Wordt vervolgd... Ik heb inderdaad een wandelingetje gemaakt door Uffelte. Of, beter gezegd, een rondje om het paard want ditmaal waag ik het erop om door het gras te gaan. Het is een populaire plek voor hondenbezitters en dus is het een kwestie van voetstappen volgen. Als ik weer bij de boerderij kom, zie ik dat de buurvrouw de sneeuwschuiver tegen de muur heb staan. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat zij haar benen breekt terwijl ze 'ons' plein sneeuwvrij maakt en zo ga ik aan de slag. Met een schop werkt het zelfs beter en een uur later ligt er een paadje van haar voordeur naar de groene brievenbussen. Met een zijstraatje naar mijn voordeur. Het fototoestel blijft al die tijd in mijn jaszak zitten, maar ik ben evenmin van plan om vanavond nog een winters bericht te doen. Wat dan wel? Welnu, van de jaren zeventig-bakken heb ik de meeste en dus kan ik me permitteren om twee jaren zeventig-bakken achtereen te doen. Zo presenteer ik jullie nu de negentiende bak van de jaren zeventig.
Deze trapt af met de single 'Isn't It About Time' van Stephen Stills met zijn Manassas. De laatste is voor 10cc en hun 'The Things We Do For Love'. Eens kijken of ik vanavond ruimte heb om alle artiesten en groepen te noemen, maar laat eerst maar eens beginnen met hen die met drie singles of meer zijn vertegenwoordigd: The Stylistics (3), Donna Summer (14), Supersister (3), Supertramp (5), Sutherland Brothers & Quiver (3), Billy Swan (3), Sweet (20), Sweet Sensation (3), Tavares (5), R. Dean Taylor (6), Teach In (3), Tee Set (6) en 10cc (8). Nee, ik hou het vanavond hier maar bij. Laat me snel verder gaan met de top twaalf uit deze bak.
1. Dreamer - Supertramp (UK, A&M AMS 7132, 1974)
2. You Got Me Anyway - Sutherland Brothers & Quiver (NL, Island 12 621 AT, 1973, re: 1976)
3. She Was Naked - Super Sister (NL, Blossom 2103 002, 1970)
4. Could It Be Magic - Donna Summer (NL, Groovy GR 1219, 1976)
5. I'm Mandy Fly Me - 10cc (NL, Mercury 868 142-7, 1975, re: 1991)
6. Taos New Mexico - R. Dean Taylor (NL, Rare Earth 5C 006-93386, 1972)
7. Love Is Like Oxygen - Sweet (NL, Polydor 2001 757, 1978)
8. Something Better Change - The Stranglers (UK, United Artists UP 36277, 1977)
9. Why Did You Do It - Stretch (UK, Anchor ANC 1021, 1975)
10. Born With A Smile On My Face - Stephanie De Sykes & Rain (NL, Ariola 13 536 AT, 1974)
11. Don't Call Us, We'll Call You - Sugarloaf/Jerry Corbetta (NL, Polydor 2001 584, 1974)
12. She Likes Weeds - Tee Set (NL, Negram NG 201, 1970)
Aan Tee Set heb ik jaren geleden nog eens een bericht gewijd. 'Grasspriet in een hooiberg', heet het bericht (zeg ik uit mijn hoofd) en is vermoedelijk uit september of oktober 2010. Het gaat over de zoektocht naar deze single. Dat hoeft op zichzelf geen probleem te zijn want de plaat is een vette nummer 1-hit geweest. Het begint allemaal in 1990 als ik de hoes koop met abusievelijk 'A Sunny Day In Greece'. Die single heb ik ook op de markt gezien en vermoedelijk heeft die 'She Likes Weeds' in het hoesje zitten. Als ik terug fiets, blijkt dat de handelaar net de single heeft verkocht. Jaren later vind ik een exemplaar dat goed oogt maar op de draaitafel zo krom als een hoepel blijkt te zijn. Na jaren zoeken vind ik dan deze nummer twaalf. 'Dat plaatje kom je bijna niet tegen', vertelt iemand me in 2000 als we het over Sugarloaf krijgen. En inderdaad... ik kom de plaat niet bepaald iedere dag tegen. Nu hoeft dat ook niet meer want met dit prachtige exemplaar kan ik jaren vooruit. Ik krijg altijd goede luim van het nummer en dat geldt eveneens voor de nummer 10. Deze heb ik leren kennen dankzij de 'Summer Spirit Of...'-serie die ik in 2018 op Wolfman Radio doe. De plaat staat in de top 40 van best verkochte singles in de zomermaanden van 1974. Een aangename kennismaking en een paar weken later vind ik deze in Hoogeveen. Ik ben hem intussen al vaker tegengekomen, maar dit hoesje mag blijven. Een discobar in Erica... Kan het nog gekker? Stretch heb ik aanvankelijk alleen in de Nederlandse uitdossing maar deze heeft zijn beste tijd gehad. Ik vervang het in 2013 met dit Engelse exemplaar, hoewel de Nederlandse als 'vuller' in de bak mag blijven staan. Ik wil weer niet het verwijt krijgen dat het té soft wordt en voeg op acht The Stranglers toe. Deze single heeft dezelfde oorsprong als The Damned van eerder vandaag. Het is een week nadat ik een bliksembezoek heb gebracht aan Nederland. Ik krijg nog geld uitgekeerd en koop daarvan een fiets, een stereo en een hoop platen. De stereo raak ik twee maanden later al kwijt en de fiets verdwijnt ruim een jaar later, maar de singles blijven. Bij Sweet is het even lastig om een keuze te maken maar ik kies dan toch voor de meest recente van het gezelschap. De groep is dan juist overgestapt van RCA naar Polydor en poogt het zonder Nicky Chinn en Mike Chapman.
Het is een vriend van een Facebook-vriend en dus zie ik zijn naam geregeld opduiken. Hij heeft in de jaren negentig een gouwe ouwen-show bij de lokale radio in Sneek en ik wacht hem dikwijls buiten de studio op. Niet zo zeer om de fan uit te hangen, maar meer voor een muzikale kwebbel tussen studio en station. Hij begint over 'Taos New Mexico' van R. Dean Taylor. Anno 1992 staat dat (nog) niet op een cd en ook de single is lastig te vinden. Dat zijn een beetje de gespreksonderwerpen. Ik mag ook nog eens met hem in de studio maar als het bestuur dat ondekt, is de pret snel voorbij. Ik zal zelf ook nog proberen een plekje te krijgen bij de omroep maar krijg steeds te horen dat de gouwe ouwen al een show hebben. 24 juli 1991. Als de dag van gisteren. We kunnen vandaag alleen maar op het veld de papavers plukken en het weer is dermate slecht dat we om elf uur naar huis worden gestuurd. Ik ga 's middags de stad in om singles te kopen bij Sunrise en kaap deze van 10cc mee bij V&D. De heruitgave is dan juist geflopt en ligt voor vijf gulden op een nieuwe eigenaar te wachten. Een week later zal ik met een kwaaie kop van het veld lopen en daarmee is een einde gekomen aan mijn vakantiebaantje. Ik moet erkennen dat ik de plaat iets té vaak heb gehoord, hoewel het een onbeschrijflijke schoonheid blijft. Donna Summer mag dus voordringen met haar prachtige uitvoering van 'Could It Be Magic'. Wie zou ooit hebben verwacht dat Barry Manilow's prijsnummer zou 'werken' met een discobeat en sensueel gekir in de brug.
Op drie vinden we het volgende Nederlandse product. De top twaalf stelt zichzelf samen buiten de top drie om. Dat is een momentopname. Ik heb Supersister aanvankelijk alleen op een verzamelelpee. In deze tijd, 1992, luister ik veel naar het nummer op cassette en het is een soort nummer waar ik naar uit kijk om het opnieuw te horen. Dit is in de laatste 29 jaar niet veranderd. Sutherland Brothers & Quiver is een perfecte radio-plaat en het had maar niets gescheeld of het was de nummer 1 geweest. Voor de foto maak ik gebruik van de heruitgave maar ik heb het eveneens op de originele single uit 1973. Samen met 'Arms Of Mary' maakt het dat ik de groep kan noemen in het eerdere overzicht. De eerste persing heeft bij mijn geen fotohoes, vandaar de keuze voor de tweede. Hij is eveneens in een betere staat waardoor het ook de uitvoering is zoals ik die vaak op de radio draai. De plek waar het thuis hoort!
De nummer 1 verdient het om nummer 1 te zijn omdat ik me wel eens iets duidelijker mag uitspreken voor wat betreft Supertramp. Natuurlijk groei ik op met de latere nummers van Supertramp en ken ik 'School' al redelijk vroeg omdat het is gebruikt voor een tv-programma. 'Schoolplein', heet het? Een jongerenprogramma met wijlen Alfred Lagarde. In 1988 maak ik kennis met de 'specials' in het radioprogramma 'Elpee Pop' op de zaterdagavond van de NCRV. Buiten The Moody Blues en Manfred Mann's Earth Band neem ik ook de uitzending op over Supertramp. Het maakt dat ik al snel een liefde ontwikkel voor 'Crime Of The Century', ook al duurt het tot 1997 eer ik de elpee vind. Het gaat mee naar Engeland en bepaalt voor een gedeelte de eerste weken in Engeland. Op oudejaarsavond 1997 luister ik naar 'Elpee Pop'-cassette tot zover dat wil. Het bandje is behoorlijk dolgedraaid. Dat is de eerste avond in York. Op 20 september 2009 kies ik 'The Very Best Of' van Supertramp uit om me te begeleiden van Hooghalen tot voorbij Hoogersmilde. Het zal voorlopig even de laatste muziek zijn totdat ik in Diever het album van Moloko op zet. Terwijl deze draait, maak ik mijn atletische salto vanaf de fiets met een harde landing op de klinkers van Vledder. En dit zijn slechts een paar momenten... als één band als een rode lijn door mijn leven loopt, is het wel Supertramp. Waar ik al jaren niet meer een elpee van The Moody Blues heb opgezet, daar doe ik dat nog wel regelmatig bij Supertramp. Van de singles blijft de Engelse persing van 'Dreamer' dan mijn ultieme favoriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten