Raddraaien: Ken Bee

En hoe gaat het met Gerrit? Wel, lieve lezers, op dit moment ietsje minder, dus vandaar dat jullie gisteren een bericht hebben moeten missen. De oorzaak ligt hem op het werk, ik wil er verder niet teveel over vertellen, maar het zit even niet lekker. Vandaag was ook zo'n dag: Twaalf uren achtereen geslapen en de rest van de dag totaal geen inspiratie. Gelukkig had ik gisteravond het programma al opgenomen, want daar was vandaag niets van gekomen. Zelfs Soul-xotica lijkt even de dupe ervan te worden. Misschien dat ik er straks nog een bericht achteraan gooi, de eerste is wel meteen héél erg leuk. In de jaren zeventig staat 'Do You Love Me' van Ken Bee tien platen verwijderd van 'Loop Di Love' van Juan Bastos en stiekem tel ik al tien plaatjes door en kom uit bij 'Run To Me' van de Bee Gees. Er stond me al iets van bij dat die van Ken Bee een cover was van Sharif Dean, maar zie opeens een Duitse naam als extra tekstschrijver. Zo draai ik een stukje en, inderdaad, buiten 'Do you love me, I love you', is het een Duitse tekst. Tóch even Google raadplegen en dan val ik van de ene verbazing in de andere. Het Raddraaien heeft het weer geflikt: Wat kan ik allemaal vertellen over 'Do You Love Me' van Ken Bee (1973)?

Anderhalf jaar geleden schreef ik een bericht over mijn Vespa PK 50 S-scooter die ik eens aan vriend Robert had gegeven. Hij zou hem restaureren, maar in plaats daarvan stond de scooter uit 1983 in zijn achtertuin te rotten. Anderhalf jaar geleden kon hij hem voor 150 euro kwijt aan een verzamelaar, maar helaas is dat toen stuk gelopen. Ik ontmoet Robert niet meer zo vaak sindsdien. De scooter is toen met hem mee verhuisd, maar of-ie nu weer in de achtertuin staat? De scooter had ik in 1997 gekocht bij een antiekboerderij in Gaasterland en kocht ook meteen een gi-gan-ti-sche partij singles. Ik heb het in drie keren moeten ophalen: Eerst een rugzak, toen de koffer achterop de Vespa en zelfs nog een derde keer. Het waren er honderden! Daartussen zat ook de Raddraaier van vandaag. Na een vluchtige beluistering is hij toen het archief in gegaan...

Ken Bee heeft maar één plaatje op zijn naam staan en dat is deze Duitse versie van de Sharif Dean-hit. Toch blijkt Ken Bee een alter ego te zijn van een erg beroemde zanger. En nog even later ontdek ik iets dat ik nog nóóit heb geweten! Ken Bee wordt op 12 september 1937 in Southampton, New York geboren als Donald Edgar Backus. Omdat zijn vader eveneens Donald Backus heet, krijgt de jongen al snel de bijnaam Gus. Als kind is hij een begaafde jongen die twee schoolklassen weet over te slaan. In zijn vrije tijd is Backus ijshockey-speler en bokser. Op veertienjarige leeftijd scheiden zijn ouders en loopt Backus weg van huis. In Brooklyn duikt hij onder en verdient door straatoptredens zijn studie geneeskunde. In 1956 brengt de dienstplicht hem in Pittsburgh en aldaar wordt Backus al snel benaderd om Don Jackson te vervangen in de doowop-groep The Del-Vikings. Backus is echter nog niet te horen op 'Come Go With Me', de grootste hit van The Del-Vikings, maar zingt wel lead op de hitsingle 'Cool Shake'. The Del-Vikings staat tevens te boek als één van de eerste interraciale groepen. Naast Backus heeft de groep nog een blanke in de gelederen. Op 28 juli 1957 wordt Backus echter overgeplaatst naar het Duitse Wiesbaden en moet The Del-Vikings achter zich laten. Een jaar later neemt hij tijdens zijn vakantie in Amerika zijn eerste solo-single op: 'My Chick Is Fine'.

In 1959 besluit Backus, na zijn dienstplicht, niet meer naar Amerika te gaan en het als zanger in de Heimat te proberen. Zijn eerste Duitse single heet 'Ab Und Zu' en is een Duitse uitvoering van Elvis' 'A Fool Such As I'. In de daaropvolgende zes jaar heeft Backus enkele grote hits in Duitsland en speelt in 25 films. In Nederland staat 'Das Kleine Wunder Vom Grossen Glück' precies een halve eeuw geleden in de top 30. De Beatlemania houdt ook Duitsland in zijn greep en na 1965 is het vrijwel gedaan met de carriére van Backus. Hij probeert het in 1973 nog eens als Ken Bee, maar als ook dat geen zoden aan de dijk zet, keert Backus terug naar Amerika om in de olievelden te gaan werken. In de jaren negentig keert hij terug naar München en profiteert hij mee van de 'oldies'-revival. Met zijn groep Teddy Und Die Lollipops zingt hij zowel zijn Duitse hits als het repertoire van The Del-Vikings.

En zo zie je maar weer... Een, op het eerste gezicht, totaal niet interessante plaat blijkt een hele mooie achtergrond te hebben. Dat is precies wat het Raddraaien zo leuk maakt. Zó leuk dat ik de smaak te pakken heb gekregen en het straks door nog eentje laat volgen!