Drie jaar is een lange tijd voor een weblog. Ik wil niet meteen roepen dat Soul-xotica héél uniek is, maar toch...: Voor een particulier weblog over een hobby is dagelijks één bericht iets wat je niet vaak tegenkomt. De meeste blogspot-collega's hebben echter na drie maanden al hun kruit al verschoten en omdat Blogger deze accounts niet zelf opruimt, blijven die nog jaren in het luchtledige hangen. Soul-xotica is zo gezegd al drie jaar onderweg, sinds 11 april 2010 mogen jullie dagelijks rekenen op een bericht. Soms valt een dag uit, maar wordt dan later in de maand weer in gehaald. Ik probeer daarbij te voorkomen om teveel over één artiest te schrijven, maar in het geval van Sugar Pie De Santo mocht het wel weer eens gebeuren. Drie jaar geleden was het één van mijn allereerste berichten voor Soul-xotica. Ze heeft deze week de Week Spot met 'Mama Didn't Raise No Fools'.
Ik buig voorover met de broek tot op de knieën. Ofwel, ik ga weer eens met de billen bloot. Waar ik het misverstand vandaan heb gehaald, is me nog steeds een raadsel. Het was Wolfman-collega Paul die me er een paar maanden geleden al op wees, maar toen bleef ik eigenwijs vol houden het héél zeker te weten. Maar nu... Sugar Pie De Santo en Etta James zijn geen nichten, zoals ik jarenlang heb verkondigd. Wel waren ze als kind al dik bevriend en speelden ze geregeld samen. Ten opzichte van het verhaal van 2010 is er nog een amendement. In het cd-hoesje van 'Down In The Basement- The Chess Years' meen ik gelezen te hebben dat 'Mama Didn't Raise No Fools' een onuitgebracht nummer was, maar dat heeft waarschijnlijk betrekking tot de cd. Ik begon al te twijfelen toen ik van een verzamelaar een mp3 van het nummer kreeg met een hele harde tik. Vorig jaar zomer ontdekte ik dan dat 'Mama' gewoon een single b-kant is geweest.
Umpeylia Marsema Balinton wordt op 16 oktober 1935 geboren in Brooklyn. Haar vader heeft wortels op de Filipijnen. Reeds op jonge leeftijd verhuist ze met haar ouders naar San Francisco, waar ze het grootste gedeelte van haar jeugd doorbrengt. Daar speelt ze, zoals gezegd, ook geregeld met Etta James. Ze weten dan nog niet dat ze jaren later elkaar nog eens nodig gaan hebben. In 1955 sluit ze zich aan bij de show van Johnny Otis en vanaf dat moment hanteert ze de naam Sugar Pie De Santo. In 1959 en 1960 toert ze eveneens met het circus van James Brown. In het laatste jaar maakt ze haar plaatdebuut met 'I Want To Know'. Dat lied heeft ze samen met haar echtgenoot Pee Wee Kingsley geschreven. Kort daarop strandt het huwelijk en trekt DeSanto naar Chicago om bij Chess onder contract te komen. Tommy Tucker heeft dan een hele grote hit met 'Hi-Heel Sneakers' en het is in de vroege jaren zestig nog gewoonte om 'antwoord-liedjes' op te nemen. Chess laat Sugar Pie een antwoord maken op 'Hi Heel Sneakers' en haar 'Slip-In Mules' wordt een redelijke hit. Helaas ontbreekt die single nog in mijn collectie, als ik hem ooit met dit fraaie Funckler-hoesje mag hebben? Omdat ik geen passend single-label kon vinden, heb ik deze maar als afbeelding gebruikt.
In 1964 toert DeSanto extensief door Europa, waar ze al snel geliefd is bij het publiek vanwege haar 'wilde' podiumpresentatie. Niet alleen beweegt alles aan dit dwergvrouwtje, ook zijn haar achterwaartse salto's ongezien! Er gaat al heel snel het gerucht dat je Sugar Pie een keer 'live' moet hebben mee gemaakt, maar het duurt pas tot 1997 eer een live-plaat verschijnt. In 1965 neemt ze de pen ter hand en verandert daarvoor haar naam in Peylia Parham. Samen met Shena DeMell schrijft ze een aantal liedjes, waaronder 'Do I Make Myself Clear'. Dit plaatje staat al een tijdje op mijn zoeklijst. De single wordt geadverteerd op de Amerikaanse Ebay, maar ik vertrouw het zaakje niet. De plaat heeft een lage waardering qua conditie, maar dat komt niet overeen met de 'soundfile'. Ze neemt dat nummer op met Etta James, die evenals DeSanto bij Chess onder contract staat. Het is een bescheiden hit, evenals 'In The Basement'. Toch neemt DeSanto in dezelfde periode ook zelf een aantal eigen plaatjes op. 'Jump In My Chest' is eentje daarvan. Beslist geen slecht nummer, maar het wil evenmin een grote hit worden. 'Mama Didn't Raise No Fools' staat daar op het b-kantje. 'Go Go Power' komt pas in de loop van 1966 uit en is evenmin een hit. Dát nummer zal in de jaren tachtig een herwaardering krijgen in de Northern Soul.
DeSanto heeft vooral sinds de late jaren negentig een aantal grote awards in ontvangst mogen nemen. Ze is nooit echt met pensioen gegaan en treedt nog altijd een paar maal per jaar op. De clips op Youtube zeggen genoeg: Ze is nog altijd even levendig en elastisch als vijftig jaar geleden! Omdat ik zondag jarig ben, ga ik dit komende zaterdag een beetje 'vieren' in Do The 45. De Week Spot moest dan ook een 'speciale traktatie' zijn en dan schiet ik met deze persoonlijke 'alltime favourite' helemaal in de roos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten