Kennen we allemaal 'Changes' van David Bowie? Welnu, vanmiddag zat ik 'aan tafel' bij gebrek aan werk in de post. Eén van onze collega's begint, als hij nerveus wordt, spontaan te stotteren. Een van de jongens aan tafel zei de hele middag erg weinig, maar toen 'Changes' voorbij kwam op Arrow Classic Rock, zei hij droogjes: ,,Hee Chris, dit is een liedje voor jou! Ch-ch-ch-changes". Ja, natuurlijk is het off-topic, maar wilde het toch even delen! Gaan we snel over naar de orde van de dag: Het elfhonderdste bericht op Soul-xotica en een splinternieuwe Week Spot die, dankzij rondgestuurde kopietjes van mij, momenteel wordt grijsgedraaid op Wolfman Radio. Hoewel ik afgelopen zaterdag de eigenlijke a-kant, 'You Pulled A Fast One', heb gedraaid in Do The 45, gaat over het algemeen de voorkeur uit naar de b-kant en ook bij mij. En dus presenteer ik jullie vol trots de Week Spot van deze week: 'My Way Or The Highway' van The Flirtations.
Het is best wel treffend dat The Flirtations dit 1100e bericht sieren, de groep gaat niet alleen als een rode draad door mijn Northern Soul-hobby heen, maar ook zeker door de historie van Soul-xotica. Eén van de eerste berichten sierde al de hoes van 'Nothing But A Heartache', dat was feitelijk de kennismaking met singlehoesjes.nl. 'Nothing But A Heartache' was jarenlang de 'ringtone' van mijn Nokia. U weet wel, dat toetsenloze ding waar ik ooit Soul-xotica op bij hield. Iemand durfde die berichten 'kattenbellen' te noemen, iets wat ik me achteraf wel kan voorstellen, maar toen... Ik voelde me zwaar beledigd! Kijk maar eens bij zo'n stukje uit 2010 of 2011, daar zat een uur schrijfwerk in! En toch... hoe verleidelijk het is om lekker breed uit te pakken, voor een weblog vind ik dat de ideale lengte. Helaas, ik ben journalist van huis uit en de krant moest vol, dus veel wollig geblaat!
Doorgaans ben ik niet zo snel onder de indruk van nieuwe 'soul'-dingen. Veel producten willen nog wel eens de neiging hebben 'ouderwets' te moeten klinken. Gelukkig is dit bij deze van The Flirtations niet het geval en het had maar zo weinig gescheeld? Deze splinternieuwe single van The Flirtations is immers een productie van Ian Levine, de man die vergeten Northern Soul-coryfeeën uit de mottenballen trok en ze opnieuw hun 'hits' lieten in zingen. The Flirtations hebben dat uiteraard ook gedaan, maar danken Levine vooral om hun eerste Engelse hit. Nederland heeft de Tipparade, maar in Engeland was de 'bubbling under'. Een lijst die nimmer openbaar werd gemaakt, maar wel bij de BBC circuleerde. Daaruit leren we dat 'Someone Out There' op twee en 'Nothing But A Heartache' op nummer 1 in die 'bubbling under' heeft gestaan. Het duurt pas tot 1983 eer The Flirtations hun debuut op de hitparade maken en ook dat is een mazzeltje! De hitparade wordt net in die week iets uitgebreid, waardoor 'Earthquake' op het nippertje een hit wordt. Rond de eeuwwisseling zal 'Nothing But A Heartache' alsnog de hitlijsten halen, nu dankzij een televisiereclame. Het is een mooie erkenning voor een ondergewaardeerd stukje soul-historie en, opvallend voor een groep met zó weinig succes, ze zijn na vijftig jaar nog altijd samen en nooit uit elkaar geweest!
Het zijn vooral de oude 'successen' die de groep tegenwoordig op de been houdt, maar ze brengen met de regelmaat van de klok ook nog nieuw materiaal uit. De 'successen' moeten vooral in de hoek van de Northern Soul gezocht worden: 'Change My Darkness Into Light' (1966) en 'Stronger Than Her Love' (1967) zijn geheide danskrakers in Engeland. 'Little Darlin', oorspronkelijk een b-kantje uit 1971, zal eveneens die status krijgen rond 1979. Na het ten ziele gaan van de 'Hi-NRG' in de eind jaren tachtig, wordt de groep door Levine al snel het revival-circuit in getrokken. En, zo eerlijk mogen we ook wel zijn, deze single zal het in die kringen goed gaan doen, maar ik zie nog geen drommen zestienjarigen erop dansen in de plaatselijke discotheek. Toch heeft de Week Spot heel in de verte een 'gimmick' die we vaker tegen komen bij Ian Levine-producties: Die typische 1990-beat. Tijdens één zo'n plaatje is dat erg 'uplifting', maar na een uur geloof je het wel. Desondanks heeft Levine een behoorlijke stal opgebouwd van bekende en minder bekende artiesten en brengt jaarlijks een verzamel-cd uit. De laatste heet 'Northern Soul 2011', maar daarvan is de titel verwarrend, want het kleinood is eind december 2012 pas verschenen. Daarop staat ook 'You Pulled A Fast One'. De vinylsingle op Racetrack is vooralsnog de enige legale manier om aan 'My Way Or The Highway' te komen, hoewel de plaat her en der ook wordt geadverteerd als 'Make A Good Thing Better'. Ik ga toch af op het label en noem het dus 'My Way Or The Highway'. Zat dat trouwens niet in Reservoir Dogs?
En dus draai ik voor een derde maal deze week 'My Way Or The Highway' op Wolfman Radio, er vanuit gaande dat David Crane hem morgen in '2-Stroke Jukebox' draait. En nu we het toch bijna over Do The 45 gaan hebben, vanaf komende zaterdag zijn we wederom een uur opgeschoven. Voor ons Nederlanders betekent het dat ik tussen vier en vijf mijn uitzending heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten