Raddraaien: Fickle Pickle

Ik denk dat ik jullie als lezers in het verleden genoeg heb lastig gevallen met mijn persoonlijke leven. Je kan een weblog namelijk op twee manieren gebruiken: Ten eerste kan je het gebruiken voor persoonlijke bespiegelingen waarmee je een stuk privé toevertrouwd aan je lezers. Je kan het echter ook als speeltuintje gebruiken. Even alle sores vergeten en lekker schrijven over een godvergeten single. Soul-xotica neigt de laatste twee jaar steeds meer naar dat laatste. Natúúrlijk mogen jullie van mijn verhuizing (nee, niet weer...) en vakantie weten, maar niet meer ieder uitstapje op de centimeter nauwkeurig. Nu doe ik die uitstapjes van 2010 en 2011 trouwens ook al een tijdje niet meer, maar het verhalend schrijven over een fietstocht, die ik zeer regelmatig onderneem, laat ik over aan anderen. Ik zou de singles op Soul-xotica moeilijk allemaal kunnen beschrijven als 'de muziek van mijn leven', want ik was me tot zaterdag niet bewust dat ik zo'n Sandra & Andres-single in de bakken had staan. De nu volgende single is echter wel een plaatje dat me inmiddels ruimt twintig jaar boeit en sinds een half uurtje weet ik ook waarom. Dankzij de kappers in de Gouden Gids van de regio Zwolle kan ik eindelijk verhalen over 'Maybe I'm Amazed' van Fickle Pickle (1970).

Nu we toch even in de buurt van mijn privé-leven komen: Het gaat fantastisch op dit moment. Ik doe mijn uiterste best niet al te veel door te draven, want vaak volgt op zo'n 'fantastische tijd' een periode van 'houtje bijten'. Nijeveen heeft me in 2012 de rust gebracht die ik nodig was, nu voorzien de programma's bij Wolfman Radio me van energie. Er is een erg mooie balans tussen die twee gekomen. Er komt wel iets spannends aan, maar eerlijk gezegd had ik dat al jaren voorzien: De WSW gaat per 1 januari over in de Participatiewet en gezien ik een tijdelijk contract heb, wordt deze niet verlengd. Met andere woorden: In januari zit ik thuis, maar werk nu al aan een invulling voor die dagen.

Fickle Pickle heeft in 1971 twee hits in Nederland. 'California Calling' zou zomaar eens zondag in de Schijf van 5 kunnen komen, maar vandaag ga ik het hebben over 'Maybe I'm Amazed'. Inderdaad, een cover van Paul McCartney! Ik ken de naam uit het Hitdossier en omdat deze slechts een gulden hoeft te kosten, koop ik in maart 1993 mijn eerste exemplaar in de Sneker jukebox-winkel van Klaas. Ik heb de single werkelijk tientallen keren in mijn handen gehouden, want deze single komt oorspronkelijk uit de winkel van Twister. Die naam komen we eind dit jaar geregeld tegen in 'Het zilveren goud'. En ja, vanaf de allereerste keer dat ik de versie van Fickle Pickle hoor, ben ik eigenlijk best wel 'amazed'. Een steengoede cover-versie. De plaat heeft vermoedelijk in 22 jaar geen hoesje meer gezien en dus blijft het een beetje behelpen. Pas een paar weken geleden heb ik eindelijk een beter exemplaar op de kop getikt, dus is dit een single die ik recentelijk weer veel heb gedraaid.

Over Fickle Pickle zélf is niet heel veel gedocumenteerd, maar als ik het personeel op de plaat bekijk, weet ik meteen waarom ik dit plaatje nog steeds erg goed vind. Het is in de allereerste weken in York dat ik in een soort van 'Schlecker' terecht kom. Buiten cosmetica voor afbraakprijzen heeft het ook een stapel cassettebandjes. In 1998 mag de voorbespeelde cassetteband mysterieus zijn verdwenen uit de Nederlandse winkels, in Engeland blijft het onverminderd populair. Ik heb vernomen dat in Engeland nog steeds nieuwe albums op cassette worden verkocht, terwijl de grote fabrikanten inmiddels geen cassettedeck meer standaard leveren op hun stereotorens. De discman ligt in Jutrijp en ik ben in York overgeleverd aan mijn cassette-walkman. Dus doe ik hier deze middag even flink boodschappen. Eén daarvan is 'The Best & The Rest Of British Psychedelia'. Ik ken alleen 'My Friend Jack' van The Smoke van naam en idem met de groep Orange Bicycle. De cassette stelt eerst nog wat teleur, maar al snel ontdek ik de parels en in een paar weken tijd is het plots een standaard-tape in de walkman. Ik ben het bandje kwijtgeraakt in Mossley. Vermoedelijk tussen de kussens van de bank in de woonkamer gevallen. Daar wilde ik een dag later zoeken, maar ik was te laat. Een andere bewoner had overgegeven op de bank en gezien we een kringloopwinkel runnen, is het logisch om de bank af te voeren en een andere neer te zetten. Ik heb 'The Best & The Rest Of British Psychedelia' nooit weer gevonden.

'The Best & The Rest Of' is in werkelijkheid 'The Morgan Bluetown Sampler', een elpee uit 1969 die opnieuw is uitgegeven. Morgan Bluetown is de naam van een Londens platenlabel waar Wilson Malone min of meer de scepter zwaait. De sampler promoot niet alleen nieuw werk, maar zou eerder een promo voor Fickle Pickle kunnen zijn. Die groep staat niet op het album, maar de verschillende leden zijn alom vertegenwoordigd. Wilson, of kort gezegd Wil, Malone is reeds sinds de midden jaren zestig actief als arrangeur en heeft zijn eigen close harmony-groepje Orange Bicycle. Het is een druk baasje, want nadat Orange Bicycle is uitgefietst, maakt hij in korte tijd twee albums welke onder verzamelaars en psych-liefhebbers erg gewild zijn. De ene is met de groep Motherlight, de andere heeft meteen een boycot aan zijn broek hangen omdat de groepsnaam Pussy is (het album heet 'Pussy Plays'). Voordat ik verder ga met Fickle Pickle eerst nog twee latere wapenfeiten over Malone. Hij produceert de eerste platen van Iron Maiden in de vroege jaren tachtig. In 1997 wil The Verve 'The Last Time' van 'The Rolling Stones Songbook', het album van Andrew Oldham, gebruiken, maar vraagt tenslotte Malone het stuk opnieuw in te spelen. Daar is het dus mis gegaan in de gemaakte afspraken met The Rolling Stones en wordt The Verve geacht de 'royalties' van 'Bittersweet Symphony' af te staan aan Jagger en consorten.

Cliff Wade is vertegenwoordigd met twee solo-liedjes op 'The Morgan Bluetown Sampler'. 'Shirley' is een lullig popliedje en 'Look At Me, I've Fallen Into A Teapot' is op papier leuker dan in de praktijk. Wade is samen met Geoff Gill echter actief in The Smoke ('My Friend Jack' staat in de gekuiste versie op 'Sampler') evenals de voorlopers The Shots. Steve Howden is de drummer van een band met de naam Jude en dat verzorgt op 'Sampler' het thema: Een cover van Joni Mitchell's 'Morning Morgan Town'. Danny Beckerman is aanvullend muzikant en songschrijver, enkele van zijn vroege composities staan eveneens op 'Morgan Bluetown Sampler'. 'Baby You've Got To Stay' wordt in 1968 vertolkt door het anonieme Angel Pavement. Het klinkt als een hit, maar zal dat nooit worden. Toch neemt 'onze' The Eddysons (met zanger Eddy 'Danny Mirror' Ouwens) in 1969 dit nummer op en in dat kader heb ik Angel Pavement in december 2011 nog eens hier genoemd. Malone, Wade, Gill en Howden maakt dat de groep in Londen te boek staat als 'supergroep', maar verder in de wereld zijn hun namen onbekend. Toch zijn het zwaargewichten als je afgaat op 'Sampler'. De rechten van die elpee zijn in de jaren tachtig terecht gekomen bij een reclamebureau welke het als 'The Best & The Rest Of' heeft uitgebracht. Inmiddels is dat weer eigendom van een 'serieus' bedrijf en is die 'onmogelijke' Morgan-elpee van Chimera jaren geleden opnieuw uitgebracht.

Hoe psychedelisch de mannen ook zijn geweest in de jaren zestig, met Fickle Pickle maakt het gewoon solide popmuziek dat alleen in Nederland voor wat succesjes kan zorgen. Als ooit eens een soundtrack van mijn leven zou verschijnen op 10 dubbel-cd's, dan moest 'Maybe I'm Amazed' daartussen staan...