Ik ben in januari met goede moed begonnen aan mijn 'Engelse verhaal' en schreef toen ook dat het me nu niet meer zoveel pijn en moeite kostte om het op papier vast te leggen. Dat is anders gebleken, want er is nimmer een vervolg gekomen. Toch zijn die eerste maanden in Engeland wel vijftien jaar geleden en zo bedacht ik me vanmiddag opeens dat het volgende week woensdag vijftien jaar geleden is dat ik in Mossley kwam wonen. Tóch vandaag een berichtje schrijven of wachten tot volgende week? Omdat ik voor morgen ook al een 'ander' bericht in gedachten heb, stel ik het nog even uit. De twee berichten over York bleken té pijnlijk om eraan terug te denken, de eerste dagen in Mossley zijn wél legendarisch. Ik zou bijna willen zeggen dat mijn gehele tijd in Mossley legendarisch is geweest. Ik geloof het zelf graag! We gaan vandaag dan maar Raddraaien en... dat brengt me ook even terug in Mossley. 'The best of both worlds'?
Tot bijna een jaar geleden prijkte hier meerdere malen in de week '20 Years Ago Today'. Ik heb jullie in die serie flink inzage gegeven van mijn verzameldrift van 1991. Toen had ik ook een vreemde traditie, heel toevallig ontstaan, maar het werd uiteindelijk een obsessie: Per honderd platen eentje van The Hollies. Het is wel eens zo gek gegaan dat ik best aardige platen heb laten liggen omdat ik binnen die honderd nog niet eentje van The Hollies had. En dat ik uit lieverlee maar een solo-single van Allan Clarke kocht, bij gebrek aan een échte Hollies-single. De Raddraaier van vandaag is de aanstichter van het geheel. Als ik deze nu eens een week later was tegen gekomen...?
In maart 1990 mag ik mezelf gerust een singles-verzamelaar noemen. Terwijl anderen massaal hun vinyl-collectie buiten de deur zetten, schuim ik rommelmarkten af op zoek naar het zwarte goud. Ook betaal ik regelmatig een rijksdaalder voor een single en dat doen alleen verzamelaars, want het merendeel van de jaren zestig-singles kost dan nog een kwartje. Dan hebben we het nog niet gehad over dat astronomische bedrag van vijf gulden voor 'This Is My House' van The Moody Blues (huidige verkoopprijs plm. 80 euro). Op rommelmarkten regent het gelukkig nog dubbeltjes en kwartjes. Zo ook op de fancy fair van de Gereformeerde Kerk in Sneek. Gedurende twee dagen staat de Veemarkthal vol met tweedehands spulletjes. De singles zijn zonder uitzondering een kwartje en het aanbod is een schitterende partij uit de jaren zestig en zeventig. Als ik er nu zou lopen, had ik waarschijnlijk op de hele stand geboden, maar in 1990 heb ik nog steeds vijf gulden zakgeld en dus zoeken we tien uit. Ach, vooruit, ik noem ze allemaal even:
* After Tea- We Will Be There After Tea
* The Bee Gees- Massachusetts
* Harpo- Moviestar
* The Hollies- Sorry Suzanne
* Tom Jones- Delilah
* The Osmonds- Down By The Lazy River
* Spooky & Sue- You Talk Too Much
* Ike & Tina Turner- Proud Mary
* Windjammer- Harbor Light
* Paul Anka- EP I Love You, Diana
De volgende ochtend haal ik nog 'L'L'L'L'Lucy' van Mud en 'Italian Concerto' van Ekseption en 's middags maak ik een fietstocht door Gaasterland en koop in Koudum 'Harlem Shuffle' van Bob & Earl. En dat is... nummertje honderd!
Hoezo gaan we nu terug naar Mossley? Nou, bijvoorbeeld om de reden dat The Hollies uit Manchester komen en dat vlak in de buurt is. In mijn pub, Tollemache Arms, maakt stamgast Ray me iets wijs. Iets van een klok en een klepel. Hij zweert dat Graham Nash bij hem in de klas heeft gezeten. Dat kan op zichzelf nog wel kloppen. Vervolgens begint hij over The Togglery Five en dat deze groep was genoemd naar een kledingboetiek in Manchester, 'The Togglery'. Graham Nash zou deel uitgemaakt hebben van The Togglery Five en deze band zou zijn opgegaan in The Hollies. Dat is lariekoek! The Togglery Five hebben wel degelijk bestaan, ergens was ook een Hollies-connectie, maar deze groep is in 1965 uit elkaar gegaan, terwijl The Hollies toen al lang bestond. Nóg een aardigheidje uit Mossley met betrekking tot The Hollies: De eerste drummer van The Hollies heette Eric Haydock en is in 1966 uit de groep gegaan. Haydock trad eind jaren negentig op met 'zijn' Hollies: Hij was het enige ex-lid van The Hollies. Hij speelde even verderop bij de Mossley FC op een feestje. Ik ben er naar toe gegaan, maar mij werd de deur geweigerd. ,,It's one of those Emmaus-junks", hoorde ik iemand zeggen...
De traditie is volgens mij door gegaan tot nummertje duizend en is toen in verval geraakt. Het heeft in ieder geval een leuke collectie opgeleverd. The Hollies is zo'n groep die altijd 'kan' voor mij. Het kan dus ook zomaar op zo'n doordeweekse woensdag. Waarvan akte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten