Als ik dit bericht heb gepubliceerd en ook de pot koffie tot de voltooid verleden tijd behoort, ga ik de warme kleren aantrekken voor een wandelingetje. Uiteraard gaat de camera mee maar ik acht de kans klein of jullie daarvan vandaag een resultaat gaan zien. Aanvankelijk is het idee om gisteren terug te gaan naar de winters van toen, vandaar dat ik ook de winter van 1979 noem in de inleiding. Toch ben ik al aan het afsluiten als ik merk dat ik het nog niet hierover heb gehad. Morgen dan maar? Om eerlijk te zijn moet ik erover nadenken wat ik precies wil gaan vertellen. Omdat 'Het zilveren goud' uit 'losse rommeltjes' bestaat in deze maand zou ik het bericht daar ook nog kwijt kunnen. Omdat het een soort van traditie is geworden trap ik deze maandag af met een aflevering van 'Verzamelwoede'. Het ontspannen schrijven over plaatjes in mijn verzameling terwijl ik een laat ontbijt nuttig. Vandaag hebben we de vijfde jaren zeventig-bak te gast.
Dat is ten opzichte van de laatste 'Verzamelwoede' over de jaren zeventig de vorige bak. Een bak tjokvol met winnaars. Ik denk dat er weinig bakken zijn waaruit ik een Top 100 zou kunnen samenstellen en dan ook nog bij de meeste platen een motivatie kan geven. De top twaalf is echter in een piep en een zucht samengesteld. De vijfde van de jaren zeventig trapt af met reggae en eindigt daarmee. De eerste is 'Double Barrel' van Dave & Ansil Collins, een nummer 1-hit uit 1971. De laatste is voor de man die de eerste reggae-nummer 1 in ons land heeft gehad. Ik heb het dan over Desmond Dekker. Op deze single uit 1970 wordt The Aces niet genoemd en het bereikt een bescheiden zeventiende plek in onze Top 40: 'You Can Get It If You Really Want'. Groepen en artiesten met drie of meer singles zijn de volgende: Dave & Ansil Collins (3), Chi Coltrane (5), Commodores (5), Continental Uptight Band (3), Alice Cooper (7), Elvis Costello (3), Ben Cramer (4), Creedence Clearwater Revival (13), Crosby Stills & Nash (3, inclusief eentje met Young), Curved Air (3), Terry Dactyl & The Dinosaurs (3), Roger Daltrey (4), Dana (4), Darts (3), Dawn (4), Daydé (3), Kiki Dee (3) en Deep Purple (7). Dat zijn totaal tachtig singles en dan zijn er slechts 55 een- en tweelingen over. Laat me beginnen met de tweelingen: Judy Collins, Ray Conniff, Ry Cooder, Rita Coolidge, Gerard Cox, Crusaders, Damned en Sharif Dean. De groepen en artiesten waarvan ik slechts eentje heb, zijn de volgende: Eddie Collins, Common Market, Peter Cook, Copperfield, Jackie Cornell, The Corries, Corry & De Rekels, Larry Cotton, Country Gazette, Country Joe & The Fish, Coven, Julie Covington, Crabby Appleton, Billy 'Crash' Craddock, Crazy Horse, Jim Croce, Bing Crosby, Andrae Crouch, Crown Heights Affair, Crown's Clan, Cuby & The Blizzards, Cuff-Links, Alexander Curly, Mike Curtis & The Ivy League, Cymarron, Daddy Longlegs, Liz Damon's Orient Express, Dandy, Daniel, Charlie Daniels Band, Troy Dante, Anne Marie David, Paul Davis, Sammy Davis Jr., Debbie, Decap Sound, Deep Feeling, Rick Dees en Desmond Dekker. Dan mag ik uit deze soep een top twaalf samenstellen welke er als volgt uit ziet.
1. No Place For Our Minds - Crown's Clan (NL, Polydor 2050 038, 1970)
2. Have You Ever Seen The Rain - Creedence Clearwater Revival (België, Liberty 4C 006-92235, 1971)
3. Go Back - Crabby Appleton (NL, Elektra EKS 45687, 1970)
4. Back Street Luv - Curved Air (NL, Warner Bros. 16092, 1971)
5. Amoureuse - Kiki Dee (NL, Rocket 13 180 AT, 1973)
6. Super Trouper - Deep Purple (NL, Purple 5C 006-94788, 1973)
7. It's A Hard Life - Roger Daltrey (NL, Track 2094 016, 1973)
8, Thunder And Lightning - Chi Coltrane (NL, CBS 8312, 1972)
9. I Just Can't Be Happy Today - The Damned (UK, Chiswick CHIS 120, 1979)
10. One Tin Soldier - Coven (US, Warner Bros. GBJ 0332, 1971, re: 1975)
11. Keep On Pushin' - Country Gazette (NL, United Arists 5C 006-94178, 1973)
12. Harmony - Ray Conniff & The Singers (NL, CBS 1738, 1973)
Hoezo gezapig? Ik trap deze top twaalf af met een deuntje dat je hier niet snel zou verwachten, maar ik steek sinds jaren niet meer onder stoelen of banken dat ik altijd een goed humeur krijg van 'Harmony' van Ray Conniff. De rest van mans' werk kan me worden gestolen maar 'Harmony' smaakt me altijd! Country Gazette is lange tijd een 'zoekplaatje' geweest. Veronica haalt eens tot twee keer per jaar de hand over het hart en laat een 'veteraan' de lijst voor 'Goud Van Oud' samenstellen. Het is hier dat ik het malle 'Keep On Pushin' van Country Gazette hoor. Let wel: Ik ben dan nog helemaal niet bekend met bluegrass. Ik heb net de zydeco geleerd, maar bluegrass is een onbekend fenomeen voor mij. Ik geloof dat ik eerst de single op de kop tik. Even later woon ik bij iemand in Steenwijk die de elpee blijkt te hebben. Dat is teveel van het goede. Country Gazette is een 'supergroep' in de bluegrass van de vroege jaren zeventig en het heeft connecties met Flying Burrito Brothers. Zowel de hoes van deze single als de de elpee zijn doorspekt met humor en zelfspot en dat past goed bij dit plaatje. Bij het opzoeken van het jaar van de heruitgave van de nummer tien ben ik per ongeluk een kwartier op 45cat en Discogs blijven steken. Ik hou van bands met een apart verhaal en Coven is daar zeker eentje van. De groep presenteert in 1969 de eerste 'satanische' elpee. Ik zie dat 'Wicked Woman' in Nederland op single is uitgebracht en Discogs vertelt me dat eentje maar liefst 75 euro heeft opgebracht. Ik luister nog even naar een mp3 van een Amerikaan die de plaat voor twintig dollar heeft (met meer dan twintig dollar verzendkosten!), maar ga dan maar weer terug naar het verhaal. Na de duivelse plaat komt de groep maar moeilijk aan de bak en het grijpt alles aan wat het kan krijgen. Inclusief de soundtrack van de uiterst knullige film 'Billy Jack'. 'One Tin Soldier' is een oorwurm in Amerika en het staat jaren in de hitparade. Volgens mij heb ik in de tijd van 'Sideburner''s Blast From The Past' geschreven over Coven, anders wellicht nog eens een keertje opwarmen?
Het moet niet té gezapig worden en dus presenteer ik jullie op nummer negen een klein poepje punk. Ik koop deze single samen met 'Love Song' (met de Rat Scabies-hoes, ieder lid heeft zijn eigen hoes) in de eerste weken in York. Aan de prijssticker te zien, heb ik ooit nog eens geprobeerd de single voor vijf pond te slijten in de Emmaus. Bij Chi Coltrane loop ik even te dubben tussen 'You Were My Friend' en de uiteindelijke nummer acht. Het wordt dan toch de laatste. Niet alleen is de plaat niet te draaien, ook het fotohoesje van Roger Daltrey is ernstig ziek. Het lijdt aan een kwaal welke in de eerste jaren na 2002 nog gemeengoed is, maar zonder samenkomst van een vaccin voorgoed uit de wereld wordt geholpen. Of ben ik niet de enige die héél soms nog even last heeft van een nawee? Het is de ziekte van Duisenberg. De single moest voor 2002 vijf gulden kosten en er zit een nieuw stickertje op met 2.27 euro. Ik kan me niet herinneren of ik centen terug heb gekregen als wisselgeld. De plaat verdient een algehele upgrade. Ik heb via Marktplaats een lijst aangevraagd met ruim 4800 singles voor een euro per stuk en wellicht kan ik daar nog enkele vervangende exemplaren op de kop tikken?
Deze top twaalf is voornamelijk 'heavy' en vroege jaren zeventig. Daar hoort uiteraard ook een beetje paarsheid bij. Ik kies dan toch voor 'Super Trouper' omdat 'Woman From Tokyo' een beetje té radicaal is als single. 'Super Trouper' is heerlijk 'vergeten' en valt anno 1973 vast al een beetje uit de toon door het gebruik van 'phasing'. Toch is het niet alleen maar luidruchtig in de top twaalf. Wat te denken van Kiki Dee's prachtige uitvoering van Veronique Sanson's 'Amoureuse'? Ik heb de single ook als de Engelse Old Gold en die draai ik nog het meeste, maar voor de foto maak ik uiteraard gebruik van het fotohoesje. Curved Air stamt uit dezelfde tijd als Country Gazette met als verschil dat ik 'Back Street Luv' hoor in de 'Arbeidsvitaminen'. Wat Coven ontbeert na de 'Witchcraft'-elpee daar heeft Curved Air wellicht een overkill aan. De band wordt in 1970 in de markt gezet als de 'supergroep' voor het nieuwe decennium en dat wordt meteen gevierd met een elpee op gekleurd vinyl. Sonja Kristina kennen we uit de Londense cast van 'Hair' en met name violist Darryl Way geeft de band een ander geluid dan concurrerende rockbands. 'Back Street Luv' is een vette top tien-hit in Engeland, maar in Nederland blijft het steken op een 25e plek. Ik heb de single vijfentwintig jaar lang gezocht en alleen de 'live'-versie uit 1975 gevonden. Dan biedt Albert me de single aan. Niet eenmaal, maar zelfs dubbel. De Nederlandse staat op de foto, ik heb ook nog de Duitse (identieke fotohoes met uitzondering van productcodes).
De nummer 2000 in de verzameling. Althans, dat plan heb ik in augustus 1994 maar dan zal ik eerst kaartjes moeten kopen en een avond ervoor gaan zitten om de kaartenbak bij te werken. Dat zal nimmer gebeuren en dus doe ik het op dit moment in 'Het zilveren goud'. Het is niet de 2000e single geworden. De herinnering aan de barre Solex-tocht naar Heerenveen en Gorredijk waarbij de jerrycan in de fietstas lek raakt en mijn meegebrachte boterhammen doorweekt. En een paar hoesjes ruiken nog altijd naar de mengsmering. Ik ga nog eenmaal aan in Heerenveen op de terugweg en nu om voor de laatste keer binnen bij Sunshine Records te kijken. Kort daarop stopt de platenwinkel. Ik ben in 2007 nog eens met een kameraad bij Sunshine geweest. Het is dan een 'smart shop' geworden dat ook apparatuur verkoopt om zelf weed te kweken. Op nummer twee komt Creedence Clearwater Revival, maar welke plaat moet ik hiervan kiezen. Ik diskwalificeer 'I Put A Spell On You' omdat dit oorspronkelijk uit 1969 komt. Hetzelfde is het geval met 'Suzie Q' en 'Who'll Stop The Rain' en dan wordt het eenvoudiger om te kiezen. Ik ga dan toch voor 'Have You Ever Seen The Rain'. De Belgische persing want ik heb het ook in de Zuidafrikaanse persing. Dat heeft een tweetalig Liberty-hoesje: Engels en Afrikaans. Tevens heb ik nog het lege Nederlandse hoesje liggen, dus mocht ik hem ooit in een neutrale hoes treffen, dan heb ik ook die compleet.
Hoe zit het met de Nederpop? Welnu, dat mag vol trots op nummer 1 staan! Je kan veel zeggen van Jack De Nijs/Jack Jersey, maar het toont aan dat hij goed zijn huiswerk heeft gedaan voor een productie. Als hij in contact komt met Crown's Clan, de Jefferson Airplane van Rotterdam, duikt hij diep in de favoriete platen van de bandleden en zorgt met 'No Place For Our Minds' voor een puur en eerlijk Amerikaans Westcoast-geluid waar geen enkele andere Nederlandse buurt bij in de buurt is gekomen. Het geheel gelardeerd met fuzzgitaren en stevig doorbeukende boogie. Opvallend is ook dat 'No Place For Our Minds' een eigen nummer is van de band, waar Clover Leaf, Road en andere Jack De Nijs-producties dat alleen op de b-kant mochten doen. Niet eens zo zeer een plaat uit Rotterdam of Roosendaal maar uit een andere dimensie. Ik moest eens gaan onderzoeken of ze daar een kamertje vrij hebben voor mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten