Het Raddraaien houdt ons vandaag andermaal in de oudheid. We hebben het per slot van rekening niet iedere dag over de jaren vijftig. Drieëndertig singles vanaf 'Louie Go Home' van The Transatlantics staat de 'double hit' van Ritchie Valens. Niet de fraaie fotohoes-versie die ik van 45cat heb gehaald, maar een Ariola-persing uit 1979. De titels zijn echter identiek, net zoals die oorspronkelijk in 1958 ook als één single zijn verschenen. 'Donna', een eerbetoon aan Valens' vriendin, op kant 1 en een arrangement van een volksliedje op kant 2: 'La Bamba'. Waar de dood van Hendrix, Morrison en Joplin in 1970-71 voor het definitieve einde van de flower power van de jaren zestig zorgde, daar was het vliegtuigongeluk waar Valens in omkwam het einde van de oorspronkelijke rock'n'roll van de jaren vijftig. Valens is zélf een artiest die 'gelukkig' was om in het gezelschap van Buddy Holly te zijn. Zijn status is sinds zijn zeer vroege dood alleen maar in waarde gestegen. Ik zet vandaag dus Ritchie Valens in de schijnwerpers met 'Donna' (1958)
Het is september 1990. Ik ben net aan mijn examenjaar LEAO begonnen. Een maand ervoor heeft Sunrise Records zijn deuren geopend in Sneek. Deze ochtend is er eerst een rommelmarkt bij de oude Nooitgedacht-fabriek in IJlst. Ik koop daar 'Livin' Thing' van Electric Light Orchestra, 'Sunny' van Cher, 'I Want To Be There' van Dozy Beaky Mick & Tich en eentje die me even is ontschoten. Een kwartje per stuk. Ik vind ook nog een halve hoes van The Outsiders, maar die wordt door de 'verkoper' verfrommeld en weggegooid. Het is vies regenachtig weer en na thuis koffie te hebben gedronken, fiets ik door de stromende regen naar Sneek. Dan besluit ik maar een paar singles bij Sunrise te halen. Eentje daarvan is 'Donna/ La Bamba' van Ritchie Valens die net is bij gezet. Een koopje voor een gulden! Later die middag, als het inmiddels droog is, ga ik bij vrienden van mijn ouders langs en mag ik daar singles uitzoeken. Ik blijf bescheiden en hou het bij 'Mama' van Dave Berry en de Amerikaanse uitvoering van 'Hocus Pocus' van Focus. Als ik me niet vergis, wordt mijn nichtje de volgende ochtend gedoopt. En daar moest ik maar ophouden, want nu komen de herinnering pas echt goed op gang, maar ik wil toch nog even aandacht schenken aan de grote kleine man van onze Raddraaier.
Richard Steven Valenzuela wordt 13 mei 1941 geboren. Hij is voor een deel Mexicaans. Zijn carriére is kort maar krachtig. Acht maanden met hits en een grote invloed op zowel de rock'n'roll als de 'Chicano Rock'-beweging. Op 3 februari 1959 zit hij in een vliegtuigje met zijn collegas J.P. Richardson, beter bekend als The Big Bopper, en Buddy Holly. Wat er daarna is gebeurd, weet iedereen wel? Valens groeit op in Pacoima, een buurt in San Fernando Valley, Los Angeles. Door een Mexicaanse vader en een Amerikaanse moeder hoort de jonge Valens zowel Mexicaanse mariachi-muziek (de voorloper van de 'tijuana') als jump en blues. Als vijfjarige heeft hij zoveel muzikaliteit ontwikkeld dat hij, ondersteund door zijn vader, trompet en gitaar leert spelen. Hoewel Ritchie in andere dingen linkshandig is, heeft hij zo'n fascinatie voor de gitaar dat hij deze rechtshandig leert spelen. Als zestienjarige sluit hij zich aan bij het groepje The Silhouettes en wordt hun leadgitarist. Daarnaast speelt hij eveneens solistisch op feestjes. In mei 1958 gaat het opeens heel erg snel. Bob Keane, eigenaar en president van Del-Fi Records, vangt iets op over deze jongeman en reist af naar Pacoima. Op 27 mei tekent Valens het contract. In juli verschijnt zijn eerste single, 'Come On let's Go', en in de herfst van 1958 laat hij zijn studie voor wat het is en richt zich volledig op de muziek.
Op 31 januari 1957 heeft zich een heel vreemd incident afgespeeld. Twee vliegtuigen botsen met elkaar boven een speeltuin. Enkele van zijn vrienden komen erbij om of raken gewond. Valens zélf is die dag niet op school, maar bezoekt de begrafenis van zijn grootvader. Toch heeft dit ongeluk ervoor gezorgd dat Valens een vliegangst heeft opgebouwd. Als 'Donna' een grote hit wordt, is het ineens noodzakelijk dat Valens gaat vliegen. Hij overwint zijn angst en bouwt daarmee zijn reputatie uit. Dan is het erg wrang te bedenken dat hij een half jaar later in een vliegtuigongeluk zal omkomen.
Het korte leven van Ritchie Valens heeft tot twee films geleid: 'The Day The Music Died' en, in de jaren tachtig, 'La Bamba'. Los Lobos mag in de laatste film het muzikale gedeelte invullen en doet dat met groot succes. De Donna uit 'Donna' was destijds Valens' vriendin. Donna Ludwig mag dan getrouwd zijn met ene Fox, ze wordt tot op de dag van heden erkend als 'Ritchie's Donna'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten