Schijf van 5: Elisabeth

Ik heb sinds de eerste Schijf van 5 in januari 2011 al heel veel onderwerpen gehad en soms is het best lastig om weer met een nieuw thema te komen. Gelukkig zijn er ook van die Schijf van 5-onderdelen die blijven terugkomen. Eén daarvan is die met bepaalde meisjesnamen. Ik heb hier in het verleden onder andere Marianne, Maggie en Caroline te gast gehad. Vast nog wel een paar, maar mijn blote geheugen wil momenteel niet meer namen geven. Vandaag zetten we Elisabeth in al haar varianten in de schijnwerpers. Ik ken in het dagelijkse leven één Elisabeth. We kennen haar beter als Liesbeth, haar echte naam gebruiken we enkel uit vertedering. Ze is een collega van me in het postwerk, alleen werk ik tegenwoordig nauwelijks meer met haar samen. Best jammer, maar des te meer genieten als het wel het geval is! Het is altijd lachen met haar. Ze zit vaak een beetje te dromen, heeft totaal geen last van druktemakers, maar vooral: Ze heeft een gouden hart. Wat me opvalt bij de Schijf van 5-kandidaten is dat ieder eerbetoon dat ik kon vinden 'zacht en mooi' is. Het liefhebben van een Elisabeth is een groot goed en bij het verlaten van zo'n vrouw ga je spontaan op de knieën voor een smeekbede. Het samenstellen van deze Schijf van 5 is niet snel gebeurd. Ik had wel de kandidaten, maar... in welke volgorde? Welnu, dit is hem geworden...

Er zijn geen speciale regels in deze aflevering van de Schijf van 5. De naam in de titel moet afgeleid zijn van Elisabeth of Elizabeth. Een Elise mag dus ook meedoen. En zo vinden we een echte 'gouwe ouwe' op vijf. Beethoven componeert zijn 'Bagatelle in A mineur (WoO 59 en Bia 515) voor solo-piano' op 27 april 1810, maar de originele uitgewerkte versie raakt zoek en ruim achtendertig jaar na het overlijden van de componist, wordt het stuk in 1865 voor het eerst uitgevoerd. Over de naam blijkt nogal wat verwarring. Het is bekend dat Beethoven een aantal minnaressen had en de vijfde droeg de naam Elise. Toch zijn er kenners die menen dat het stuk eigenlijk is opgedragen aan Therese. Van dat laatste trek ik me dus helemaal niks aan en noem het lekker eigenwijs 'Für Elise'. Dan kunnen we deze kraker op vijf zetten...

Nog meer verwarring. Ditmaal niet over de titel, maar wel de uitvoerende. Toch hoeft het ook weer niet ingewikkeld te worden, want het antwoord is eenvoudig te raden. In Nederland leren we hem pas in de jaren tachtig kennen als Boris Gardner en zijn hit 'I Want To Wake Up With You'. Toch is de man reeds decennia actief. In 1969 heeft hij een Engelse hit met 'Elizabethan Reggae', dat uiteraard een bewerking is van 'Elizabethan Serenade'. Alleen... waarom zou een zanger een instrumentale plaat uitbrengen? Dat een instrumentale b-kant naar de zanger wordt vernoemd is tot zover, zie bijvoorbeeld 'The Horse' van zanger Cliff Nobles. Toch heeft Gardiner, zoals hij in die jaren wordt genoemd, part noch deel aan 'Elizabethan Reggae' en 'Soul Serenade'. Beide zijn het werk van Byron Lee & The Dragonaires. Het nummer wordt gerekend tot de aanstichter van de latere 2-Tone-beweging, maar desondanks staan Lee en Gardiner op vier genoteerd in deze Schijf.

Vooral de samenstelling van de top drie heeft me zweetdruppels opgeleverd. Ik vind ze namelijk alle drie nummer 1. Neem nou Emily Jane White. Samen met Sharon Van Etten en Meg Baird een van de weinige vrouwelijke singer-songwriters die me nog dagelijks kan boeien. Ik heb er een week naar uitgekeken: Vorig weekend las ik dat A Silver Mt. Zion een eenmalig Nederlands optreden doet op een festival in Tilburg in september. Ik sta op het punt om de kaart te bestellen als ik toch even de rest van het programma doorneem. En wat denk je? Speelt 'dat andere mens' direct na A Silver Mt. Zion. Ik heb geen zin in confrontaties en laat het aan me voorbij schieten. Ze deed ook al mee op het laatste album van Emily Jane White en dus hou ik het maar bij het album 'Victorian America' (2009). Op dat album staat ook 'Liza' en deze afgekapte Liesbeth mag op drie in deze Schijf.

Bij de nummer twee moet ik even mijn geheugen opfrissen en als ik dat middels Youtube heb gedaan, wordt de samenstelling alleen maar lastiger. Ook al ontzettend mooi! Ik ben over het algemeen niet heel erg kapot van Magna Carta, maar het album 'Seasons' (1970) is een schoonheid. De plaat heeft me de maanden in De Bilt veel troost geboden. Het bekendste nummer is natuurlijk 'Airport Song'. Het is nooit een grote hit geweest, maar dankzij 'Met Het Oog Op Morgen' uitgegroeid tot een radio-hit. Gerard Cox heeft ook een duit in het zakje gedaan met een vertaling. 'Elizabethan' heeft bovendien tot gevolg dat ik morgen eens ga spitten in de elpees, want ik wil het hele album weer horen. 'A trip down memory lane'. 'Elizabethan' van Magna Carta (1970) staat met vlag en wimpel op... twee.

Want de nummer 1 is een schoonheid waarbij ik altijd weer een brok in de keel krijg. In Het zilveren goud behandel ik iedere maand de singles die ik 25 jaar geleden heb gekocht, maar in die begintijd koop ik eveneens redelijk veel elpees. Goed, ze zullen altijd in de schaduw staan van de singles, maar toch... Mijn muzikale voorkeur in elpees en singles komt redelijk overeen en zo koop ik eens het album 'I've Gotta Get A Message To You' van The Bee Gees. In de eind jaren zeventig uitgebracht op het Contour-label, onderdeel van Pickwick Records. De hoes toont de gebroeders op het podium, maar het zijn uitsluitend studio-opnames. Buiten het titelnummer zijn het vooral b-kanten, waaronder ook de b-kant van 'Wouldn't I Be Someone' uit 1973: 'Elisa'. Deze plaat snoert me keer op keer de mond en dus doe ik er verder ook het zwijgen toe: 'Elisa' is de ongekroonde nummer 1 van deze Schijf.

Het thema van de Schijf van 5 van volgende week hebben we te danken aan meneer Beethoven. Ik kijk even op mijn kladpapiertje en zie het woord 'piano'. Vooruit! Volgende week een Schijf van 5 met piano's in de titel.