Blauwe Bak Top 100: 10-1

Vanmiddag heerlijk uit fietsen geweest, niet buitensporig, maar gewoon een lekker stukje. In Steenwijk even in Het Pandje geweest en nu sinds anderhalf uur weer te Nijeveen. Maaltijdje gewokt en naar binnen gewerkt en dan ben ik nu klaar voor de grote finale van de Blauwe Bak Top 100. Volgende week is weer gewoon een zondag en dan is het weer tijd voor een Schijf van 5. De eerste in het nieuwe jaar ga ik wijden aan melk. En dan nu de apocalyps van de Blauwe Bak Top 100: De top tien.

10 Let My Heart And Soul Be Free-Tan Geers (Canada, Soul Tribe ST-1002, 1968, re: 2012)
Misschien heeft de nummer 10 wel meer rust in mijn leven gegeven dan dat ik tot nu toe heb beseft. Deze plaat is een echte 'double-sider', deze kanten klinken zó verschillend van elkaar dat je gemakkelijk kon geloven dat het twee verschillende groepen waren. Wat de twee overeen hebben is een zeer fraai arrangement en een solide productie. Toch slaan voor mij al snel de wijzers naar dit originele b-kantje, meer midtempo dan 'What's The Use Of Me Trying', maar met een fraaie samenzang en een welgemeende tekst. Ik heb het nog wel eens moeilijk als ik deze beluister.

9 Love Don't You Go Through No Changes On Me-Sister Sledge (D, Atlantic ATL 10551, 1974)
De naam van Lee Madge is al vaker gevallen, ook binnen deze Top 100, en zal de komende week nog vaker op dit blog verschijnen. Immers, over twee weken sta ik met hem te draaien in Watford. Lee heeft me middels zijn Wolfman-show From The Catacombs niet alleen geïntroduceerd tot een aantal platen, maar ook een aantal die ik wel kende, maar die door Lee's passie ook een onderdeel van mijn leven zijn geworden. Neem nu deze van Sister Sledge. Staat eveneens op de 'Northern Soul Jukebox' en was me al opgevallen, maar... Sister Sledge is van 'We Are Family' en 'Lost In Music' en kan ik niet plaatsen in de context van de Northern Soul. Lee's enthousiasme met betrekking tot 'Love Don't You Go Through No Changes On Me' doet me toch nog eens beter luisteren en dan... bam... daar ga ik ook voor de bijl. Nu, ruim een jaar na dit laatste moment, ben ik helemaal verslingerd geraakt aan het nummer en kan hem desnoods twintig maal per dag beluisteren. Gaat nooit vervelen!

8 I Wanna Do Everything For You Baby-The Mirettes (US, Soul Fox SF-1001, 1966, re: 1975)
Het plaatje dat we beter kennen als 'Let Me Do It' van The Belles, maar nu met de officiële titel die wordt vermeld op het hoesje van 'The Mirwood Soul Story Vol. 2'. De Soul Fox-uitgave heeft het dus over The Belles met 'Let Me Do It'. In 1966 is dit een van de laatste opnames van The Mirettes voor Mirwood, daarna gaan de dames naar Revue. De opname blijft op de plank liggen en daar vindt Simon Soussan, 'the Frenchman', het in 1975. Soussan is dan een beruchte naam aan het worden in de Northern Soul-wereld vanwege zijn grootschalige bootleg-handel. Hij mag echter als eerste de Mirwood-archieven binnen en brengt dit als eerste uit. De tweede uitgave is 'He's Allright With Me' van The Mirettes en hier voegt hij de instrumentale versie aan toe. Die wordt gezusterlijk aangeboden door Rarenorthernsoul met deze van The Belles, maar ik kies bij die eerste uiteindelijk toch voor het origineel. En wat The Mirettes betreft: Alles wat de dames hebben gemaakt is gewoon steengoed, deze geen uitzondering.

7. World That's Not Real-Gloria Ann Taylor (US, Selector Sound 0352, 1973)
Doorgaans spit ik heel selectief door het aanbod van The Hassle Free Record Selling Group op Facebook. Je kan onmogelijk ieder dingetje beluisteren en dus let ik op 'bekende' namen en ook op de prijzen. Voor een 'onbekende' naam was deze al te duur voor mij, maar er is iets wat maakt dat ik toch even wil luisteren. Mijn leven is nooit meer hetzelfde geweest! Ik ben ter plekke smoorverliefd geworden op dit 'World That's Not Real' van Gloria Ann Taylor en móet hem hebben. Daar heb ik vier uren over nagedacht en toen ik had gereageerd, verscheen tien minuten later een bericht van een volgende belangstellende. Jammer voor hem, want ik doe deze niet meer weg!

6. He's All Right With Me-The Mirettes (US, Mirwood 5531, 1966)
Vorig jaar publiceerde ik een Schijf van 5 over momenten in 2012. Wellicht dat ik het dit jaar opnieuw doe ter afsluiting van 2013. Ik denk dat de vakantie dan op nummer 1 komt te staan. Het zal, hoe dan ook, dit jaar nog wel genoemd worden. Toch heb ik een paar maal op het punt gestaan om de vakantie af te breken, maar geen spijt ervan gehad dat ik het niet heb gedaan. Reden: Deze van The Mirettes. Ik zag hem voor dertig dollar staan Craig Moerer, de vinyl-gigant van Amerika, en meende even dat ik geld moest overhouden zodat ik deze na de vakantie alsnog kon bestellen. Dat ging ook prima, daar had ik niet eerder voor naar huis hoeven gaan! De mp3-stick trakteert me iedere dag wel even op deze kneiter van The Mirettes en iedere keer kan ik wel dansen en zingen van plezier.

5. Hide And Seek-Lillian Dupree (US, D-Town 1051, 1965)
Acht of negen maal. Zo vaak heb ik een veiling verloren met deze single als stralend middelpunt. In de eerste veilingen was ik té braaf. Er is zo een erg fijn exemplaar voor iets meer dan dertig dollar naar de nieuwe eigenaar gegaan, die persoon heeft het 'koopje van het jaar' gedaan. In de op-een-na-laatste veiling was ik exorbitant hoog gegaan en werd, gelukkig, in de laatste vijf seconden uitgeschakeld door 'sniping software'. En toen kwam deze... Dit moest mijn kans worden. Getuige het clipje klinkt de plaat solide, maar het label is beschadigd geraakt door water. Niet interessant voor de verzamelaars en de meeste dj's passen ook voor zoiets. Ik heb mijn maximumbod in de laatste vijf seconden van de veiling ingevoerd en won hem! Mijn maximum bleek slechts anderhalf dollar meer te zijn dan dat van mijn voorganger, dus met de hakken over de sloot!

4. Kiss My Love Goodbye-Bettye Swann (UK, Go Ahead TICK 007, 1974, re: 2012)
Onlangs bezocht ik nog eens de pagina van Richard Searling, Northern Soul-legende en eigenaar van Go Ahead. Wat blijkt? De allereerste Go Ahead-single is van Epitome Of Sound en hij heeft nog exemplaren liggen. Ik heb begin dit jaar mijn kostbare euro's gespendeerd aan een 'vies klinkende' bootleg, blijkt dat ik hem nieuw had kunnen bestellen. Gaan we volgend jaar wellicht doen! Van Go Ahead had ik vorig jaar al Dana Valery gekocht en ook deze van Bettye Swann is een winnaar. 'Kiss My Love Goodbye' leer ik pas echt goed kennen ter hoogte van Roekenbosch, een gehucht nabij Nijeveen. Op datzelfde stukje vindt een maand later de definitieve ontmoeting met Ace Spectrum plaats. Searling is een man die een hoofdrol heeft gespeeld in de jaren zeventig, maar tegenwoordig probeert om de kwaliteits-soul terug te brengen in de scene. Deze uitgave van Bettye Swann is een schot in de roos!

3. Don't Send Nobody Else-Ace Spectrum (US, Atlantic 45-3012, 1974)
Mijn ogen zijn meestal gericht op de midden tot late jaren zestig en heel enkel een stukje de jaren zeventig in. Toch staan in deze top vijf maar liefst drie singles uit 1974 genoteerd. Op zichzelf niet zo'n belangrijk jaar voor mij, maar toch... 1974 zit er precies tussenin. George McCrae en Gloria Gaynor kondigen dat jaar de doorbraak van een nieuw tijdperk aan: de disco. De soul was zich rond 1971 steeds funkier en groovier gaan gedragen en daardoor zijn er al plaatjes uit 1973 die gemakkelijk als disco kunnen worden gekwalificeerd. Denk maar aan onze nummer 41: 'Smarty Pants' van First Choice. Toch wordt er ook nog gewoon goede soul gemaakt, maar daarvoor is even geen aandacht in 1974. Vandaar dat Ace Spectrum nooit iets zal betekenen buiten Amerika, waar het ook al geen doorslaande hit was. Voor veel Northern Soul-fans is dit echter veel te 'modern', maar ik lust er wel pap van. Op Kroningsdag ben ik 's avonds uit wandelen geweest over De Klosse, Roekenbosch en Kolderveen. Vlak voor Kolderveen valt Ace Spectrum binnen in mijn oorschelpen en de tranen biggelen over mijn wangen.

2. Questions part I-Pat Stallworth (US, Numero/Fly-By-Nite FBN12673, 1974, re: 2013)
Het is een beetje zinloos om hetzelfde verhaal opnieuw te doen. Ik heb het gisteren voor de radio verteld en moest tussendoor even water drinken. De volledige versie dus! Overigens gaat Numero onverdroten door met de visprijzen. Zo ontdekte ik enige maanden geleden dat de andere twee 'onbekende' Boddie-singles eveneens los in de handel zijn gebracht, maar onze 'Goodbye Baby' blijkt de goedkoopste. De andere twee zijn ontzettend duur en qua interesse niet echt lonend.

1. The Magic Touch-Melba Moore (UK, Kent TOWN 119, 1966, re: 2003)
Ik denk dat menigeen Lillian Dupree of Pat Stallworth had verwacht op deze plaats, maar nee... ik wilde iets van een verrassing houden in de nummer 1. Hoewel... een verrassing? Wie sinds augustus naar Do The 45 heeft geluisterd, kan het nummer niet gemist hebben. Ik heb hem ook al een aantal malen gedraaid in The Vinyl Countdown. Wie dagelijks bij mij in de kamer zou zitten, zou denken dat het de kersverse nummer 1-hit is. Ik draai deze plaat bijna iedere dag en soms wel tweemaal. Dit is een single waar ik nooit genoeg van krijg en dus is het de terechte nummer 1 dit jaar!