Nee, het spijt me. Ik kan het niet laten gebeuren om voor het eerst in twaalf jaar een maand af te sluiten met minder berichten dan dagen. Dat betekent nu dat ik in principe driemaal moet publiceren. Als tweede bericht ga ik een foto uitzoeken in het archief of ik moet de 'Eindstreep' verdelen in eentje van de Gele Bak en een tweede van de Blauwe Bak. Dat is immers ook nog een optie. Qua Week Spot heb ik morgen nodig om over na te denken. Ik ga eerst beginnen met het beloofde deel van 'Het zilveren goud'. Gelukkig valt de schade mee? Niet zes maar 'slechts' vijf van Vader Abraham. Wat moet je ermee? Ja natuurlijk, heel snel weggooien, maar dat lukt me nu eenmaal niet waardoor ze toch een plekje krijgen in 'Het zilveren goud'. Op het gebied van het verhaaltje gaan we onder andere terug naar de zondag van Pinksteren in 1997. En laat ik jullie eenmalig kennis maken met een goede kameraad uit die tijd.
In mei 1997 ben ik al een stuk rustiger geworden qua reli-shoppen. Het lijkt te zijn als bij de gisteren aangehaalde protesten. De zomer kondigt zich aan en opeens is veel minder de drang om je stem te laten horen. Zo gaat het bij mij ook met het kerkbezoek. Dat zal in de winter weer terugkeren. Ook al moet ik daar eerst de Noordzee voor oversteken. Ik ben desondanks niet minder 'bezig' met het geloof als in de voorgaande maanden. Menig uur wordt doorgebracht in Het Pakhuis, het clubgebouw van de Sneker Youth For Christ, en ik ga regelmatig mee naar praisediensten her en der in de provincie. Ook het FlevoTotaal-festival is in aantocht en ook ik ben overgehaald om te komen. Voor mij draait het natuurlijk om de muziek en de toevoeging van de Amerikaanse band All Star United maakt dat ik vlug ben bereid. Ik draai de cd van de groep dan helemaal dol. Toch zal ik op het laatste moment verstek moeten laten gaan en mijn ticket voor de helft van de prijs moeten verkopen. Dit omdat het begint te 'rommelen' binnen Het Pakhuis en ik weiger om een kant te kiezen. Achteraf gezien denk ik dat ik gillend gek was geworden op het festival. Laat mij maar gewoon geloven en een feestje bouwen met een biertje en lekkere muziek! Dat mag ik van mijn God!
Daarin sta ik niet helemaal alleen. In Het Pakhuis leer ik Martin kennen. Hij is een paar jaar jonger dan mij en is helemaal een 'alto', zoals dat dan heet. In de niet-christelijke muziek is dat iemand die 'fan' is van alles waar de VPRO mee weg loopt. Qua kledingstijl leent het veel van de grunge en van punkrockbands als Green Day. Maar het is niet alleen muziek en kleding dat maakt dat Martin 'alternatief' is binnen de vriendenclub. Hij is namelijk overtuigd lid van de doopsgezinde kerk. Zo overtuigd dat hij niets wil weten van de evangelische gemeenschap waar de meesten van ons naar toe gaan (of gingen...), maar tegelijk houdt hij zich erg op de vlakte over zijn eigen kerk. Als ik eens aangeef dat ik wel eens een kijkje wil nemen, zegt hij: 'Dat moet je dan helemaal zelf weten'. Ik geloof dat ik er eenmaal ben geweest en het is me teveel een 'traditionele' kerk zoals ik het ben gewend uit mijn kindertijd. Ik zoek het toch een tikkeltje extremer...
We hebben gemeen dat we dezelfde God hebben. We zijn beide erg fanatiek op de pooltafel en doordat we beide wel eens een steekje laten vallen, zijn we erg aan elkaar gewaagd. Op de vriendschappelijke manier uiteraard! Daarnaast houden we van een lekker stukje muziek dat niet altijd en alleen over Jezus hoeft te gaan en mogen we van onze God ook een biertje drinken. Het wordt vaste prik. Als ik een avond niet naar Het Bolwerk hoef voor een recensie dan ben ik om half twaalf in Het Pakhuis. Dat sluit middernacht en als Martin daar is, gaan we samen verder op stap. We gaan altijd rechtstreeks naar De Koopermolen in de Nauwe Noorderhorne. Dat is, buiten enkele stamgasten, doorgaans een doodse bedoening op zaterdagavond. Het poolbiljart is een goede reden om naar het café te gaan. We leggen de muntjes op de rand in de slagorde en de beurten van andere spelers maakt dat we even pauze hebben voor een pilsje en een leuk gesprek. Gelijkspel doen we niet aan. Er moet steeds iemand winnen aan het eind van een avond en de ene keer win ik met een extra beurt en dan weer Martin. De traditie zal blijven tot en met juli want daarna krijg ik teveel andere drukte. Daarover later meer in 'Het zilveren goud'!
Op de zondagochtend van Pinksteren fiets ik de stad uit nadat ik fijn heb gepoold met Martin. In de oude situatie is het ter hoogte van het fietstunneltje naar Duinterpen, anno 2022 is daar het benzinestation geplant. Daar zie ik iemand op het fietspad liggen. Het blijkt een oudere man die is gevallen met de fiets en nog wel enigszins aanspreekbaar is. Er moet een ambulance komen, alleen...? Een kwart eeuw later vraag ik mezelf af: Hoe hebben we dat voor elkaar gekregen? Anno 1997 heeft nog niet iedereen een telefoon in de zak en ik zeker niet! Heb ik toch iemand in de buurt uit bed gebeld om de hulpdiensten in te schakelen? Kwam de politie net langs op patrouille? Hoe dan ook, de beste man is afgevoerd naar het ziekenhuis. Hoe is het met hem afgelopen? Tja, daar mag het ziekenhuis begrijpelijkerwijs niets over zeggen als ik ze een dag later bel.
2789 Vader Abraham Had Zeven Zonen - Vader Abraham Met Z'n Zeven Zonen (NL, Elf Provinciën, 1971)
2790 Pootje Baaien - Vader Abraham Met Zijn Zeven Zonen (NL, Elf Provinciën, 1971)
2791 Kinderogen - Vader Abraham (NL, Elf Provinciën, 1973)
2792 Den Uyl Is In Den Olie - Vader Abraham & Boer Koekoek (NL, Elf Provinciën, 1974)
2793 't Smurfenlied - Vader Abraham (NL, Elf Provinciën, 1977)
2794 O.N.S. Clublied - De Vrolijke O.N.S.-ers (NL, RCS, 1982)
Ik heb het in de midden jaren negentig nog eens serieus geprobeerd met Vader Abraham. Ik weet niet of het een voortvloeisel is geweest van mijn lidmaatschap van de ECI maar ik heb mijn zuurverdiende geld ooit in een driedubbel-cd gestopt van Vader Abraham. Het heeft een bonus-cd met buitenlandse versies van 'T Kleine Café Aan De Haven'. Wat moet je ermee? Van de bovenstaande zes singles heb ik 'T Smurfenlied' zeker omstreeks 2005 gekocht. Ik heb in het begin (ten tijde van deze aflevering van 'Het zilveren goud') de Duitse versie. Die kan ik nergens meer vinden. De Nederlandse heb ik op een toppunt van meligheid gekocht in Steenwijk. Verder meen ik dat ik in 2001 een lift heb gehad van Vader Abraham tussen Amersfoort en Utrecht. Hij heeft de ramen op een kiertje waardoor een gesprek niet mogelijk is, maar ik ben honderd procent zeker dat het hem is. Dan de mysterieuze single van De Vrolijke O.N.S.-ers. Ik kan even nergens de pagina vinden van RCS maar herinner me dan weer iets: Het is het catalogusnummer van Bovema Special Products en 1199 ontbreekt tussen 1198 en 1200 welke beide uit 1982 komen. Willem Van Hanegem heeft de hoestekst geschreven. Het doet me ook weer herinneren aan het verhaal van de O.N.S.-ers die de rand van een gulden bestuderen: 'God zij met O.N.S.'. Zo ben ik het bericht stichtelijk begonnen en zo eindigt het ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten