Blauwe Bak Top 100: 80-71

Het was me nog niet overkomen in mijn jaar bij Wolfman, maar ik heb me vandaag verslapen. Ik werd pas om vier uur wakker, toen Do The 45 al een uur in de lucht moest zijn. Ik heb haastig om half vijf de stream gepakt en ben doorgegaan tot zeven uur. Vanavond heb ik The Vinyl Countdown met een half uur verlengd. Nu ben ik klaar om terug naar bed te gaan, dus ik ga snel verder met de Blauwe Bak Top 100.

80 Everybody Needs Somebody-James & Bobby Purify (NL, Stateside HHS 1244, 1968)
Natuurlijk is het samenstellen van zo'n top 100 een momentopname en kost het me een anderhalve week later ontzettend veel moeite om niet stuivertje te wisselen. Als ik naar de chronologische volgorde 'op de band' luister, lijkt er evenmin iets van te kloppen. Zo komen we morgen een aantal geheide top 10-kandidaten tegen, waarna weer een paar komen die sowieso lager zouden staan. Ik gaf al eerder aan dat het soms pijn deed. Neem nu deze van James & Bobby Purify: Niet een plaat die ik heb grijsgedraaid in de afgelopen maanden en die daardoor aan de lage kant is geëindigd. 'Everybody Needs Somebody' is het b-kantje van 'Do Unto Me', ook beslist geen misselijk nummer. Hoewel het een perfecte 'double-sider' is, staat in deze Top 100 alleen deze kant genoteerd. Ik denk dat deze in het nieuwe jaar nog wel eens aan een kleine opmars kan beginnen!

79 Mighty Cloud Of Joy-Mighty Clouds Of Joy (NL, ABC 5C 006-96293, 1975)
Veel van de handel heeft zich afgespeeld op Ebay en het nodige via Rarenorthernsoul en nog een paar Engelse en Amerikaanse web-winkels. In maart en april heb ik even flink boodschappen gedaan op Marktplaats. Op het gebied van de kringloopwinkels heeft het maar weinig bijgedragen aan deze Top 100. De leukste plaatjes uit Hoogeveen zijn nét buiten de boot gevallen. Meppel idemdito, ook al is de vangst van beide erg karig. En Steenwijk? Dat doet op 79 even mee. Zowaar een héle leuke single uit de kringloopwinkel in Tuk, dat maak je niet ieder jaar mee! In tegenstelling tot sommige bedragen van mijn Ebay-aankopen, kostte deze erg gewoon vijftig cent. Het bestaat nog!

78 I'll Keep Trying-Theola Kilgore (US, KT 501, 1964)
Ik wil mezelf niet direct bestempelen als een 'softie', maar toch heeft mijn soul-collectie iets meer 'rust' in zich gekregen als in voorgaande jaren. Natuurlijk blijf ik zoeken naar de stampers, maar kom intussen ook minder snel spul tegen. Om dan te ageren tegen lieden die 'alleen maar snel' willen, roep ik dan vaak dat ik liever wat échte soul hoor. Dan is zo'n plaatje als deze van Theola Kilgore een prima argument. Niet slaapverwekkend traag, maar ook niet supersnel. En wat een strot! Dit heb ik tien keer liever dan een snelle popsong uit de jaren zestig die tegenwoordig als Northern Soul wordt bestempeld. De zoektocht gaat door... Komende zondag speel ik een beetje 'loterij', ik heb laag geboden op een aantal bij mijn vriend in Chicago en laat me verrassen wat ik ervan ga winnen. Daar zitten ook langzamere tracks bij, ook al heb ik de originele 'Go Now' van Bessie Banks net verloren.

77 Bricks, Broken Bottles And Sticks-Dean Parrish (UK, Kent TOWN-119, 1965, re: 2003)
Dom, dom, dom! 'I'm On My Way' van Dean Parrish is in de jaren zeventig een van de drie plaatjes uit de 'three-before-eight' in The Casino in Wigan: De laatste drie platen voor het einde van een Allnighter. Dat het origineel schaars is, weet ik al. Dat Jonathan King al in een vroeg stadium de rechten heeft gekocht voor Engeland en het dus op zijn UK-label heeft uitgebracht, was me ook bekend. In juni werd zo'n single geadverteerd bij een Engelse vriend (van wie ik eerder Donna King en naderhand The Jades heb gekocht) in een prima staat voor tien pond. Ik weet niet waarom, maar ik moest heel lang nadenken. Die UK-uitgave is op zichzelf niet heel erg obscuur. Zou ik hem niet goedkoper kunnen krijgen? Pas als ik ontdek dat mindere exemplaren van de single al gauw twintig opbrengen, wil ik alsnog deze kopen. Ik ben te laat. Echter, dankzij de a-kant op een Kent-heruitgave ben ik het afgelopen jaar wel in het bezit gekomen van dit nummer van Dean Parrish. En die is ook zeer de moeite waard. 'I'm On My Way' blijft op mijn zoeklijst, maar tien pond is te zuinig...

76 The Bottle-Gil Scott-Heron & Brian Jackson (UK, Soul Brother SB7006B, 1974, re: 2012)
Tweede paasdag sta ik in alle vroegte op het station in Meppel, maar heb de trein naar Zwolle gemist waardoor 'het ge-Vecht tegen de drank' even uitgesteld moet worden. Dat gebeurt de volgende dag. 's Middags heb ik even contact met Kerwin en ik beloof hem 's avonds mijn oude mixer langs te brengen. Op de fiets terug ga ik over de Gasthuisdijk en Kolderveen en word onderweg verrast door 'The Bottle'. Toevallig? Het is immers de dag en de volgende fietstocht dat ik mijn afscheid van de alcohol 'vier'. De volgende dag fiets ik van Oldenzaal naar Schüttorf en vervolg de Vechtetal tot Metelen en ga bij Enschede weer de grens over. Ik hoop onderweg steeds op 'The Bottle', maar krijg hem niet. Wel heb ik dan besloten die nieuwe heruitgave maar eens aan te schaffen. Blijft een wereldnummer en geschikt voor ieder feest!

75 Have More Time-Marvin Smith (US, Brunswick 55299, 1966)
De 'Northern Soul Jukebox' doet nog steeds zijn werk en nog geregeld 'ontdek' ik nummers in de collectie die ik niet eerder heb gehoord of die me nooit zijn opgevallen. Daarentegen ken de dvd ook tal van 'hits': Plaatjes die ik zo vaak heb gehoord dat ze een wezenlijk onderdeel van mijn leven zijn geworden. Deze Marvin Smith is daar een voorbeeld van. Ik 'ontdek' het nummer bijna gelijktijdig met Lillian Dupree en, evenals deze, vang nogal eens bot op veilingen. Mijn kameraad in Chicago heeft een dealerschap in deze Marvin Smith-singles en afgelopen juni heb ik een keertje mazzel. Over dealerschappen gesproken: Hij verkoopt iedere maand een exemplaar van 'The Gorilla' van The Ideals en ik ben opnieuw weer mededinger in een veiling. Deze heeft een 'slight warp' als manco en dit moest mijn voordeel opleveren. De plaat zélf kraakt als geen ander, maar heeft een schoon geluid en daar hou ik van. Geldt ook voor deze kanonskogel van Marvin Smith!.

74 Stranger In My Arms-The Cookies (US, Dimension 1002, 1962)
In de puristische Northern Soul-kringen wordt de neus er vaak voor opgehaald, maar zelf vind ik 'girl groups' erg charmant. Het is sinds afgelopen zomer dat ik heb besloten mezelf niet langer in te houden en ook gezellig deze plaatjes te gaan kopen. 'Chains' van The Cookies is eentje die heel snel in mijn verzameling moet komen. Op Buydiscorecords heb ik keuze uit twee, beide even goedkoop en van een minimale kwaliteit. De ene is de Engelse uitgave van 1963, uitgebracht omdat The Beatles 'Chains' op het repertoire heeft gezet. Ik kies toch voor de originele Amerikaanse Dimension-persing. Als de single binnen komt, leg ik ook even de b-kant op en... mijn mond valt open! Ik heb niet meer omgekeken naar 'Chains' en draai sindsdien alleen deze 'belter'.

73 Does Anybody Love Me-Joyce Kennedy (US, Blue Rock B-4023, 1965)
Ik geloof dat ik met deze nog best mazzel heb gehad. Je komt erg weinig van Joyce Kennedy tegen en dan heb ik het uiteraard niet over haar jaren tachtig-werk. Deze Blue Rock-singles zijn toch wel erg favoriet onder verzamelaars en dat heeft zijn weerslag op de prijzen. Ik ben ruim een jaar op zoek naar 'I'm A Good Girl', maar heb dat nummer inmiddels op de 'wenslijst' gezet in plaats van de 'zoeklijst'. Een exemplaar van die single is praktisch onbetaalbaar. 'Does Anybody Love Me' is minder gewild dan 'Good Girl', maar toch is het een trots bezit.

72 Be Young Be Foolish Be Happy-The Tams (UK, Stateside SS 2123, 1968, re: 1970)
Ik noemde het gisteren al: Het respect tussen mij en Lee Madge. Lee luistert naar mijn shows voor inspiratie, maar daar tegenover staat dat ik middels Lee's show ook menig nummer heb leren kennen. Deze van The Tams gebruikt hij in een jingle en hoewel ik die meteen kan waarderen, durf ik hem niet te vragen welk nummer hij heeft gebruikt. Ik heb namelijk direct het gevoel dat het een plaatje is 'dat je móet kennen' en ik wil geen gezichtsverlies lijden. Drie maanden na de introductie in Lee's show ontdek ik welke plaat het is en twee weken later heb ik hem op single. Misschien wel dé ultieme 'feelgood'-hit uit de Northern Soul. Het is in Engeland in 1971 nog een hele grote hit geweest.

71 I Should Have Treated You Right-Barbara Greene (US, Renee 5001, 1968)
En dit bedoelde ik dus te zeggen bij James & Bobby Purify. Barbara Greene is in zekere zin de eerste van een paar geheide top tien-kandidaten, maar staat een stuk lager. Heeft te maken met mijn werkwijze. Ik heb drie categorieën gemaakt. In die derde heb ik nog een aantal moeten wegstrepen om tot honderd te komen. Barbara Greene en een aantal die morgen gaan volgen, zijn de plaatjes die eigenlijk 'nummer één' zijn in de derde categorie. Daarna gaan we door met de laagst genoteerden uit de tweede categorie. Het geeft echter voor de lezer/luisteraar wel een fraaie afwisseling, maar eigenlijk moest Barbara Greene vijftig plaatsen hoger!