woensdag 23 juli 2014

Raddraaien: Black Widow



Vandaag een dubbel bericht en dan een korte stop op Soul-xotica. Morgen ben ik druk met de voorbereiding voor mijn Floorfillers-show. Ik had deze twee ook kunnen omruilen, maar heb momenteel iets meer inspiratie om te schrijven dan het uitpluizen van dance-fora. Vrijdagavond ga ik naar Jutrijp. Mijn moeder viert zaterdag haar verjaardag en gezien ik zaterdagavond weer terug wil zijn voor The Vinyl Countdown, pak ik de vrijdagavond mee. Het was immers lastig genoeg een vervanger voor Do The 45 te krijgen. Met andere woorden: Zaterdag publiceer ik pas weer en het bericht van vrijdag haal ik in op maandag of dinsdag. De laatste Raddraaier van vandaag komt uit de Blauwe Bak. Ook deze moet ik binnenkort eens uitschiften, want er moet ruimte komen voor 'echte soul-dingen'. De Blauwe Bak is immers ook een opbergruimte voor verzamelwaardige objecten geworden. Deze van Black Widow heb ik eens bij Minstrel gekocht met nog een stapel soul-platen en hierdoor is die in de reserve-Blauwe Bak terecht gekomen. Met de frequentie dat ik hem draai, kan die prima in de jaren zeventig bak achter Black Sabbath staan. Ik denk dat het wederzijdse ongenoegen in 44 jaar wel is afgenomen. 'Come To The Sabbat' van Black Widow (1970) mag vandaag nog eenmaal als vertegenwoordiger van de Blauwe Bak optreden.

De geschiedenis van Black Widow begint in 1966 in het Engelse Leicester met de groep Pesky Gee!. Het uitroepteken hoort bij de bandnaam. Kay Garrett, Kip Trevor, Bob Bond, Chris Dredge en Clive Box zijn de leden van het eerste uur, terwijl Dredge in 1969 wordt vervangen door Jim Gannon. Pesky Gee! maakt één album voor Pye, 'Exclamation Mark', dat tegenwoordig een duur betaald collector's item is. Garrett zwaait kort na het verschijnen van de elpee af en daarmee komt een einde aan Pesky Gee! De andere leden formeren Black Widow. Het is 1969 en de flower power is op een hoogtepunt. The Beatles gaan naar de Maharishi en Carlos Santana zoekt zijn heil in het hindoeïsme. Er is eveneens een beweging gaande die voorbij de goden kijkt. Anton Szandor LaVey heeft op 1 mei 1966 'The Church Of Satan' gesticht en Bill Landis laat zich in met de rockband The Coven (zie: 8 september 2010). Terwijl Engeland een rijke traditie heeft voor wat betreft geesten en hekserijen, is Black Widow de eerste Engelse band die erover durft te zingen. Het blijft echter niet alleen bij woorden.

Ik heb in mijn recensenten-loopbaan een aantal opzienbarende bands gezien, waarvan ik zo onder de indruk was van de podiumpresentatie dat ik ben vergeten wat voor muziek ze speelden. Ik heb in het kader van 'Recenzeuren' God Bullies al eens behandeld, maar hetzelfde geldt ook voor het visuele spektakel dat GWAR heet. Bij Black Widow kan dit in 1970 ook zijn voorgevallen. De groep stelt een aantal occulte rituelen tentoon op het podium en doet dat, volgens Alex Sanders, tamelijk roekeloos. Alex is een mannelijke heks (ik wist niet dat het bestond...) en bezoekt op aanraden van mensen een concert van Black Widow. Wat hij ziet, brengt hem rillingen.

De groep voert hun debuutalbum integraal uit. De finale van een optreden heet 'Sacrifice', tevens de titel van het album, en bij dit nummer 'bezweert' Kip Trevor een naakte vrouw met een zwaard. Sanders waarschuwt de mannen dat ze daarmee onbedoeld grenzen aan de deur naar de hel en dat ze mogelijk een 'she-devil' zouden kunnen oproepen. ,,Dat mag lollig klinken, maar je wilt het niet weten", luidt zijn waarschuwing. Aanvankelijk slaat men het advies in de wind, maar besluit vanaf 1971 de rituelen meer naar de achtergrond te verbannen. Black Widow verliest hiermee het belangrijkste handelsmerk en op alleen de muziek kan de band niet teren. In 1973 zit de groep zonder contract. 'Sacrifice' is ondanks, of misschien dankzij, de controverse tot 32 op de albumlijsten gekomen in Engeland. In Nederland staat 'Come To The Sabbat' in 1970 in de Tipparade.

Satanisme staat sinds jaar en dag synoniem aan heavy metal en misschien is dat de verdienste van Black Sabbath, dat pertinent weigert op te treden als Black Widow in de buurt is. 'Come To The Sabbat' is allesbehalve hardrock, het is een erg koddig stukje 'barokke folk'. Een échte novelty die ik in mijn bakken moest hebben. Overigens heb ik niet de originele CBS, maar de latere uitgave op Earmark. Wél met een replica van het oorspronkelijke Nederlandse fotohoesje.

Na een rust van ruim dertig jaar staat Black Widow plots weer helemaal in de belangstelling, vooral als een verfilming van een optreden uit 1970 op dvd wordt uitgebracht. De groep is een legende in de wereld van de black metal en de afzonderlijke leden werken met verschillende giganten uit het genre. De cd 'Sleeping With Demons' is in 2011 pas hun vijfde studio-plaat, maar de groep kent een uitgebreide discografie door oude opnames die later zijn ontdekt. Daarbij zit ook een album dat oorspronkelijk in 1973 is opgenomen, maar nooit is uitgebracht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten