Zoals verwacht heb ik vanmorgen de singles van Mark opgehaald bij het postkantoor. Deze zijn ongeveer twee weken onderweg geweest en dat lijkt het 'nieuwe normaal' te zijn voor wat betreft zendingen uit Engeland na de Brexit. Tot mijn grote verrassing vind ik vanmiddag nóg een single in mijn brievenbus en deze is in slechts zes dagen vanuit Engeland gekomen. Conclusie: Hoe meer track-and-trace en verzekeringen, hoe langer het duurt om een pakket te ontvangen. Toch is het ook riskant om zonder track-and-trace te verzenden, maar Simply Soul biedt niet eens een andere optie aan. De single van Simply Soul is de eerste uit 2021 en dreigt even de Week Spot te worden, maar ik heb al verkondigd dat het Laurel Aitken gaat zijn en ik blijf bij dat besluit. Dan de huishoudelijke mededelingen. Na de Week Spot krijgen jullie alvast de eerste 'Singles round-up'. Morgen krijgen jullie het bericht van donderdag en vrijdag publiceer ik ook dubbel om zaterdag 'vrij' te zijn. Tenslotte volgende week maandag nog twee delen en dan het laatste deel op woensdag. Dan heb ik alle singles gehad. Maar eerst ga ik jullie voorstellen aan de nieuwe Week Spot: 'Never You Hurt' van Laurel Aitken & The Soul Men uit 1966.
Het boek staat in 1997 al tijden op mijn verlanglijstje en toch moet erkennen dat ik blij ben dat het zo lang heeft geduurd. Ik heb het over de 'Rare Record Price Guide' van het Engelse blad Record Collector. Het boek is niet alleen loodzwaar om te versturen, het is bovendien flink aan de prijs. Het geeft echter wel een betrouwbaar overzicht van de collector's items, hoewel dat dan alleen Engelse persingen zijn. Alle singles die meer dan vier pond waard zijn in absolute nieuwstaat, 12"-singles en EP's van meer dan zeven pond, vinylalbums van meer dan tien pond en cd's van meer dan twintig pond worden genoemd in dit omvangrijke boek. Het is hetzelfde formaat als de bijbel, maar dan nóg dikker. Tijdens de vakantie in Denemarken in 1997 tref ik het exemplaar uit 1995 bij een platenadresje in Herning. Het mag voor een fractie van de nieuwprijs mee naar Nederland. Het heeft het verzamelen voor mij veranderd van liefhebberij en platen van onschatbare waarde tot vaak teleurstellende prijzen en ook aanvullingen 'omdat ze zoveel waard zijn'. Ik leer echter ook veel nieuwe platen kennen dankzij het boekwerk en uiteindelijk wegen de positieve punten zwaarder dan het einde van de onschuldige hobby. Ik verbaas me bij de uitgebreide discografie van Laurel Aitken en de oude reggae in het algemeen. Hoe platenfirma's bewust foutieve persingen produceerde waarbij een onbekende Robert Marley opeens Prince Buster op het label had staan. De onduidelijkheid voor wat betreft titels en 'versions', het is een ver van mijn bed show want ik ben tot dan toe nog helemaal geen oude reggae tegengekomen. Ik had jullie graag willen laten weten voor hoeveel 'mijn' single in het boek staat, maar ik vermoed iets van vijftien pond.
Een paar weken later maakt de programmeur van Het Bolwerk bekend dat hij begin volgend jaar een reggae-legende hoopt te verwelkomen. Het is het plan om Laurel Aitken samen met het aanstormende talent van The Slackers in de Sneker poptempel te laten spelen. Of het ook plaats heeft gehad? Geen flauw idee, want tegen die tijd woon ik al in York of pas in Mossley. Weer opnieuw de naam van Laurel Aitken. De man die begin jaren zestig vaker een liedje opneemt dan dat hij van onderbroek wisselt. Helaas is Aitken al een ruime tijd niet meer onder ons en moet ik mezelf tevreden stellen met de muziek. 'Never You Hurt' staat op een cd van Trojan-artiesten die soul maken en zo hoor ik het nummer voor het eerst in de soulshow van mijn collega Lee. Ik leg deze single meteen in mijn boodschappenmandje op Discogs, maar twijfel lange tijd bij de conditie van het vinyl en de forse prijs. Als het gedeelte vakantiegeld binnen komt, besluit ik het erop te wagen en dat is goed uitgepakt!
Lorenzo Aitken wordt op 22 april 1927 geboren in het Cubaanse Havana. Zijn familie is een huwelijk tussen Cuba en Jamaica en als Lorenzo elf jaar oud is, verhuist het gezin naar Jamaica. Hij is voor het zingen in de wieg gelegd. Zijn eerste baantje is als zanger van de mento-stijl ten behoeve van toeristen. In de jaren vijftig maakt hij furore in de nachtclubs van Kingston. In 1958 neemt hij de single 'Boogie In My Bones/Little Sheila' op. Het is één van de eerste producties van Chris Blackwell en de eerste Jamaicaanse plaat die in Engeland wordt uitgebracht. Daarop zullen zoveel volgen dat hij ruim twee volle bladzijden in beslag neemt in de genoemde 'Price Guide'. In 1960 vestigt hij zich in het Engelse Brixton en produceert aan de lopende band singles. Pas in 1972 stokt zijn output hoewel hij tot aan zijn dood actief blijft met optredens en meer incidentele plaatopnamen. De 'Godfather Of Ska' wil uiteraard ook wel eens zijn petje afnemen voor Sam Cooke en Otis Redding en dat resulteert eind 1966 in de single 'I Need You/Never You Hurt'. 'I Need You' is een prachtige ballade tetwijl 'Never You Hurt' meer het uptempo vroege werk is van Otis Redding en veel lijkt op 'Something You Got'. Hoewel 'I Need You' beter geschikt is voor de Carib ben ik de laatste tijd steeds meer gaan houden van 'Never You Hurt'. Ondanks de vele singles zal Laurel nooit een hit-artiest worden, hoewel 'Never You Hurt' in augustus en september 1966 in de hitlijst heeft gestaan van zeezender Radio London.
In de jaren zeventig gaat hij in Leicester wonen en doet het ietsje rustiger aan. Hij gaat zelfs weer werken als 'allrounder' in de nachtclubs onder zijn geboortenaam Lorenzo. Pas als de 2Tone-beweging de oude Jamaicaanse ska nieuw leven inblaast, springt Aitken hierop in. 'Rudi Got Married' wordt zijn enige Engelse hit, hoewel erg bescheiden met een 60e plek op de hitparade. Buiten ska en mento om gaat hij later in zijn loopbaan zich eveneens richten op de dancehall en dat houdt hem op de been en op het podium. Op 17 juli 2005 maakt een hartaanval abrupt een einde aan zijn leven. Aitken is dan 78 jaar oud geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten