Over ongeveer een half uurtje gaat de teller naar de vijftigduizend en de gelukkige bezoeker is...? Vermoedelijk ene Gerrit Louwsma, tevens schrijver van dit geheel. De teller staat op 49.998 pagina-weergaven en vaak klik ik tijdens het verhaal de pagina aan om iets op te zoeken in het archief en na afloop kijk ik of de opmaak klopt. En dat gaat nummer vijftigduizend worden. Het is een druk baasje die verschillende dingen heeft beloofd. Een toevoeging aan de Beeldenroute is eentje daarvan, maar het is onderhand ook tijd voor het tweede deel van Het zilveren goud. Wellicht dat ik morgen een kijkje ga nemen op de rommelmarkt tijdens Donderdag Meppeldag, dus als daar een vangst uit voortkomt, krijgen jullie ook nog een Singles round-up. Verder heb ik dinsdagochtend boodschapjes gedaan bij Rarenorthernsoul en Buydiscorecords en die elf singles zouden zaterdag zomaar nog binnen kunnen komen. Toch heb ik vandaag zin in een Raddraaier. In de laatste jaren zeventig-bak mag ik beginnen bij 'Stand By Your Man' van Tammy Wynette, zes singles door de handen laten glijden en vervolgens de zevende selecteren voor deze aflevering van Raddraaien. En dat is opnieuw een country-single die het opvallend goed heeft gedaan op de mainstream-hitparade: 'It's Four In The Morning' van Faron Young (1972).
In 1997 werk ik in de Sneker muziekoefenruimte De Kelder, beter bekend als De Popkelder. Ik ben geen lid van de personeelsvereniging van de overkoepelende stichting, maar toch krijg ik eens een aanbieding voor de leden onder ogen. Je kan via de personeelsvereniging erg goedkoop aan cd's komen. Omdat dit tevens de kas van de PV spekt, weet ik met een omweg gebruik te maken van het aanbod. Paul McCartney heeft dan juist zijn 'Flaming Pie'-album uitgebracht en volgens kenners is het Macca's beste (wat ik achteraf durf te betwijfelen). Dat hagelnieuwe album kan ik voor vijfentwintig gulden via de PV bemachtigen, toch wel vijftien gulden goedkoper dan in de winkel. De meeste lol maak ik met de budget-cd's: Die van vijf gulden en minder. Ik kan het foeilelijke hoesje nog zo voor de geest halen, maar de titel ben ik vergeten: Iets met '70s'. Het is zo'n typische no budget-cd met nieuwe opnames van The Glitter Band, The Fortunes en Paper Lace, maar ook een paar 'originals'. Eentje daarvan is 'It's Four In The Morning' van Faron Young en omdat ik in die tijd nogal een nachtbraker ben, maak ik van het nummer een soort van 'soundtrack'. Bij de Monstertocht in 2001 tref ik de single in de bak van de Emmaus in Mossley en dan emigreert het vinyl. Niet dat ik van plan ben om ooit nog de plaat op te zetten, maar meer voor het gevoel. En, dertien jaar later, voor het Raddraaien.
Johnny Cash wordt op 26 februari 1932 geboren, Faron Young een dag eerder. Daar staat tegenover dat Cash langer dan een dag van het leven heeft mogen genieten. Faron is de jongste van zes kinderen en groeit op in Shreveport in Louisiana. Als zevenjarige weet Young al welke professie hij wil gaan uitvoeren: Popzanger. Met een stel vrienden bezoekt hij als tiener het legendarische optreden van Hank Williams in de Louisiana Hayride, het concert waarbij Williams maar liefst negen maal terug keert voor een toegift. Dit maakt grote indruk op Young die zich plots helemaal stort op de country-muziek. 'Hot Rod Shot Gun Boogie No. 2' is het eerste dat Young aan de plaat toevertrouwd. Hij neemt het op in Shreveport, maar het verschijnt via een label uit Philadelphia. Het is dan 1951 maar 'Hot Rod' en de daaropvolgende vijf 'singles' doen niks op de hitparade. Ik zet singles tussen aanhalingstekens, omdat in 1951-52 nog nauwelijks sprake is van 45-toeren vinyl en ze vermoedelijk als 78-toeren zijn verschenen. In februari 1952 tekent Faron voor Capitol en scoort zijn eerste hit in de herfst van dat jaar: 'Goin' Steady'. Dat valt samen met de militaire dienst van Young en het leger maakt dankbaar gebruik van de zanger door hem op te nemen in de US Army Band, ter vervanging van Eddie Fisher. Young is daarmee de eerste country-zanger die deze rol mag vervullen. In 1954 zwaait hij af en met 'Place For Girls Like You' heeft hij weer een grote hit. 'Live Fast, Love Hard, Die Young' is zijn eerste nummer 1-hit op de country-hitparade. Dat is in 1955.
'The Hillbilly Heartthrob' luidt zijn bijnaam en Young heeft in 1952 enkele afspraakjes met Billie Jean Jones. Young introduceert haar tot Hank Williams, met wie Jones na beëindiging van het vriendschap met Young in het huwelijksbootje zal stappen. Young zélf trouwt in 1954 met Hilda Macon, een huwelijk dat 32 jaar stand houdt en drie zonen en een dochter voortbrengt. In de tweede helft van de jaren vijftig speelt Young in een paar low budget-films, vaak als zichzelf. Tot 1962 heeft Young voornamelijk succes met honky tonk-muziek die het niet verder brengt dan de gespecialiseerde hitparade, maar met 'Four Walls' (1961) heeft hij zowaar zijn eerste grote hit te pakken. In 1962 tekent hij voor Mercury, maar raakt stilistisch op drift. 'I Just Came To Get My Baby' (1968) en 'Wine Me Up' (1969) zijn een paar commerciële hoogtepunten uit die jaren. Mercury beweegt Young in 1966 zelfs tot het opnemen van een 'tribute'-album met Jim Reeves-nummers. Young heeft twintig jaar moeten wachten, maar in 1972 heeft hij dan de wereldwijde hit te pakken: 'It's Four In The Morning'.
Het bereikt in Engeland de top tien en in Canada prijkt het op nummer 1, hoewel Young in dat laatste land meerdere hits heeft gehad. 'Four' komt, natuurlijk, op nummer 1 in de Amerikaanse country, maar vreemd genoeg bereikt het slechts 92 in de mainstream. Young kan het succes maar moeilijk een vervolg geven en hij komt steeds vaker in het nieuws vanwege zijn wangedrag. In 1984 schiet hij met een pistool gaten in het plafond van de keuken en is voor Hilda de maat vol. Faron moet van haar afkicken, maar die weigert en dus volgt de echtscheiding in 1986. Twee jaar later heeft Young zijn laatste, bescheiden, hits op de Country en na 1992 komt hij niet meer aan de bak, hoewel moderne country-bands maar al te graag flirten met zijn repertoire. Zijn gezondheid laat te wensen over, maar ook dit gevoel van afwijzing maakt dat Young op 9 december 1996 het pistool op zichzelf richt. Een dag later sterft hij. Zijn as wordt uitgestrooid bij het huis van Johnny en June Cash in Nashville.
Een kleurrijk figuur als Faron Young verdient eveneens kleurrijke trivia. Het figuur Frieda in de cartoon Peanuts heeft een kat die Faron heet. Het is een bewijs van de waardering van tekenaar Charles Schulz voor de zanger. De kat maakt desondanks slechts een paar maal zijn opwachting in de strip. Prefab Sprout heeft een liedje op haar album 'Steve McQueen' dat 'Faron Young' heet en in het refrein 'It's Four In The Morning' citeert. Ironisch genoeg wordt Young in 2000, ruim drie jaar na zijn zelfmoord, bijgezet in de Country Hall Of Fame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten