Singles round-up: mei 4

Het zou oorspronkelijk de bedoeling zijn geweest om gisteren dubbel te publiceren en vandaag eveneens. Hoe het er dan tóch niet van is gekomen? Ach, dat maakt ook niet uit. Op zichzelf heb ik de zaken nog wel onder controle en weet ik zeker dat ik volgende week op 31 berichten kom. Ik heb vandaag al goed geslapen en net wakker van een hazenslaapje. De spanning om naar 'mem' te gaan is inmiddels vergelijkbaar met dat van op vakantie gaan. Hoe dichterbij het komt, hoe lastiger het is om te ontspannen in bed. Vanavond heb ik nog enige werkzaamheden uit te voeren. Ik wil alvast de show van donderdag een beetje voorbereiden en er zijn snoeiwerkzaamheden onder de neus en op mijn kin. Intussen kan ik wellicht meer dan één aflevering van de 'Singles round-up' publiceren? Ik ga een voorschotje geven met de volgende zeven singles uit de partij van Mark. De foto's heb ik gisteren al genomen waardoor ik daar geen omkijken naar heb.

* James Day- Don't Waste The Pretty (UK, Crazy Beat, 2005)
Leuk is dat! Ik denk dat ik me dit nooit heb bedacht en puur op het nummer ben afgegaan. James Day is J.D. uit J.D.'s Time Machine waarvan ik inmiddels een paar hagelnieuwe singles heb. Bij deze single staat vraagtekens bij de jaartallen maar dit is de tweede en laatste release op Crazy Beat en de eerste stamt uit 2005. Het lijkt me stug dat ze tien jaar hebben gewacht met een tweede release en denk dus dat de single uit 2005 of 2006 moet komen. 'A tribute to pre hip-hop, 80s r&b' is de subtitel van de 'forthcoming recording'. Ook deze is in 2005 uitgebracht als cd-ep en dus zit ik goed met mijn inschatting. De omschrijving bereid me voor op harde New York-disco, synthesizer-beats en meer van dat alles uit de late jaren tachtig. Het blijkt echter de 'betere' jaren negentig-r&b te zijn. Precies dat goedje dat we onlangs hebben aangeschaft in de vorm van Raja-Neé. James maakt op de a-kant gebruik van zanger Jeff Ramsey. De b-kant is het titelnummer van de EP en bevat Mikelyn Roderick als gast. Het klinkt dus als dat wat volgde op Boyz II Men in de jaren negentig. Ik ben even op de vlakte als ik schrijf over Mikelyn, maar ja... het is een 'ze'. Dit is een pianoballade in de traditie van Vanessa Williams' 'Save The Best For Last' ook al kun je in Mikelyn's stem horen dat ze vermoedelijk haar roots in de jazz heeft liggen. Het is bloedmooi maar persoonlijk word ik hier erg week van. Jeff wint het dan met 'Don't Waste The Pretty'!

* Tony Fox- Why Did You Lie To Me (US, Tri-Spin, 1972)
Bekende naam? Ik moet meteen denken aan een plaatje dat ik vorig jaar heb gekocht: 'Give It All Up Tonight' uit 1980. Het blijkt dezelfde artiest te zijn. Volgens 45cat hebben verschillende verzamelaars hun hoofd gebroken over 'Why Did You Lie To Me'. Het catalogusnummer klopt niet met het jaartal of is onlogisch. Feit is dat de plaat in juli 1972 als een nieuwe release is aangekondigd op een Amerikaans radiostation en dat is de enige leidraad. Het is funky southern soul met een lekkere luie groove. Op de keerzijde staat 'I've Been Searchin' dat op mijn exemplaar terecht wordt toegeschreven aan Tony Fox. Jerry Coombs is hier de liedjesschrijver en producent en sommige exemplaren doen alsof Jerry op de b-kant is te horen. Het is geen onaardig nummer maar ik word net even enthousiaster van 'Why Did You Lie To Me'. Een eervolle vermelding voor 'Searchin' is echter wel op zijn plek.

* The Otis Funkmeyer Band- You Hit The Spot Baby (US, Allcity, 2007)
Met de vriendelijke groeten van Tom! Tom wie? Ik bedoel ons aller vriend Tom als je omstreeks 2006 een account opende op MySpace. Direct na aanmelding had je dan al een vriendschapsverzoek van Tom. MySpace. Het is inmiddels net zo nostalgisch als MSN en Hyves. MySpace bestaat nog wel, maar... laat me maar meteen een waarschuwing afgeven. Het staat bomvol schaars geklede dames en is een broeinest voor computervirussen. Tom heeft inmiddels miljoenen vrienden op Facebook. In 2007 ben je vooral erg hip als je je muziek van MySpace haalt en het is de tijd van onder andere 'Crazy' van Gnarls Barkley dat een grote hit is geworden dankzij de site. Van The Otis Funkmeyer Band is weinig anders bekend dan dat het een MySpace-account heeft en vanuit daar deze single aan de man/vrouw heeft gebracht. 'You Hit The Spot Baby' is de b-kant van het plaatje. Het is een zeer smakelijk retro-soul-plaatje in de traditie van Sharon Jones en Frank Popp Ensemble. De a-kant is iets meer het funky zusje van de b-kant en klinkt ook niet verkeerd op het eerste gehoor. Ik zou de plaat ook hiervoor hebben aangeschaft maar begrijp wel waarom Mark de b-kant heeft gebruikt voor zijn soul-pagina.

* Dobie Gray- Find 'Em, Fool 'Em & Forget 'Em (UK, Capricorn, 1976)
Inmiddels heb ik niet meer zoveel op met uiterlijk vertoon, maar omstreeks 2005-2006 wens ik voor mezelf altijd nog een soul-pak. Het liefste kanariegeel met een strakke broek met uitlopende broekspijpen en een overhemd met kraag waarvoor je een gemeentelijke vergunning moet aanvragen en een bijpassend jasje. Op een bepaald moment kijk ik in de kledingkast van Dobie Gray want deze staat online. Dobie wil geld inzamelen voor een goed doel en verkoopt daarvoor zijn podiumkledij van door de jaren heen. Ik vermoed dat onze maten niet overeen komen, maar ik heb een tijdje 'mijn kostuum' op het oog. Dobie heeft het gedragen tijdens een tv-optreden in 1973 en het bevat ook de videoband van de betreffende show. Het zijn uiteraard ook geen Leger Des Heils-prijzen! Dobie vindt in de vroege jaren zeventig een crossover tussen soul en country. Met deze single is hij weer helemaal terug in de soul. Het is een heerlijk gelikt disco-plaatje met een aanstekelijk refrein. Op de keerzijde staat 'Mellow Man' en dat klinkt een beetje reggae in de stijl van Paul Simon. Totaal niet interessant voor de Blauwe Bak en dus hou ik het bij 'Find 'Em'.

* Bobby Harris- We Can't Believe You're Gone (NL, Atlantic, 1965, re: 1976)
Omstreeks 1976 is de Nederlandse tak van Atlantic druk met het zoeken naar nummers die populair zijn geworden in de Surinaamse soul-scene. Ik heb inmiddels een aardige verzameling van deze singles die desondanks niet op de Top 40 of Tipparade komen. In 1965 wordt de soulwereld geschokt door het overlijden van Sam Cooke, voor velen de meest ultieme soulzanger uit zijn tijd. Twee jaar later pakken anderen weer de zakdoek bij het overlijden van Otis Redding. 'We Can't Believe You're Gone' is typisch zo'n soulvolle 'tearjerker' die het enorm goed doet in de Carib -soul. Op de b-kant staat 'More Of The Jerk' en dat is, zoals verwacht, een uptempo danser want ja... de jerk is op dat moment dé dans van het moment. Het is zeker geen onaardig nummer maar geen aanleiding voor mij om naar de portemonnee te grijpen.

* Leroy Hutson- Positive Forces (UK, Acid Jazz, 1976, re: 2017)
Een paar jaar geleden heb ik 'Lucky Fellow' gekocht dat is uitgegroeid tot een enorme hit. 'Positive Forces' heb ik vaker voorbij zien komen maar ik ben behoedzaam. Ik wil geen 'overkill' creëren met een winnaar en een verliezer. Nu is het zover dat ik 'Positive Forces' wel aan durf. De baas van Acid Jazz is hardcore-fan van Leroy Hutson en heeft zijn leven en label ingericht om alles van hem uit te brengen dat ontbreekt in de discografie. 'Positive Forces' bijvoorbeeld... Een uitstekend nummer dat Hutson in 1976 heeft opgenomen tijdens zijn sessies voor 'Hutson II' maar dat dan het licht niet ziet. Het is méér rechttoe rechtaan disco dan 'Lucky Fellow' maar nog steeds niet te versmaden. De b-kant is eveneens niet eerder uitgebracht en is een instrumentale versie van een nummer met de titel 'All Because Of You'. Deze past naar mijn smaak heel mooi bij Pat Stallworth en Tommy Stewart en dus kan ik ook deze kant gebruiken!

* Tamiko Jones- Please Return Your Love To Me (US, A&M, 1969)
Arme Solomon. Hij krijgt helemaal geen credit op het label en toch horen we ook hem op deze plaat. Tamiko Jones en Solomon Burke vormen een liefdespaar in 1969 en hier doen ze een prachtige cover van een oud Motown-nummer. Op de b-kant wenst Tamiko ons een goede nachtrust toe in 'Goodnight My Love' en dat is eveneens erg sfeervol. Het is een promo op styreen dat eerder aanvoelt als glas en de a-kant klinkt niet overal even zuiver. 'Goodnight' is onaangetast. Voor de soul én de fun ga ik echter meer voor 'Please'.