Knuffeltje zonder haakjes

We gaan weer beginnen! Het is nog maar een paar dagen in mei en ik wil, kost wat het kost, de maand eindigen met 31 berichten. Dat betekent dat ik even flink aan de bak mag en dat is geen bezwaar. Ik sla vanavond het nieuws over en ga me richten op het blog. Ik heb woensdag een besluit genomen voor de Week Spot en dat gaat het volgende bericht worden. 'Het zilveren goud' bewaar ik even voor het weekend en in plaats daarvan hebben jullie nog een laatste 'Singles round-up' met de platen van Mark tegoed. Dan heb ik nog een paar 'Singles round-up'-afleveringen in petto maar daarvoor wil ik eerst tot morgen wachten om te zien of er nog meer binnen komt. Ik heb vandaag in ieder geval meer dan twintig gekocht. Dan waarschijnlijk een verhaaltje over het etmaal in Jutrijp (met nóg meer singles!) en het fietstochtje van vanmiddag. Ja, ik denk dat ik een eind in de buurt kom. Vanavond wil ik zien om driemaal te publiceren maar... allereerste een knuffeltje! Zonder haakjes of andere lastige leestekens.

Toen ik in Uffelte ben komen wonen is de zolder in mijn ouderlijk huis als eerste het gebied dat ontruimd moet worden. Er staan voornamelijk bananendozen vol elpees bij mijn ouders, de singles zijn druppelsgewijs mijn kant op gekomen en zijn zo goed als compleet. Hoewel ik al wel een doosje met enkele autootjes heb mee gekregen, weet ik dat ik véél meer moet hebben. En dan zijn er ook nog een aantal zaken waarvoor ik steeds moet waken of mijn moeder ze niet zomaar weggooit, omdat het spul van enige waarde is. Meer daarover in een later bericht plus een stapel singles die ik heb gevonden in een kast. Ik doorzoek een kast waar een 'waardevolle' jas hangt en kom ook veel speelgoed tegen. Dat mag, wat mij betreft, naar een liefhebber toe. Ik zal geen kinderen meer voortbrengen en evenmin het plezier mee maken van kleinkinderen, zoveel is op mijn 47e wel duidelijk. En zelf hoef ik niet meer zo nodig met Lego of autootjes te spelen. Dan zie ik een houten kist waar ik eerder autootjes in vervoerde. Ik maak hem open en sta dan oog in oog met een oude bekende. Ik raak het niet meer aan want ik weet zelf het beste hoeveel overtollig speeksel deze vriend heeft geabsorbeerd in mijn kindertijd. Terwijl de vroegere bedgenoot van mijn zus nog altijd op een krukje in haar woonkamer zit, voel ik totaal geen affectie met mijn steun en toeverlaat uit vroegere jaren en hij is vandaag aan een nieuw leven begonnen. Ofwel... hup in de grijze container die vandaag is geleegd. Ik ben nu dan helemaal officieel vrijgezel en zal vanavond proberen om alleen in slaap te komen...