Singles round-up: juli 2

Gisteren rond deze tijd heb ik goed lopen zweten. Het gaat eigenlijk al mis tijdens het spelen van de eerste jingle voor Floorfillers. Maar tijdens de eerste plaat wordt het pas goed duidelijk: Het geluid blijft 'overslaan' volgens mijn de aanwezigen in de chatroom. Ik hanteer de 'quick-open-and-close' (connectie verbreken, speler sluiten, speler openen, connectie zoeken, klaar!) maar dat is in dit geval niet afdoende. Er zit niks anders op dan de 'autos' even aan te zetten en de computer geheel te rebooten. De eerste van drie keer en niks helpt. Zelfs als ik heb besloten alleen vinyl te doen (ik heb bij mijn vinyl-shows nóóit last van dergelijk euvel), blijft de verbinding waardeloos. Na een uur hou ik het voor gezien, maar niet nadat ik mijn luisteraars op de hoogte heb gesteld. Gelukkig was mijn verbinding vanavond bij Mixed Bag weer goed, maar voel nu tijdens het schrijven dat het weer begint te 'klieren'. Morgen voor The Vinyl Countdown dus maar even goed rust geven. Vandaag het tweede deel van de singles die ik gisteren in Zwolle heb gekocht.

* Eddie Howell- The Man From Manhattan (NL, Warner Bros., 1975)
Paul McCartney heeft het tweemaal geprobeerd om te zien of het werkte. Hij schreef in 1966 'Woman' voor Peter & Gordon onder een andere naam en produceerde in 1968 'I'm The Urban Spaceman' voor Bonzo Dog Band Band als Apollo C. Vermouth. In beide gevallen zijn het hits en niet alleen vanwege het feit dat McCartney's naam eraan verbonden is. Hij kan dus ook anoniem een hit schrijven. Hoewel zijn bandmaatjes nog enige tijd doorgaan met de oude naam, wordt met het overlijden van Freddie Mercury de angel gehaald uit Queen. Toch hoeven Freddie en Brian May niet met naam en toenaam op label en hoesje van Eddie Howell's 'Man From Manhattan', maar hun aanwezigheid is duidelijk. Freddie Mercury staat te boek als producer van deze single, als overige muzikanten worden Phil Collins, Gary Moore en Brian May genoemd. Een plaatje dat wordt omringd door raadsels en waar de hoofdrolspelers genoegen in scheppen om dat zo te houden. Ik had deze van Eddie nog steeds niet en had hem niet mooier als deze kunnen treffen.

* Jackson Five- I Want You Back (UK, Diamond, 2009)
Een gek ding waarnaar ik meteen oren heb: Een witte promo met aan een zijde 'Remix 007 Rhythm' van 'I Want You Back' van Jackson Five en op de andere kant 'Remix Iron Shirt Rhythm' van 'Ready Or Not' door Lauryn Hill. Natuurlijk is dat Hill's bijdrage aan het nummer van The Fugees, want volgens mij komt de 'rap' ook gewoon van Wyclef Jean. Beide nummers zijn echter voorzien van een reggae-deun. Bij Jackson Five is dat '007 (Shanty Town)' van Desmond Dekker & The Aces, bij de Lauryn Hill-kant ben ik niet zo zeker. Met name de Jackson Five-kant schijnt even erg populair te zijn geweest in het kamp van de 'mash-ups'. Volgens een handelaar moet de single in 2008 of 2009 zijn uitgebracht, verder ontbreekt ieder detail van deze promo. De Jackson Five-kant krijgt een magere voldoende voor de novelty-waarde.

* Jay & The Techniques- Baby Make Your Own Sweet Music (US, Smash, 1967)
Ook die staat volgens mij al enige tijd bij Diskid en de prijs was ooit ietsje hoger. Ik had deze single pas gekocht, in september 2011 in Utrecht, en dat exemplaar met al zijn onvolkomenheden (lees: styreen-feedback) is toch wel een beetje 'het begin' voor me van mijn Northern Soul-enthousiasme. Sinds het de eerste plaat is geweest in Do The 45 kan het helemaal niet meer stuk. Dit exemplaar met fotohoes lacht me voor het eerst toe in november 2011, maar gisteren heb ik hem alsnog meegenomen. Dat Smash-styreen is gewoon dramatisch, ook deze heeft een sterke ruis, maar voor die prijs altijd leuk om nog een keer op reserve te houden.

* Marius Monkau- Two Lovely Blue Eyes (Duitsland, RCA Victor, 1968)
Zo'n titel die ik uit het Hitdossier ken en die ik eens moet proberen. In eerste instantie heb ik zo nog veel meer uit de bak gehaald, ik denk dat ik in het najaar nog eens terug ga. Ik ben streng tegenover mezelf en neem uiteindelijk 23 uit deze twee euro-bak mee plus twee 'duurdere' singles. Ik ken Marius alleen van naam. Ik weet dat hij in 1972 'Oh Here Jezus' heeft opgenomen met Hearts Of Soul. Volgens mij moet ik die single nog 'ergens' hebben. 'Two Lovely Blue Eyes' is echter crooner-pop van de bovenste plank. Niet slecht, maar ook niet heel interessant. De b-kant heet 'Private Guide' en dat is iets meer uptempo, maar zakt na een aantrekkelijk intro in als een pudding. Voor twee euro hoor je mij niet klagen!

* The Montanas- Run To Me (US, Independence, 1968)
Erg goedkoop voor zo'n 'nugget' als deze. Het is zelfs nog op het verzamelalbum 'Ripples' terecht gekomen. The Montanas is een Engelse band die vooral bekendheid geniet onder de Mods. Ik leer hen in 2008 kennen middels een nummer op een verzamel-cd, dat onbereikbaar blijkt op single. The Montanas maakt een handvol singles voor Pye en kent ook enkele buitenlandse 'uitstapjes'. 'Claim to fame' in Nederland voor de groep is dat Group Check in 1968 een zeer bescheiden Top 40-hit heeft met hun 'Ciao Baby'. Zowel 'Run To Me' als 'You're Making A Mistake' zijn geschreven door Tony Hatch en Jackie Trent, terwijl Hatch ook produceert. Beide grenzen aan pseudo-psychedelica en met het typische Mod-slagje. Niet interessant voor mijn Blauwe Bak, maar toch erg gelukkig met dit plaatje.

* The Motions- Every Step I Take (NL, Havoc, 1966)
Nederbeat is duur! Met die gedachte heb ik ook heel lang geleefd, maar sinds mijn introductie in die gekke verzamel-scene die Northern Soul heet, weet ik wel anders. Volgens een bevriende Nederbeat-verzamelaar is 'Lonely Everyday' van The Golden Earrings het topstuk in de Nederbeat. Deze single is in 1966 enkele dagen in de handel geweest voordat Polydor de platen heeft teruggehaald en vernietigd. Een origineel met het groene fotohoesje is doorgaans tweeduizend euro waard. Veel geld? Welkom in de Northern Soul waar enkele tientallen platen boven de 1500 pond zit. De tienduizend pond van Frank Wilson daar gelaten, zijn er nog genoeg andere platen die vier- tot vijfduizend pond opbrengen. Toch heb ik deze van The Motions al lang geleden uit het hoofd gezet. Ik heb het altijd al een geweldig nummer gevonden, maar 'no way' dat ik daar veertig of vijftig euro voor ga betalen. Dat hoeft ook niet, want Diskid heeft een fraai exemplaar voor slechts acht euro. Het hoesje heeft een minimaal kruisje in de titel en dat maakt het 'Ex+'. Het vinyl moet 'VG+' zijn. Ik heb racebanen in de koffers staan die als 'VG+' zijn aangeduid, voor mij is deze van The Motions een 'near Mint'. Maar dat is waarschijnlijk het grote verschil tussen Northern Soul en Nederbeat. In de laatste groep is een kleine beschadiging een domper op de prijs.

* The O'Jays- For The Love Of Money (NL, Philadelphia, 1974)
Laatst keek ik nog eens in het Hitdossier. Alleen nog 'For The Love Of Money' en ik heb de 'Nederlandse collectie' van The O'Jays compleet. Ik had natuurlijk nog kunnen zoeken totdat ik een exemplaar vond voor vijftig cent bij een kringloopwinkel, maar dit exemplaar is vrijwel smetteloos. Als deuntje is het nu al één van de favoriete The O'Jays-platen. De zoektocht gaat verder, want ik wil nog een paar jaren zestig-dingen van de groep hebben.

* The Paragons- Let's Start All Over Again (US, Oldies, 1957, re: 196?)
Niet te verwarren met de Jamaicaanse groep die oorspronkelijk 'The Tide Is High' op de plaat zet. Deze Paragons komt uit Amerika en dan hebben we het over onversneden doowop. Deze single is oorspronkelijk in de zomer van 1957 verschenen op het Winley-label. De b-kant heet 'Stick With It Baby'. Eind jaren zestig, begin jaren zeventig is dat de b-kant op heruitgaven van de volgende single van The Paragons: 'The Vows Of Love'. Deze Oldies-uitgave wordt niet genoemd in het overzicht op 45cat. Oldies onstaat in 1964 als Vee-Jay de rechten kwijtraakt op de distributie van Beatles-platen en de vroege successen nog eens opnieuw wil uitbrengen. Het vult het daarna aan met oude doowop en vroege rhythm & blues. Ik schat dan ook dat deze single van The Paragons ergens tussen 1964 en 1967 is uitgebracht. In ieder geval voordat Lost Nite eind jaren zestig de plaatjes van The Paragons opnieuw uitbrengt en nog langer voordat het via Collectables nog een officiële 'issue' krijgt. Lost Nite heeft ook werk van The Sapphires opnieuw uitgebracht en die staan in de Northern Soul te boek als 'bootleg', dus daar kan ik geen zinnig woord over zeggen.

* The Pentangle- Light Flight (NL, Stateside, 1969)
Een héle fraaie vondst. Ik ben niet heel actief meer in de folk-kringen, maar The Pentangle is zo'n liefde die altijd is gebleven. Wellicht moest ik Bert Jansch nog maar eens een standbeeld cadeau doen. Dit lumineuze idee ontstaat tijdens dit schrijven en... dat ga ik volgende week zeker doen! Wordt vervolgd. Ook wat betreft de Singles round-up, want morgen trakteer ik jullie op de laatste acht.