Aan het begin van dit bericht wil ik graag eens mijn hart luchten over de huidige 'dienstverlening' van de PostNL. Iets waar ik, enigszins onterecht, me gisteren over heb laten gaan op het postagentschap. Hetzelfde postagentschap dat ik binnenkort weer met een bezoek mag vereren en, nee, ik ben er eigenlijk helemaal klaar mee! Ik heb de pagina van PostNL binnenstebuiten gekeerd, maar nee... er bestaat geen andere mogelijkheid om het alsnog te laten bezorgen en ik had gehoopt op een direct chat-contact. Nu biedt ieder onbenullig bedrijf dat aan, behalve het altijd arrogante PostNL. Je betaalt fors voor de verzending want PostNL lijkt heer en meester te willen spelen. Aan de andere kant duiken DPD en Mondial Relay op de markt en deze zijn in ieder geval goedkoper, maar... deze bezorgen niet aan huis. Dat doet PostNL evenmin. Een paar jaar geleden kreeg je als ontvanger een kaartje in de bus als ze je hadden gemist en aan de hand daarvan kon je zelf een bezorgmoment uitkiezen. Dat deel is geschrapt en nu wordt het meteen doorgeschoven naar het postagentschap. Dat is vier kilometer naast mijn brievenbus en dat beschouw ik niet als thuisbezorging. Einde van deze klaagzang: Nog even de platen van Mark afhalen en daarna met de verkopers (m/v) erop aandringen om het via DPD te verzenden. Het duurt echter tot maandag (of dinsdag) als ik de platen kan ophalen en dus ligt het weekend wederom open. Vanavond presenteer ik jullie dan de zeven aanwinsten uit Italië. Sommige platen hebben al een wereldreis gemaakt als ze in Italië komen, maar dat is iets anders.
* Laurel Aitken & The Soulmen- I Need You (UK, Fab, 1966)
Ik trap meteen af met de aanleiding van de handel. Ik hoor de b-kant, 'Never You Hurt', in de radioshow van een collega en ga ook meteen 'I Need You' proeven. De laatste is zeer geschikt voor de Carib-hobby terwijl 'Never You Hurt' een zeer fijne stamper is. Er is niet veel keuze: De plaat is alleen in Engeland uitgebracht en de dj's en verzamelaars zijn voortdurend op zoek naar een exemplaar in topconditie. De Italiaanse dealer heeft een goed gevoel voor humor: Hij noemt zijn handel Frying Pan Records. De braadpan wordt in de reggae en ska vaak gebruikt om 'noisy discs' te beschrijven. 'Jamaican Mint' is ook zo eentje. Deze van Laurel Aitken krijgt geen hoge waardering en daar is de prijs op afgesteld. Het is ook de enige die op dat moment via Discogs wordt aangeboden. Ik moet dus een gokje wagen en...? Ik heb de plaat gisteravond nog even gedraaid omdat ik nieuwsgierig ben. Lieve mensen, ik koop wel eens 'VG'-platen die beroerder klinken. Okay, het vinyl is smerig (misschien ook nog wel te reinigen?), maar de opname is knalhard en de naald bereikt zonder hindernissen het label. Laurel Aitken behoeft natuurlijk geen introductie... Of toch wel? Laurel is een Jamaicaanse reggae-zanger die in de jaren zestig bijna iedere week een single uitbrengt. Zijn discografie gaat de concurrentie aan met James Brown, hoewel de laatste dan weer grossierde in albums. In 1966 wil Aitken wel eens een plaatje maken zoals Sam Cooke en Otis Redding dat doen en dit is het resultaat. 'I Need You' is een prachtige soulballade, maar mijn voorkeur gaat eigenlijk naar het meer uptempo 'Never You Hurt'. Hoewel... de tweede keer 'I Need You' wordt ook al steeds beter. Laurel gaat lekker 'deep' en er zitten fraaie blazers in en een tokkelende gitaar hetgeen het zo geschikt maakt voor de Carib. Binnenkort de Week Spot!
* Cliff Bennett & The Rebel Rousers- Got To Get You Into My Life (UK, Parlophone, 1966)
De verzendkosten van één single is al fors, maar ik kan naar hartenlust andere titels toevoegen. Ik ga op onderzoek en vind heel veel dure reggae bij deze man, maar ook een aantal exotische soul-platen en een stel zeer goedkope Engelse persingen. Zo zie ik deze van Cliff Bennett welke wel een beetje op mijn verlanglijstje staat. Deze is wel een beetje 'noisy' in het hoog, maar ach... voor een euro per stuk reken ik dit als fijne kassakoopjes. Deze en een paar anderen komen overigens voor rekening van de Gele Bak.
* Veda Brown- Short Stopping (Jamaica, Stax, 1973)
Op Discogs heeft deze bewuste persing een aparte 'entry' gekregen en dus lijkt het erop dat het structureel is gedaan met een aantal singles? De 'cover-up' zoals we dat kennen in de soul komt van oorsprong van de Jamaicaanse sound systems waar een dj de exclusiviteit van een plaat wil garanderen. Vervolgens weekt hij het label van een plaat en geeft het een andere identiteit. Dat lijkt ook het geval te zijn bij deze van Veda Brown. 'Lloyd Chong #1' en 'Sure-Stopping' en 'Funkey' zijn de teksten die door de dj aan het witte label zijn toegevoegd. Wel een beetje gek omdat ik de plaat niet associeer met reggae. Het heeft wel, als enige van Veda Brown, een release gehad op Jamaica. Of toch iets anders? Je kan bij het intro horen dat een krassende plaat wordt opgezet en het lijkt dat de bassen zijn aangedikt zoals dat gebruikelijk is in de reggae en dub. Straks eens in de run-out kijken of het een aanwijzing biedt voor een 'cover-up' of een nieuwe persing. Er staat wel een nummer maar dat correspondeert niet met de Stax-single. De b-kant is meer mijn kopje thee, maar ook flink uit het lood geslagen (hetgeen nauwelijks opvalt bij de a-kant). Het is wel de officiële b-kant. Het lijkt ergens op een praktijk die wel vaker is toegepast op Jamaica: Een nieuwe laag vinyl over een bestaande plaat en het lijkt alsof de dj een meer bassende uitvoering op de a-kant heeft geplaatst. Er zit een laag bovenop, dat kun je voelen aan het label. De plaat mag in de Blauwe Bak maar ik heb vermoedelijk de vijf euro betaald omdat ik gewoon nieuwsgierig was. En het is inderdaad een erg vreemde plaat. Niet qua muziek maar wel als persing.
* Marianne Faithfull- Come And Stay With Me (UK, Decca, 1965)
Voor deze geldt hetzelfde als voor Cliff Bennett. Niet alleen zijn het Engelse persingen maar tevens voor de export-markt. Denemarken heeft bijvoorbeeld geen Decca-persingen en dit zijn dan Engelse persingen met 'N.C.B.' op het label. Dat is ook het geval bij Cliff Bennett terwijl EMI wel platen perst in Denemarken. Het is natuurlijk ook niet te zeggen dat deze platen uit Denemarken komen, wellicht is het ook gebruikt voor andere oorden. Misschien ook wel voor Italië? 45cat laat zien dat Derby alleen plaatjes van Marianne in de Italiaanse taal heeft uitgebracht en dus is het aannemelijk dat 'Come And Stay With Me' ook voor de Italiaanse markt is geperst. Vooralsnog staat alleen de EP van 'Yesterday' in de jaren zestig-bak, maar ik meen dat ik in 2000 een Engelse persing van Marianne Faithfull uit De Bilt heb gehaald. Het zou zomaar eens deze kunnen zijn, maar voor een euro waag ik de gok. Jackie DeShannon tekent voor het nummer op het label maar, naar het schijnt, heeft ze dit gecomponeerd met Jimmy Page welke ook op de opname is te horen. Dit is uiteraard weer eentje voor de Gele Bak, maar dat hadden jullie vast wel begrepen?
* Willie Mitchell- Bad Eye (Nigerië?, London, 1966)
Een ander leuk 'zoekplaatje'. De verkoper gooit het balletje op over Nigerië omdat hij meerdere Nigeriaanse persingen in de aanbieding heeft. Ook hier is het wederom pure nieuwsgierigheid. En twee leuke 'tittyshakers' op de koop toe. Ik blijf zoeken, maar kan vooralsnog het London-label niet thuis brengen in een ander land. Het heeft hetzelfde catalogusnummer als overal ter wereld en dus helpt dat ook al niet mee. De plaat mag voor de sfeer in de Blauwe Bak, ook al kan dit heel snel de reserve-Blauwe Bak worden.
* The Shadows- Don't Make My Baby Blue (UK, Columbia, 1965)
Dit is een echte Engelse persing en vermoedelijk niet voor export-doeleinden ingezet. Er mist een stukje in de rand, maar de plaat kan op een snelstarter op stoom komen voordat het nummer begint. In 1965 zingen The Shadows al zelf en is dit één van de eerste hits van dat kaliber. Natuurlijk speelt de gitaar nog altijd de overhand en de solo-gitaar heeft een plek in het nummer welke ik zelfs kan vergelijken met latere heavy metal. Hoewel 'Don't Make My Baby Blue' een prachtige beat-ballade is. Op de b-kant staat 'Grootvaders' Klok', maar die laat ik mooi op zolder staan.
* The Staple Singers- If You're Ready (Nigerië, Stax, 1974)
Een andere exoot die meteen mijn aandacht trekt. Ik heb tot zover ik weet nog geen andere Nigeriaanse persingen in de verzameling en ach... ze zijn spotgoedkoop! Bij deze is het geen gokken want het staat op het label. De plaat is erg 'noisy' en de opname 'zwak' en dus weet ik niet of een schoonmaak de krasjes op de achtergrond gaat houden of niet. Okay, het is een hit geweest, maar wat een nummer... Dit mag zonder meer in de Blauwe Bak, hoewel de reserve-Blauwe Bak een spoedige optie kan worden. De kwaliteit van het vinyl werkt niet mee, maar hee.... ik heb nu officieel een Nigeriaanse persing in de verzameling! Zo bouw je vanzelf een collectie van enkele duizenden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten