Singles round-up: februari 3

Kan het nóg sneller? Jazeker! Michelle David heeft er zes dagen over gedaan om naar Nederland te komen. Vanmiddag zie ik dat het pakje van Izipho Soul ook is gearriveerd en hiervan had ik verwacht dat het pas in maart zou komen. Ik ben gisteravond erachter gekomen dat eigenlijk eentje 'mist' in het pakket van Mark, maar dat is geen ramp. Het is een single uit de '5-4-3-2-1' en wel de elfde single. Hij heeft een fikse korting gegeven op de gehele partij en dus ga ik hem hier niet mee lastig vallen. De single is ook niet heel zeldzaam of zo. Ik heb vanmiddag geteld hoeveel singles ik nog heb voor de 'Singles round-up' en inclusief de drie van Izipho Soul zijn dat er 48. Na vanavond zijn dat er 36 en het liefste zou ik zes afleveringen van zes singles willen doen, maar dat gaat niet meer lukken qua tijd. Vermoedelijk dus vier afleveringen van negen en dan is het werk op maandag gedaan. Dan hou ik volgende week nog ruimte voor een 'Rondom 10' en bovendien zijn we onderweg naar een mooi getal in de volgende week. Vanavond dus maar liefst twaalf singles waaronder de single van gisteren en de eerste uit de zending van Izipho Soul. De platen worden weer 'live' en voor de eerste keer beluisterd.

* Roy C.- You And I (US, Three Gems, 1981)
We beginnen dus weer met de Roy. In 1981 vertegenwoordigt hij de 'southern soul' als geen ander. Wars van trends en rages klinkt de plaat alsof het uit 1970 had kunnen zijn. Roy beseft in 1981 goed dat hij een soort van cultheld is geworden en de 'spoken word' in de brug klinkt niet erg gelikt en menig andere zanger zou hiervoor zijn afgeslacht. Het is helemaal de stijl van Roy C. De b-kant is nóg meer Swamp Dogg dan de a-kant en gaat zelfs terug naar zijn legendarische 'Sex & Soul'-album. Twee 'southern soul'-juweeltjes zoals die zelden zijn gemaakt.

* James Carr- Freedom Train (UK, B&C, 1969)
Vervolgens een échte klassieker in één van de mooiste uitdossingen: De Engelse B&C-uitgave van 1969. Een van de lekkerste soul-platen ooit gemaakt, punt uit! Dit gaat binnenkort nog de Week Spot worden. De b-kant is een fraaie ballade, maar het gaat me bij deze single echt om de a-kant. Die moest altijd nog eens in mijn verzameling komen en ik heb een prachtig exemplaar getroffen!

* Chapter Three- I'll Never Be The Same (US, New Moon, 1975)
Het intro is als twee druppels water als 'Free Ride' van Edgar Winter Group maar wat er volgt is van een andere orde. Een plaatje uit Philadelphia van drie dames die wonderwel niet klinken als The Three Degrees. 'I'll Never Be The Same' is een lekker gelikt nummer dat de rest van de dag in je hoofd blijft spoken. Het heeft deze dienst al vaker bewezen als Mark de single aanbiedt op zijn pagina, maar het is uiteindelijk nu pas dat ik overstag ga voor het kleinood. Op de keerzijde staat de instrumentale versie voor de Northern Soul-dansers onder ons.

* Sonny Charles- Put It In A Magazine (US, Highrise, 1982)
Au! Deze single is flink uit het lood geslagen en dat kun je ergens wel horen. Ik zal het op dit moment maar even met dit exemplaar moeten doen. Hij was niet duur en ik zal meteen moeten rondkijken voor een betere. Door het gejengel heen hoor ik namelijk een erg fijne post-disco nummer met een inspirerend zingende Sonny. Het ligt hem aan de persing want de andere kant is wel vlak. Dat is een ballade van een gescheiden vader die zijn kind alleen maar in het weekend kan zien. Hier zit echter weer een irritante brom in en dus moet ik maar even rondkijken voor een betere persing. Jammer maar helaas...

* Michelle David & The Gospel Sessions- Yes I Am (EU, One World, 2021)
Facebook kan confronterend zijn met de kennis over je zoekresultaten, maar heel soms is het helemaal raak. Het weet nog te herinneren dat ik in de zomer van 2018 heb gezocht naar 'Gonna Be Alright' van Michelle David & The Gospel Sessions en ook nog het evenement heb aangeklikt van het optreden van de zangeres in Meppel. Of dit is door gegaan, weet ik niet eens. Ik had al jaren geen trek meer in het bezoeken van een concert, in de corona-tijd met alle maatregelen zo mogelijk nog minder. Ik zie dat ze de naam van de band heeft veranderd in The Gospel Soul Sessions en dat ze daarmee iets van het 'traditionele' pad af is en dat is alleen maar goed nieuws voor mij. Facebook pikt deze single van de drukke pagina 'New Soul Vinyl Showcase' om in my 'newsfeed' te komen. Een hagelnieuwe promo op 7", zeer gelimiteerd en 'low quantity' bij Simply Soul. Ik kijk eerst nog even op de site van Michelle David, maar daar staat deze niet bij. Okay dan... de prijs is wel van een 'collector's item' en dus is het even slikken, maar het resultaat? Een prachtig klassiek soul-geluid dat heel bekend voor komt, maar echt een compositie van David en haar kornuiten blijkt te zijn. Dit is 'sweet soul' in optima forma en ik doe de single tekort om het in de gospel-bak te zetten, deze mag dus gewoon in de koffer. En wellicht volgende week de Week Spot?

* Joey Dee & The New Starlighters- How Can I Forget (US, Caneil, 1967, re: 1977)
Het intro klinkt even dramatisch te worden, maar daarna wordt het geluid een beetje beter. Met deze single keer ik opeens weer terug naar Soul-xotica van 2012 en 2013 want 'How Can I Forget' is een populaire dansplaat in The Casino in Wigan. Het origineel is zeer moeilijk te vinden maar daar wordt slim op ingespeeld door de bootleg-producenten. Er zijn naar schatting drie bootlegs in omloop en dit is er eentje van. Even ongegeneerd twee minuten lang stampen en dan weer naar de melodieuze kant van de soul.

* The Dells- Oh What A Day (US, Cadet, 1970)
In 1969 heeft The Dells al een plaatje opgenomen met de titel 'Oh What A Night' en ik geloof dat ik die ook nog zoek. Misschien heb ik wel per ongeluk deze van The Dells gekocht, maar ach... je kan niet mis grijpen bij deze groep. Ook hier weer de 'Cadet Concept 12'-opnamemethode en dat is wellicht de mooiste vorm van stereo welke heeft bestaan in de geschiedenis van de popmuziek. 'Day' is een lekker enthousiast upbeat nummer van de 'mighty Dells. De b-kant heeft een beduidend lager tempo en een ietwat bizarre productie met de drummer in de rechtse oorschelp van de hoofdtelefoon en de stemmen maken het pas echt psychedelisch. Ik kies echter toch voor de a-kant.

* Easy Credit- Rocking Me In Your Arms (US, Mopres, 1979)
Discogs stuurt me op het pad van Easycredit dat in 1975 een plaatje heeft gemaakt voor Fly By Night. Deze zit al in mijn boodschappenmandje. Ik vermoed dat Easy Credit toch echt een andere groep is. Dit is een beetje 'lo-fi' maar niet minder soulvolle disco met een onweerstaanbaar refreintje. Als dit een volwaardige productie en distributie had gekregen, zou dit zomaar dé top tien-hit van het jaar kunnen worden. Het bewijs dat je geen tientjes hoeft te spenderen om nog altijd verborgen pareltjes te vinden. Op de b-kant staat 'Listen To Your Heart' en dat klinkt al ietsje professioneler. Even onweerstaanbaar als de a-kant. Dit is een 'double-sider' in mijn boek.

* Ebony, Ivory & Jade- Samson (UK, CBS, 1975)
Samson zou weer helemaal 'hip' zijn als hij hier zou zijn in februari 2021. Ook al zal dat van een tijdelijk aard zijn totdat de kappers weer open mogen gaan. Dit is soulvolle disco uit de begintijd, voordat mensen als Giorgio Moroder de disco kapen en het té elektronisch maken. 'Sad Faces' op de keerzijde is op zichzelf een fraai nummer maar iets teveel 'aangekleed' met echo en effecten. Nee, ik hou deze voor de a-kant.

* Dee Ervin- Darling Please Take Me Back (US, Signpost, 1972)
Mark organiseert ieder jaar rond de kerst de '5-4-3-2-1'. Omdat de meeste bezoekers minimaal vijf uitzoeken, komt het erop neer dat de eerste vijf samen vijftien pond kosten. Twintig voor dertig kan nog en daarna gaat Mark prijzen noemen. Ik heb uiteindelijk mijn '5-4-3-2-1' voor nóg minder gekregen of misschien zelfs wel gratis. Na vijf jaar zaken met hem te hebben gedaan weet ik dat ik nooit 'rommel' aanbiedt en dat het altijd de moeite waard moet zijn. Ik 'gok' met twee platen waarvan geen geluidsclips zijn en Dee Ervin is daar eentje van. Ik associeer Signpost met bluesplaten en dus ben ik benieuwd! Echt? Is dit uit 1972? Ik zou het van iets later inschatten. Hoewel het ook wel weer te vergelijken is met het geluid van Paul Simon uit dezelfde tijd. Denk aan de drums in 'Mother And Child Reunion', in de aanloop een beetje reggae-achtig. Een ontzettend fijn nummer, beter dan dat ik had verwacht! Het is een promo met de mono-kant op de andere zijde en dus weet ik op dit moment even niet meer over meneer Ervin te vertellen.

* Faith, Hope & Charity- Just One Look (UK, RCA Victor, 1975)
Ik steek mijn liefde voor Van McCoy-arrangementen en producties niet onder stoelen of banken, maar er is één groep waarbij het maar niet wil lukken. Ik heb uiteraard 'To Each His Own' van Faith, Hope & Charity en koop in de zomer van 2019 nog een single van de groep, maar beide staan ze gewoon in de jaren zeventig-bak. Dan toch eens 'Just One Look' proberen? Dit is het nummer dat ik van Doris Troy heb en dat The Hollies in 1964 tot een hit heeft gemaakt. Het is een lekkere feestelijke uitvoering met McCoy's magische orkest op de achtergrond, maar niet heel essentieel. Op de keerzijde staat 'Disco Dan' en dat is helemaal Van McCoy ten top. Misschien dat ik de andere twee singles ook nog eens een kans moet geven, maar 'Disco Dan' mag in de koffer blijven!

* Josie Falbo- This Is Real (UK, Izipho Soul, 2021)
Ik heb blijkbaar het laatste nieuwe exemplaar gekocht want hij is nu officieel uitverkocht op de site. Josie Falbo maakt haar eerste plaat in de jaren zestig op het Vee Jay-label en is ruim een halve eeuw later actiever dan ooit te voren. Ze leent haar stem aan verschillende reclame-commercials door de jaren heen en werkt in de studio en op de bühne met vele grootheden in de muziek. 'This Is Real' is jazzy soul met net even de juiste 'swing' voor op de moderne dansvloer. De plaat is vorige maand verschenen en de tracks staan niet op haar laatste album. Ze heeft een paar jaar geleden een ander album uitgebracht, maar daar kan ik niet de tracklisting van vinden. 'What You Do To Me' is een pure ballade en niet de reden waarvoor ik de plaat heb gekocht. Het is in ieder geval een 'kassakoopje' geweest voor een nieuwere Izipho-uitgave en ik ben dus net op tijd geweest!