Blauwe Bak Top 100: 100-91

Half zes vanmiddag. Ik zat nog even na te 'schudden' van twee explosieve uren Do The 45 toen opeens de bel ging. Kerwin uit Steenwijk met een pakje in zijn hand. Was voor mij bezorgd in De Buze. Ik liet hem binnen en scheurde de envelop open. Een cd met nogal metal-achtige letters op het hoesje. ,,Zal vast bestemd zijn voor mijn metalminnende naamgenoot in De Buze", denk ik nog, maar zie dan dat het begeleidende briefje een Sinterklaas-gedicht is. Wat blijkt? Het cd-tje is van Remnant, de restanten van wat ooit Horrible Dying was. En jawel... Soul-xotica wordt ook in het gedicht genoemd, alsmede het betonpaaltje op de Waterpoort in Sneek en het gebit dat 24 uur in een bloemperk nabij Terwispel heeft gelegen (en dus niet, zoals in het gedicht, onder de bar van het café). Erg leuk!!! Ik heb nog niet de kans gehad om de cd te beluisteren, maar zal dat zeker morgen eens doen! Zo hebben we wel een hele vreemde inleiding op de Blauwe Bak Top 100, maar morgen maar weer eens proberen...

100 I Know What I Want-Little Milton (US, Checker 1194, 1968)
Dit plaatje heeft vandaag maar liefst tweemaal de revue gepasseerd op Wolfman Radio. Eerst vanmiddag in Do The 45 als onderdeel van de zes nieuw binnengekomen singles en vanavond nog eens in het nieuwe programma-onderdeel 'Dear Diary'. Ik heb daarin verteld over de cd van Remnant, maar ook over het samenstellen van deze Top 100. Ik had eigenlijk een paar uit de onderste twintig willen draaien, maar kon plotseling alleen deze maar herinneren. Ik ga deze kant van Little Milton steeds meer waarderen: Over drie maanden had die misschien wel in de Top 50 gestaan. Zoals ik gisteren al schreef, is er in deze lijst geen 'bubbling under' aanwezig. Het knalt meteen binnen en het blijft knallen. Op naar de volgende 99!

99 Make A Good Thing Better-The Flirtations (UK, Racetrack 1001, 2013)
Dit is een erg pijnlijk verhaal geworden. Begin dit jaar met groot bombarie gelanceerd als de hagelnieuwe single van The Flirtations en ik heb de plaat ook als dusdanig gepromoot in Do The 45. Dan gaan de weken voorbij en komt steeds meer informatie vrij. Nieuw? Niet bepaald. Beide kanten zijn al twee jaar geleden opgenomen en intussen op cd verschenen. De vinyl-single is nieuw. Toch kondigt deze kant (overigens als 'My Way Or The Highway' op het label) voor mij de zomer aan, ook al laat deze in werkelijkheid erg lang op zich wachten. En het zorgt voor een kleine opleving in mijn interesse voor The Flirtations. We komen de groep nog eens tegen in deze Top 100.

98 From Head To Toe-Chris Clark (US, Motown M-1114, 1967)
Soul? Dat is toch Motown? Hoewel ik in deze eerste aflevering meteen een Motown te pakken heb, is dat het niet waar het om draait bij mij. We komen ze dan ook niet vaak tegen in deze lijst. Chris Clark is een eigen dimensie binnen Motown. Met haar platinablonde haar was ze het antwoord van Motown op Dusty Springfield. Haar geluid is echter wel 'zwart' en daarmee valt ze niet uit de toon met andere zangeressen op het label. Toch proeft het publiek het verschil en laat de platen van Chris Clark links liggen. Enerzijds spijtig, maar aan de andere kant: Dan had ze wellicht niet in deze Top 100 gestaan. De overige Motown-hits zijn in de 'bubbling under' blijven steken.

97 That's The Way It Is-Eddie & Ernie (US, Eastern 602, 1964)
Ik verwacht er niet veel van als ik deze in september bij Minstrel uit de bak vis, maar na een korte beluistering ben ik wel overtuigd van het liedje. Bij thuiskomst blijkt dat-ie ook nog aardig gewild is in de 'scene' en is daarmee een van de leukere aanwinsten uit die partij. Andre Williams, Ben E. King en Millie Jackson hebben de lijst niet gehaald, maar Eddie & Ernie dus wel!

96 Ain't My Stuff Good Enough-The Mirettes (US, Zea 50002, 1971)
Vorig jaar stond in het teken van Barbara & Brenda, maar daarvan ben ik niet meer iets tegen gekomen wat leuk én goedkoop was. Ik ben nog altijd op zoek naar 'Never Love A Robin', maar die is nooit betaalbaar. Begin dit jaar dreigde het even het jaar te worden van The Debonaires, maar na twee weken in het nieuwe jaar had ik de enige uit mijn collectie binnen en daarna niks meer. Sinds de zomer mag ik stellen dat 2013 het jaar is geworden van The Mirettes. Ik lust alles van ze en het goede nieuws is dat er nog voldoende leuke singles zijn van het gezelschap en dat deze relatief goedkoop zijn. Die hobby zet zich dus in 2014 voort. Dan hoop ik 'Take Me For A Little While' en 'In The Midnight Hour' voor goedkoop uit Amerika te halen. En er zijn natuurlijk ook nog een paar begin jaren zeventig-singles zoals deze. Onder de meidengroepen vind ik The Mirettes een klasse apart!

95 Love Me Just A Little-Patti Labelle & The Bluebells (US, Trip TX-400, 1962, re: 1971)
Ik zei het eerder al: Deze lijst heeft geen 'bubbling under' binnen de honderd. Neem nou deze van Patti Labelle & The Bluebells. Een plaatje waarvoor je me wakker kan maken, waar ik altijd goede luim van krijg en dan toch relatief laag? We zullen de schuld geven aan de kwaliteit in de Top 94, want aan het liedje ligt het hem niet. Okay, wellicht meer 'girlgroup' uit de nadagen dan dat er echt sprake is van Northern Soul, maar ik heb nog geen protesten ontvangen.

94 I Can't Get You Off Of My Mind-Larry Santos (NL, Casablanca NG 726, 1975)
In Kev Roberts' Northern Soul Top 500 staat Santos op 500 met 'You Got Me Where You Want Me', een gezellige dijenkletser uit de jaren zestig. Ik heb deze helaas (nog) niet, maar kocht afgelopen maart wel deze latere single van Santos. Het is vooral dit b-kantje dat me erg goed smaakt. Ook weer een gevalletje van Teddy Randazzo-magie, want hij schreef het liedje samen met zijn partner Victoria Pike. Santos maakt er een midtempo 'smooth soul'-feestje van.

93 All Of It-The Gems (US, Chess 13543, 1964)
Vanmiddag nog gedraaid, maar de officiële a-kant. En dat is... een kerstnummer. 'Love For Christmas' heet-ie dan en is gelardeerd met kerstbelletjes. Eigenlijk nét ietsje leuker dan deze 'kale' 'All Of It', maar ik zal me beheersen. De leadzangeres van The Gems kennen we allemaal van dat vrouwtje met die piepstem in de voliére: Minnie Riperton. Ze houdt bij The Gems echter de glazen wél heel. Of deze zouden moeten sneuvelen onder het gestamp van dit monstertje!

92 Girl Watcher-The O'Kaysions (US, ABC 11094, 1968)
Bij The O'Kaysions geldt hetzelfde als 'Nobody But Me' van The Human Beinz: Het plaatje is overal een klassieker, behalve in de popmuziek. Zowel in sferen van de Mods, garagerock, Northern Soul als de popcorn is dit een garantie voor een volle dansvloer. Toch kunnen we wachten tot we een ons wegen, maar deze perfecte 'Girl Watcher' zal nimmer in de Top 2000 komen. Hij staat nu wel in de Blauwe Bak Top 100, die erkenning heeft-ie in ieder geval gehad!

91 The Night-Frankie Valli & The Four Seasons (NL, Rare Earth 5C 006-93966, 1972)
Hoewel Vee-Jay aanvankelijk probeerde om de groep weg te zetten als 'niets-zeggend bubblegum-groepje', maakte The Four Seasons in 1966 een gigantische ommezwaai. De Bobs Gaudio en Crewe lieten horen dat Lennon en McCartney iets hadden te vrezen. Van psychedelica tot de perfecte pop- en rock-muziek, waar The Four Seasons nog een pluspuntje hebben: Fraaie harmoniezang en de typische zang van Frankie Valli. Hoewel, die is van 1966 tot en met 1971 even druk met zijn solo-carriére, maar keert voor 'The Night' terug op het nest. Voor Northern-begrippen een vrij lang plaatje, maar het laat zich lezen als een moderne symfonie. Van dat kenmerkende bas-intro tot smaakvol gebruik van 'phasing', het wekt geen verbazing dat de groep tien jaar na hits als 'Sherry' en 'Big Girls Don't Cry' alsnog een contract bij Motown krijgt.