Eigenlijk is 'Het zilveren goud' een uitgelezen kans om een berichtje te schrijven over de winter. Vorige week heb ik geschreven over de open dag in Zwolle. Op dat moment ligt er ijs op de sloten en is het mogelijk al de tweede vorstperiode in 1996. Ik kan me vergissen op dat laatste punt maar zeker is dat de winter van 1995/96 aanmerkelijk kouder is dan die van dit jaar. Als we tot het afgelopen weekend rekenen. Met de singles loop ik een beetje te freewheelen en dat brengt me onder andere in 1992 en 1993. Ik zou mijn journalistieke loopbaan een week eerder zijn begonnen als er geen ijzel wordt verwacht voor de zaterdagavond. Ook op dat moment ligt er ijs en heb ik juist de eerste angstige schreden gemaakt mijn nieuwe Friese noren. Het zal tevens de laatste keer zijn dat ik ze onderbind. Eind 1993 kan eveneens geschaatst worden in december. Mijn oudste broer is op dat moment over vanuit Denemarken en dat is vaak als er ijs ligt. Op zichzelf ook wel weer mooi... hij is immers met de Elfstedentocht van 1986 naar Denemarken verhuisd. Voordat ik jullie deelgenoot maak van zes singles waarvan ik in de jaren negentig ben 'vergeten' een kaartje te maken, kan ik de volgende alinea's gebruiken met mijn winterse herinneringen.
Ik heb gisteren in 'Tuesday Night Music Club' het album 'Welcome To The Real World' van Mr. Mister als centrale schijf. Als ik 'Broken Wings' hoor, brengt me dat meteen terug naar de vroege wintermaanden van 1986. Ik schaam me er absoluut niet voor want het heeft met mijn motoriek te maken, maar ik kan als tienjarige nog steeds geen veters strikken. Mijn schoenen hebben een klittenbandsluiting maar voor het onderbinden van houtjes heb je veters nodig. Het is het ritueel van 1986: Met de houtjes in een plastic zak naar het Binnenpaed waar oom Durk me de schaatsen onderbindt. Ik zet af richting IJlst want dat is het meest betrouwbare stuk. Soms haal ik de boerderij van De Witte, vaak ook niet. De schaatsen glijden als het ware van mijn laarzen af en een paar keer dreig ik over mijn enkel te gaan. Een ruk aan de veters en de houtjes weer in de plastic zak. Door de sneeuw loop ik vervolgens naar IJlst en weer terug. Mijn oom is er op een bepaald moment helemaal klaar mee en dit is in overeenstemming met mijn plezier voor het schaatsen. Hoewel? Ik droom ervan om een goed te kunnen schaatsen in 1986. Een beetje voorover gebogen met de handen ontspannen op de rug en dan van deze mooie gecontroleerde lange streken op het ijs. Toch ben ik té onzeker (en blijk ik achteraf ook te zwakke enkels te hebben) om ooit maar in de buurt te komen.
Mijn foto-album ligt nog bij mijn moeder. Na talloze foto's van vlak na mijn geboorte is de volgende foto eentje waarbij ik voor een sneeuwduin sta. Bijna vier jaar in een groene parka en een rode sjaal. Ook associeer ik meteen een snottebel met deze jas en wellicht dat dit eveneens uit 1979 stamt. Bij een vrieskou merk je immers de snottebel uit je neus. Toch ben ik té jong om een herinnering te hebben aan de hevige sneeuwval in dat jaar. Wel hou ik een trauma over aan deze periode. In een nabijgelegen vijver hebben zwanen hun intrek genomen en omdat deze geen voer kunnen vinden, gaan ze 'bedelen' bij de omringende huizen. De grote witte zwanenkoppen die met hun oranje snavels op het raam staan te klopppen... De jonge Gerrit zit onder de tafel en... fietst nog graag twintig kilometer om om niet langs een zwaan te hoeven!
Ik heb een paar jaar geleden nog eens geschreven over de Elfstedentocht van 1997 en hoe ik de fout heb gemaakt door niet voor de televisie te blijven hangen maar naar Franeker te gaan voor de beleving langs het ijs. Dat hoef ik niet nog eens mee te maken, maar zou het voor de Elfsteden-traditie erg mooi hebben gevonden als dit jaar een tocht zou kunnen hebben worden verreden. De voorstanders gaan eraan voorbij dat ook een Elfstedenrijder wel eens naar de wc moet en dat gaat lastig zolang de horeca op slot blijft. Sneeuw vind ik mooi zolang ik er niet verplicht doorheen hoef en dat is vandaag dus een ander verhaal. Gisteren heb ik het nog redelijk eenvoudig gehad in Nijeveen, vandaag moet ik de wijk Oosterboer in. Grote gedeelten zijn onbegaanbaar met de fiets en dus gaat veel tijd zitten in lopen met de fiets aan de hand. Morgen heb ik het vooruitzicht dat ik weer naar Nijeveen kan.
2399 Chicken Kick-Ren Groot (NL, Goud Haantje, 1975)
2400 De Boeretrien-De Stampers (NL, Philips, 1977)
2401 Having My Baby-Paul Anka (US, United Artists, 1974)
2402 Angelo-Brotherhood Of Man (UK, Pye, 1977)
2403 Un Mexicain-Les Compagnons De La Chanson (NL, Columbia, 1962)
2404 Three Times A Lady-Commodores (NL, Motown, 1978)
In de midden jaren tachtig staat bij ons de radio vaak afgestemd op Radio Monique, het enige offshore-station dat in Friesland goed te beluisteren is via de ether. Het is hier dat ik geregeld de reclamespot voorbij hoor komen van Goud Haantje. Ik kom de single in oktober 1992 tegen bij de kringloopwinkel in Sneek, maar het wil maar geen plek krijgen in de verzameling. Het hangt tijden aan de muur en blijkbaar is die toen al eens van de spijker gevallen. Er mist een hoekje uit de plaat. Als nog iemand een exemplaar heeft liggen? De Stampers koop ik ook al in 1992, alleen weet ik niet waar en hoe. Het is een 'culthit' in ons dophok. De Stampers is een groep uit Joure en 'De Boeretrien' is een platte Friese vertaling van 'De Wilde Boern'dochtere' van Ivan Heylen. Het dreigt even een hit te worden totdat Heylen hier een stokje voor steekt. Paul Anka kan ik op vele momenten hebben gekocht. 1993 is aannemelijk, maar ook 1997, en toch meen ik dat ik de plaat in 1996 al heb. Brotherhood Of Man komt van een rommelmarkt in 1993 en heb ik enige tijd proberen te slijten op markten. De 'Afgeprijsd nù 2,99'-stickers zijn overigens van Schwarzkopf. De actie is voorbij en 'heit' heeft nog enkele vellen over. Die gebruik ik maar voor mijn platenhandel. Les Compagnons De La Chanson associeer ik eveneens met 1993, maar ik durf het niet met zekerheid te zeggen. Commodores zou uit de partij singles moeten komen die ik in juni 1993 heb overgekocht van Golden Years. De volgende aflevering trapt af met 'Still' van dezelfde band en het hoesje zit nu om De Stampers. Opvallend is dat op beide kanten van 'Three Times A Lady' 1975 als bouwjaar wordt genoemd. Dit heeft waarschijnlijk betrekking tot het labeldesign, een grapje dat Motown wel vaker heeft gedaan. Zowel 'Three Times' als de b-kant zijn duidelijk van later dan 1975.
Morgen ga ik een pakket ophalen bij het postkantoor in Havelte en vermoedelijk zijn dit de singles van Mark. Ik kan dit weekend dus 'los' met de 'Singles round-up'. Overigens heb ik inmiddels vier splinternieuwe releases besteld. Ze moeten echter allemaal uit Engeland komen (terwijl eentje van een Nederlandse artiest is...) en dat kan dus een tijdje duren. Vrijdag vermoedelijk een dubbele 'Singles round-up' nu het Week Spot Kwartet ten einde is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten