laura Rain als ik deze van Raja-Neé hoor en eigenlijk ben ik meteen méér enthousiast hierover dan over Laura. Muzikaal is het al een tijdje aan de gang maar pas in 1996-97 krijgt het definitief een naam: r&b. Niet te verwarren met R&B of rhythm & blues. De stijl 'r&b' wordt uitgesproken als 'arrenbie' en duidt op een nieuwe soul-stroming in de popmuziek. Het is sensueel en niet zelden met expliciete teksten. In 1996 haal ik mijn neus op voor de meeste r&b, maar door de jaren heen leer ik de pareltjes te vinden uit deze periode. Nu is daar Raja-Neé, een nieuwe zangeres welke samen met Thasaint en Wilfred Frelix haar petje afneemt naar de r&b van de jaren negentig. 'Come Get This Love' klinkt in het intro zelfs al heel bekend maar ik kan geen vinger leggen op een titel of artiest. Het had in 1997 zomaar een hit kunnen zijn, maar ja... het is pas recent opgenomen. Op de b-kant staat een ietwat eigenaardige remix met een aantal gimmicks die erg gaan vervelen na een paar minuten. De a-kant is domweg prachtig en zou zomaar eens de Week Spot kunnen worden. Daarvoor lig ik nog een paar berichten achter en kan ik hier nog even over nadenken.
* Sir Wick- Seal My Heart (Spanje, Jai Alai, 2007, re: 2022)
Eigenlijk is dit geen echte vinyl-heruitgave want 'Seal My Heart' is oorspronkelijk een album-track en alleen verkrijgbaar op cd. Jai Alai is een nieuw label uit de koker van Soul4Real en dat richt zich vooral op de zeer gelimiteerde oplagen. Deze is ook in een oplage van 300 en binnen een paar dagen stijf uitverkocht. Sir Wick is een toetsenist en producent die leiding geeft aan een groep zorgvuldig uitgezochte studiomusici en zangers en zangeressen. Een beetje hetzelfde verhaal als J.D.'s Time Machine. 'Seal My Heart' heeft een funky groove met een hypnotiserende piano en speelse blazers. Plus dat de dienstdoende vocaliste zeker geen 'Sir' is. Het is lekker uptempo en met een ingebouwde positieve vibe. Op de keerzijde staat 'I Love You' en dat is meer een ballade met een opvallende rol voor de trompet. Ook dit is pure 'feelgood'-muziek maar nu wel met een 'Sir' op de leadzang, maar ook Boyz II Men-achtige harmoniezang. Het is 'Seal My Heart' dat heeft gemaakt dat ik op de bestelknop heb gedrukt. De strijd om de Week Spot kan wel eens tussen de laatste twee singles gaan. Daar mag ik nog even over vergaderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten