Volgens mij begint een verzameling pas als je 'een paar' hebt. Het is daarom dat ik 17 juni 1989 als startpunt van mijn platenverzameling heb gekozen. Waarom die datum? Welnu, ik kan de datum van mijn nummer 28 niet meer herinneren, dat zal ergens in mei 1989 zijn geweest, maar deze zou als voorbode van de toekomstige 'idioterie' gerekend kunnen worden. Wie betaalt nu vijf gulden voor een oude single? Die 17e juni begon ik de dag met 'The House Of The Rising Sun' van The Animals, een liedje dat ik wel kende van de radio. Later die dag kocht ik de 32 en 33 van respectievelijk Roy Orbison en The Troggs. Opnieuw artiesten die ik wel kende, maar ditmaal de liedjes niet. De nieuwsgierigheid won en ik heb er bijna 25 jaar later geen spijt van. Je krijgt ze nu immers niet meer voor een kwartje per stuk. De zeventiende juni in het nieuwe jaar zal niet onopgemerkt voorbij gaan, dan bestaat mijn platencollectie precies 25 jaar. Tot die tijd publiceer ik iedere maand een aflevering van 'De prehistorie' met daarin de singles die vooraf gingen. Vandaag vier singles uit de periode 1983 tot en met 1985.
5. Disco Duck-DJ Scott
Over het algemeen hoor je mij niet snel klagen over mijn geheugen. De zuipavonturen in 2008 en de eerste maanden van 2009 hebben nog wel wat schade toe gebracht, maar dit is vooral merkbaar in het kortetermijngeheugen. Ik geloof dat ik in 1990 ben begonnen met de kaartenbak en toen moet ik ook de eerste singles gerangschikt hebben. Het is pas sinds 2007 dat ik weer weet hoe het zat met Henk en zijn stage in Denemarken. Deze nummer vijf had eigenlijk de nummer twee of drie moeten zijn. Henk, mijn oudste broer, deed de middelbare landbouwschool en daarbij hoorde ook een buitenlandse stage. Hij wilde dolgraag naar Amerika of Australië, maar dan moest je voor een bepaalde datum jarig zijn en Henk is een late leerling. Zo komt hij pas héél laat nog op een stage-adres in Denemarken. Voor het gevoel van een achtjarig jongetje is Henk een jaar weg geweest, maar er is me verteld dat dit slechts drie maanden waren. Feit is dat we Henk met de rest van het gezin uit Denemarken hebben opgehaald. Een bliksembezoek van twee of drie dagen. De plaats waar de boerderij onder viel, Skarrild, had buiten een 'kro' (een herberg) en een 'kob og saelg' niks aan de aanbieding. Die laatste hebben we nog op een ochtend bezocht en ik was helemaal weg van dit malle plaatje met een eend op de hoes. Hij kostte maar vijf kronen (70 eurocent) en ik mocht hem hebben. Ik leer pas jaren later kennen dat het een cover is van Rick Dees & His Cast Of Idiots en dat ik het origineel ook veel leuker vind. DJ Scott is naar verluid een Duitser, de Duitse hoestekst vertelt ons dat de 'hustle' en de 'bump' verleden tijd zijn en dat iedereen nu de 'disco duck' doet. In 1990 is deze als de nummer 5 bepaald in mijn collectie. Het is een Duitse single op Ariola en stamt uit 1976.
6. Stapelgek Op Jou-Raymond Van Het Groenewoud
We zijn van huis uit Nederlands Hervormd. Wat dat betreft is noord- en zuid-Nederland een omgekeerde wereld. Op de Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden is Nederlands Hervormd vrij extreem, waar gereformeerd de 'light'-versie is. In het noorden is dat andersom. Er zijn wel wekelijks kerkbezoeken, maar slechts eenmaal per zondag, en er wordt ook wel eens een zondag vrij genomen. Als we met vakantie zijn, hebben we ook vakantie van het geloof, hoewel we in de begin jaren tachtig wel op een Nederlands Hervormde camping zitten. Het stikt daar van de Zeeuwen die vol afgrijzen naar ons kijken. Als het mooi weer is, mogen we de korte broek aan. Of het nu zondag is of niet. Ook gaan we op zondag zwemmen naar de Zandeplas. Nee, in hun ogen zijn we een stel heidenen! Vloeken is bij ons thuis uit den boze. Dat kan zomaar een onverwachte klap opleveren. Met twee stijfkoppige ouders en vier producten uit dat huwelijk valt er dus nog wel eens een 'gvd'. En dan is daar opeens Raymond Van Het Groenewoud met zijn schreeuwnummer 'Je Veux De L'Amour' met die hele duidelijke 'gvd' aan het einde. Het is een stukje rebellie van de gebroeders Louwsma om dit 'leuk' te vinden en zingen het uit volle borst mee als ouders niet in de buurt zijn. Raymond wordt dus wel gevolgd door ons en zijn 'Stapelgek Op Jou' is in de eerste maanden van 1985 in de Tipparade blijven hangen en is dus ten tijde van mijn verjaardag voor een habbekrats te bemachtigen. Zie daar: Het verjaardagscadeautje van Henk voor mijn tiende verjaardag.
7. Michael Caine-Madness
8. The Sun And The Rain-Madness
Hoewel ik beide platen afzonderlijk heb genoteerd in de kaartenbak is hier sprake van een 'double pack'. Speciaal voor de échte fans en verzamelaars wilden de platenmaatschappijen in de jaren tachtig nog wel eens zulke dingen doen: Een reguliere single koppelen aan eentje die nog op de plank lag. In het geval van Madness is 'Michael Caine' de 'nieuwe' single. Dat moet in 1984 zijn geweest. Als 'bonus' heeft Stiff de picture disc toegevoegd van 'The Sun And The Rain' uit 1983. En het is een 'collector's item' geworden. Niet dat er een hele hoge financiële waarde hangt aan deze uitvoering, maar hij is wel gewild onder verzamelaars. 'Doublepacks' zijn er in maten en soorten. Soms werden beide singlehoesjes gewoon aan elkaar vastgeplakt of verschenen de schijven in een extra wijd hoesje. In geval van 'Michael Caine' heeft het een fraai klaphoesje met een ingang voor elke plaat. Net als bij DJ Scott heb ik ook hier moeten gokken bij de samenstelling van de kaartenbak. Ik ben er vanuit gegaan dat ik deze single voor Sinterklaas heb gekregen in 1985.
Volgende maand vervolg ik de opsomming van deze vroege platen, dan bivakkeren we in de jaren 1986 en 1987 met een 'vergeten' plaatje uit 1985.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten