Vanmorgen heb ik een schijnbeweging gemaakt, maar ook niet meer dan dat. Ik was, voor een zaterdag, erg vroeg wakker en opeens had ik zin in een fietstochtje. Dat is Steenwijk geworden. Ik ben in april voor het laatst bij de kringloop geweest, dus dat mocht wel weer eens. Bovendien kon ik weer eens bij Van Der Laan kijken, hoewel die tegenwoordig ook op woensdag open blijkt te zijn. Het fietstochtje is lekker, maar de bezoekjes zijn overbodig. De singles bij de kringloop zijn wel erg minimaal, de enige die een volgende keer misschien wel mee mag is 'Charly' van Santabarbera met de fotohoes, maar de overige jaren tachtig-singles zijn me té zwaar mishandeld voor hun leeftijd. Van Der Laan heeft nóg minder singles en een wilde graai in de elpees geeft eveneens weinig hoop. Na een tweetal glazen ijsthee op het terras van Het Pandje fiets ik weer terug naar Nijeveen. En dus hou ik het vandaag bij de laatste acht singles van de partij die ik donderdag heb gekocht.
* The Pointer Sisters- Yes We Can Can (NL, Blue Thumb, 1973)
Een plaatje dat lang op mijn verlanglijst heeft gestaan, maar die ik maar niet in een fraaie staat kon tegenkomen. Het vinyl is in nieuwstaat, alleen ligt een kant van het hoesje open. Enige tijd geleden heeft Allen Toussaint een standbeeld ontvangen op de Beeldenroute en toen is deze van The Pointers ongetwijfeld ook ter sprake gekomen. 'Yes We Can Can' is het titelnummer van Lee Dorsey's elpee uit 1970 en dus één van de hoogtepunten uit vijftig jaar popmuziek dat op het repertoire mag staan van deze allround-dames.
* Diana Ross & The Supremes- Some Things You Never Get Used To (Zweden, Tamla-Motown, 1968)
Ik kan me het nu niet meer voorstellen, want voor twee euro móet je zo'n single gewoon meenemen. Daar hoef je niet lang over na te denken. En toch twijfel ik donderdag. Feit is dat ik deze single al in mijn bakken heb. De Nederlandse met fotohoes, zoals ik die een paar jaar geleden van Peter (van singlehoesjes.nl) heb gekocht. Hank liet donderdag weten de hele maand augustus dicht te zijn. Hij en zijn lieftallige gaan weer een rondje Scandinavië doen. Dat betekent ongetwijfeld dat hij in september de prachtigste en de meest exclusieve Scandinavische fotohoezen in de bakken heeft staan. Ik denk bij deze twee van The Supremes het eerste aan Denemarken, maar het blijken Zweedse persingen te zijn. Denemarken heeft een compleet andere hoes en een andere b-kant. Als Birgitta Pettersson haar naam niet op het hoesje had gezet, was die ongetwijfeld meer waard geweest. Ik vind het zijn charme hebben. Ik denk dat ik de Nederlandse in de Blauwe Bak hou en deze eens een plekje ga geven in de jaren zestig-bakken.
* Diana Ross & The Supremes & The Temptations- I'm Gonna Make You Love Me (Zweden, Tamla-Motown, 1968)
Deze heeft met koeienletters 'Svenska' op het hoesje staan, dus dit had ik beter kunnen weten. Ditmaal is het een verwijderde verzegeling van de hoes die de waarde doet kelderen en een vies vlekje op de voorkant. Wie niet zo kritisch kijkt, heeft gewoon een prachtig item. Het vinyl is wederom in nieuwstaat en deze Scandinavische fotohoezen zijn een feestje op zichzelf.
* The Shangri-Las- Leader Of The Pack (NL, Mercury, 1966, re: 1976)
Het had zo leuk kunnen zijn! Het fotohoesje belooft de uitgave op Charly, gedistribueerd door CNR. In dat geval is 'Leader Of The Pack' gekoppeld aan 'Give Him A Great Big Kiss'. Nu heb ik een zwak voor al het werk van The Shangri-Las, maar 'Give Him A Great Big Kiss' is zo'n kantje dat ik nog dolgraag eens op single wil hebben. Bijn inspectie in de trein slaak ik een zucht. Het is niet de Charly, maar de maxi-single op Mercury. De b-kant bevat de nummers 'Past, Present And Future' en 'Remember (Walking In The Sand)'. Dat had minder kunnen uitpakken, maar ik had toch liever 'Great Big Kiss' gehad.
* Joe Simon- Drowning In The Sea Of Love (Duitsland, Polydor, 1972)
Ik leer 'Drowning' voor het eerst kennen via Eva Cassidy's versie. Ik heb donderdagavond deze single gedraaid en ik mag wel gek lijken, maar ik kan helemaal geen 'Drowning In The Sea Of Love' hierin herkennen. Terwijl ik dit schrijf toch maar even huiswerk doen en wat blijkt? Mispersing! Het is het nummer 'I Found My Dad' dat overigens ook zeer de moeite waard is evenals de b-kant 'Let Me Be The One'. Ik ben doorgaans niet heel erg kapot van Simon's werk, maar deze samenwerking met Gamble en Huff klopt van alle kanten. 'Drowning' blijft gewoon op mijn lijstje staan, maar het is dus oppassen met Duitse persingen.
* Three Dog Night- Mama Told Me (NL, Stateside, 1970)
Nog zo'n plaat die al heel lang op mijn lijstje staat, maar ik ben hem nog nooit vlak tegengekomen. Evenals veel Bovema-persingen uit de vroege jaren zeventig is dit vinyl flinterdun en trekt heel gemakkelijk krom. Ik zal deze uit de zon houden, want hij is helemaal egaal en klinkt vrij sterk voor een Nederlandse persing.
* Thunderclap Newman- Accidents (Duitsland, Polydor, 1970)
De bizarre samenkomst van een blues- en jazzpianist, een ambitieuze singer-songwriter en een zeer jonge drummer. Er zijn maar twee mensen in de muziek die zo'n groep bijeen kon brengen. Frank Zappa is eentje, maar het is Pete Townshend die Thunderclap Newman formeert uit deze drie karakters. Het heeft slechts één elpee, 'Hollywood Dream', en een handvol singles stand gehouden. 'Accidents' duurt op de elpee ruim vijf minuten, maar deze vier minuten-versie vertelt het verhaal eveneens. Ik heb 'Accidents' al eens behandeld in De Man Met De Schijf, de 'doden'-schijven die ik in 2011 heb gepubliceerd.
* Jackie Trent & Tony Hatch- The Two Of Us (NL, Pye, 1967)
Mijn oog valt het eerste op Jackie Trent. Ik mag haar 'Where Are You Now My Love' sinds mijn verblijf in Engeland erg waarderen en bovendien blijf ik zoeken naar die onmogelijke 'You Baby'. Dat nummer is in de jaren zeventig erg populair geworden in de Northern Soul, maar blijkt in werkelijkheid een speld in een hooiberg. Toch heb ik met deze twee titels meteen de hoogtepunten uit Jackie's loopbaan gehad, de rest is niet echt wat. Dat geldt eveneens voor haar duet met Tony Hatch dat in Australië en Nieuw-Zeeland een monstersucces wordt. De b-kant heeft Jackie solo, maar 'I'll Be With You' weigert mij te overtuigen. Archiveren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten