Singles round-up: februari 6

Hoewel het fraaie weer aantrekkelijk is voor een fietstocht heb ik een zeer rustig weekend gehad. Hoewel? Zaterdag gewoon aan de arbeid en wel in Steenwijk. Dat betekent dat ik door het bos en over de hei naar het werk kan fietsen en dat is 'vakantie' op zichzelf. Omdat ik net zo goed boodschapjes kan halen bij de Albert Heijn in Steenwijk ga ik hetzelfde stuk weer terug. Deze week zal ik ook veel in Steenwijk vertoeven. Gistermiddag heb ik wel plannen, maar veel verder dan een bochtje om wandelen komt het niet. Vanmiddag ben ik in de tuin bezig geweest en dat betekent vooral het ruimen van blad. Nu nog? Tja, het is de afgelopen maandagen steeds te slecht weer om dit te doen en op de andere middagen kom ik er niet aan toe. De bladkorven van de gemeente zijn al verwijderd en dus moet het met de vuilniswagen worden afgevoerd. Ik heb nog twee afleveringen van de 'Singles round-up' in petto voor jullie, maar weet niet of ik daar vanavond aan toe kom. Eerst maar eens kijken hoe het eerste deel vergaat.

* Joe Perkins- Wrapped Up In Your Love (UK, Mojo, 1972)
Ik moet bekennen dat ik deze single ben 'vergeten' als ik de bestelling plaats voor 'Hungry For Your Love'. Voor hetzelfde geld had ik nu een single 'dubbel' gehad, maar dat is niet het geval. Feit is wel dat ik meen dat ik nog nooit van Joe Perkins heb gehoord als ik de single bestel, terwijl deze op het Mojo-label al een paar maanden in mijn mandje ligt bij Mark. Het Engelse Mojo, onderdeel van Polydor, heeft dan een distributiedeal met het Jewel-label en deze single is oorspronkelijk uitgebracht op het sublabel Paula. The Memphians krijgen op deze plaat wel de credit welke het verdient en dat is dezelfde band als op de Bluff City-single. Het is wederom het Hi-geluid. Niet de meest essentiële kant als je het vergelijkt met 'Hungry' maar nog altijd wel prettige Southern soul. De keerzijde is meer funky en eigenlijk de meer interessante kant in mijn boek. 'Treasures are always on the flipside', zoals het bekende motto luidt in de soul-kringen. Toch moet ik benadrukken dat er helemaal niets mis is met 'Wrapped', maar gewoon niet zo goed als het eerder genoemde 'Hungry'.

* The Persuaders- Thin Line Between Love & Hate (UK, Atlantic, 1972)
Bij een recente opruiming op Facebook heb ik ook 'The Poindexter Brothers Appreciation Society' eraf gegooid. Als ik de groep tegen kom, weet ik nog weinig af van de Poindexters en hoop nieuwe dingen te ontdekken, maar dat valt nogal tegen. De groep is niet heel actief en de reacties zijn uiterst traag. De Poindexters schrijven echter beide nummers op deze single van The Persuaders en produceren het eveneens. Ik noem de Engelse b-kant het eerst en dat is het origineel van het nummer dat ik vooral ken van The Pretenders. Mooi om eindelijk eens het origineel te hebben en dan ook nog de Engelse Atlantic. De a-kant is 'Peace In The Valley' en dat is eveneens een parel van de bovenste plank. Een echte 'double-sider' hoewel het oorspronkelijk twee a-kanten zijn geweest in Amerika. 'Thin Line' zelfs al in 1971.

* Realinda- Hey Mr. Paul (US, Perception, 1973)
Okay, het is een kleine concessie. Ik heb al sinds jaren de wens om nog eens een Perception in mijn koffers te hebben en hoewel bijna iedere plaat op het label een winnaar is, is Realinda wellicht de minst interessante. Perception is overigens het moederschip van het Today-label. Realinda is een antwoord op 'Me And Mrs. Jones' van Billy Paul en is daarmee een leuke 'novelty', maar ook niet meer dan dat. Toch weer even verder zoeken naar één van de andere kwaliteits-kanten op dit label.

* The Righteous Brothers- Give It To The People (US, Haven, 1974)
Dennis Lambert en Brian Potter zijn twee namen die meteen mijn interesse wekken. De mannen zijn gespecialiseerd in 'blue-eyed soul' en ik leer hen aanvankelijk kennen dankzij het aanstekelijke 'Don't Pull Your Love' van Hamilton, Joe Frank & Reynolds. Voor de snobistische Northern Soul is het té mainstream maar de hoek waar Mark zich ophoudt, heeft een andere single van Hamilton, Joe Frank & Reynolds in de harten gesloten en dat geldt voor meer composities en producties van Lambert en Potter. Ze werken in de midden jaren zeventig ook mee aan de comeback van The Righteous Brothers. Ik weet niet meer goed met welke kant de plaat wordt geadverteerd, maar beide keren is het overtuigende pop met refreintjes om van te watertanden. Ik denk dat 'Love Is Not A Dirty Word' op de keerzijde mijn uiteindelijke favoriet is. Ik zal beide kanten nog even aan me moeten laten groeien.

* Minnie Riperton- Stick Together (UK, Epic, 1977)
Minnie komt uit de '5-4-3-2-1' en is een 'kassakoopje'. Hoewel het altijd prettig is om Minnie te horen zingen en vooral een nummer van haar vurige bewonderaar Stevie Wonder, is dit wel heel erg rechttoe rechtaan een disco-knaller. Maar dan opnieuw... het is en blijft Minnie en dus mag ze helemaal blijven! De b-kant heeft een 'part two' welke ik wel geloof.

* Robin- The Best Thing You Can Do Is Love Me (US, Jerni, 198?)
Het komt ergens uit de midden jaren tachtig, maar verdere informatie ontbreekt omtrent deze single van Robin. Het is een nummer waar ik al bij het intro meteen van hou. Een lekker 'feelgood'-nummer uit de jaren tachtig zonder dat het al te kitscherig wordt. Het ontbreekt helaas aan verdere inspiratie want op de b-kant staat de instrumentale versie.

* Joe Simon- I.O.U. (UK, Spring, 1978)
Ik heb de plaat aanvankelijk gereserveerd voor de b-kant en daar begin ik ook mee, maar zie nu iets bij de a-kant dat mijn interesse wekt. Om meteen het misverstand uit de wereld te helpen, dit is niet hetzelfde nummer als van Freee'z. We horen Joe Simon op een prettige manier inhaken op de disco-rage. Wat is dan toch datgene dat me aantrekt bij de a-kant? Het is mede-geschreven door Teddy Randazzo! Toch is het arrangement dan weer van Lester Snell en dus zal het inboeten aan 'Teddy Randazzo Magic'. 'Love Vibration' is nog meer disco dan de b-kant en uiteindelijk kies ik toch voor 'I.O.U.'. Het is typerend voor veel disco uit deze periode waar de b-kanten net ietsje meer ingetogen zijn. Toch is 'Love Vibration' helemaal niet verkeerd en mogen we wederom spreken van een 'double-sider'.

* Solaris- You And Me (US, Dana, 1980)
Hoeveel platen heeft Solaris gemaakt? Drie en dat betekent dat ik nu de verzameling compleet heb! De b-kanten zijn altijd meer de moeite waard.  Het is opvallend aan deze eersteling van Solaris dat beide kanten van de single afzonderlijke catalogusnummers hebben gekregen. 'You And Me' is de kant die onderaan de R&B-lijsten heeft gebungeld en het is meteen ook mijn favoriete kant. Een zeer soulvolle zangeres die zich lekker laat gaan over een heerlijke groove met wederom een prachtig arrangement. 'A Case Of The Boogie' heeft een overdaad aan synthesizer-effecten en klinkt daardoor commerciëler. Ik hou het bij 'You And Me'.

* Soul Devalents- Grasshopper (US, North Bay, 1972)
De a-kant is een feestelijke aubade aan de sprinkhaan die ook van zich mag laten horen in het intro. Ik denk toch dat ik de plaat even moet omdraaien. 'This Is Our Thing' is iets minder uitbundig dan 'Grasshopper' en toch nog altijd een funky feestje. Ik denk dat het uiteindelijk toch 'Grasshopper' gaat worden voor mij, maar ook hier moet ik beide kanten nog een paar maal op me in laten werken. Het is overigens een single uit de '5-4-3-2-1' dus qua prijs kan ik me er geen buil aan vallen.