Blauwe Bak Top 40 2013/1: 10-1

10. Mama Didn't Raise No Fools-Sugar Pie DeSanto (Checker 1109, 1965)
Nog steeds een mysterie voor mij. Ik ben de cd (en het hoesje) al heel lang kwijt, maar in 1995 kocht ik 'The Chess Years' van Sugar Pie DeSanto voor een ouderwetse rijksdaalder bij de plaatselijke Free Record Shop. Meer uit nieuwsgierigheid, want anno 1995 ben ik natuurlijk nog in de veronderstelling dat soul voor 'mietjes' is. Toch laat de cd zich meteen heel goed smaken en het is met name dat ene nummer, dat volgens het cd-boekje 'previously unreleased' is. Achteraf gezien moet dat betrekking hebben op 'niet eerder op cd verschenen', want reeds in 2008 ontvang ik een mp3 met een hele harde tik erin. Hij is dus wél op vinyl uitgebracht. Het is nog maar sinds vorig jaar zomer dat ik te weten kom dat-ie wel degelijk als single is uitgebracht, anders dan wat ik van het cd-boekje had begrepen en onlangs zag ik hem bij Jörg in de lijst staan. Ik ben een gelukkig mens! Voor een tientje heb ik deze 'all time favourite' in een behoorlijke staat. Daar zijn Amerikanen ietsje minder zuinig met de prijzen!

9. Goodbye Baby (196?, Boddie ES-011, 2011)
Ik verwacht dat deze nog wel Week Spot gaat worden, maar anders zal ik toch binnenkort eens een verhaaltje schrijven over deze bijzondere plaat. Toen Numero Music Group in 2009 onderzoek deed in het archief van Boddie Recording Studios in Cleveland (Ohio), kwamen ze een doosje met acetaat-demo's tegen. In drie gevallen zonder de naam van de uitvoerende artiest en tot op de dag van heden weet ook niemand met zekerheid te zeggen wie het heeft opgenomen. In 2011 heeft Numero deze drie singles uitgegeven als een box in een oplage van duizend. De discussie rondom 'Goodbye Baby' op Soulful Detroit had ik al een tijdje gevolgd, dus toen ik de kans kreeg deze losse single te bemachtigen, liet ik dat aanbod niet aan me voorbij gaan. We horen een zangeres met een stemgeluid dat van velen kan zijn. Er wordt ook gesuggereerd dat de achtergronddames en de zangeres samen een meidengroep zouden vormen. Hoe dan ook... 'Goodbye Baby' is drie minuten lang kippevel.

8. My Way Or The Highway-The Flirtations (Racetrack 1001, 2013)
Ik heb een hit 'gemaakt'. Erg lokaal, dat wel, want deze nieuwe Flirtations-single is een kleine hit aan het worden op Wolfman. Het aardige is dat collega Lee voor deze kant gaat, terwijl David blijft vasthouden aan 'You Pulled A Fast One'. Waarom ik dan toch kies voor 'My Way Or The Highway'? Natuurlijk, dit is weer zo'n typische Ian Levine-productie die het Incognito-geluid van 1991 ademt, maar bovendien krijg ik net even wat meer goede luim van deze kant. Toch was die beslissing loodzwaar. Hoezo een 'double-sider'?

7. Undecided-Inez & Charlie Foxx (Dynamo D-117, 1967)
Dan moest dit deze week maar Week Spot worden.

6. Love Is All Right-Jesse James (1968, Harthon OSV-047, 2012)
Zelf vind ik het appels-met-peren om deze langs de versie van Cliff Nobles te leggen. Die van Nobles is feller en scheller, maar toch vind ik dit ingetogen origineel van Jesse James ook wel een bepaalde klasse hebben.

5. Eenie Meenie Gypsaleenie-The Debonaires (Golden World GW-26, 1965)
Toen Berry Gordy had besloten om een professionele platenmaatschappij op te zetten, zocht hij zakelijke companen. Ed Wingate was één van de eersten die werd benaderd, eigenaar van enkele nachtclubs en veel onroerend goed in Detroit. Wingate weigerde en begon een jaar later Golden World. Zoals ik al eerder schreef, heeft Golden World voor menig zweetdruppel gezorgd bij Motown en heeft het de laatste ook menig 'payola'-cheque gekost om de plaatjes van de radio te weren. 'Eenie Meenie Gypsaleenie' heeft het dus evenmin gehaald, maar je kan je afvragen of ze daar rouwig om zijn geweest. Het is Detroit-bubblegum op zijn best, maar niet bepaald representatief voor The Debonaires en Golden World. Toch is dit een plaatje waar ik steeds weer een ontzettend grote glimlach van krijg en dus staat-ie op vijf.

4. Your Love Back-Nella Dodds (Wand 178, 1965)
Onze Week Spot van de afgelopen week en dus ook wel weer vaak genoeg genoemd.

3. Let Your Heart And Soul Be Free-Tan Geers (1968, Soul Tribe ST-1002, 2012)
Toen ik bij het samenstellen tot de top drie kwam, begon pas het échte werk. Het heeft me twintig minuten, vier sjekkies en twee koppen koffie gekost. Welke moet op één? En vooral pijnlijk, welke moet op drie? Het is uiteindelijk Tan-Geers geworden met het bloedmooie 'Let Your Heart And Soul Be Free'. Niets minder dan de nummers 1 en 2, maar soms is het oneerlijk verdeeld in de wereld. Als je hem daarna opnieuw beluisterd, dan had ik hem ook gemakkelijk op nummer 1 kunnen voorstellen. Hoewel? Nee... Misschien wel op 2, maar die nummer 1 is wel onovertroffen!

2. Love Don't You Go Through No Changes On Me-Sister Sledge (Atlantic ATL 10551, 1974)
Afgelopen zomer dankzij collega Lee leren kennen en ik ben daarna héél erg van dit nummer gaan houden. Een luisterbeurt in november haalt me definitief over de streep: Ik móet deze single hebben. Dat is niet eenvoudig, want in Engeland heeft dit al een 'cultstatus' en is derhalve aan de prijzige kant. Dan is er opeens 'good old' Marktplaats: 9 Sister Sledge-singles voor twaalf euro. En... inclusief een smetteloze 'Love Don;t You Go Throuhg No Changes On Me' en mét de Duitse fotohoes. Smullen!

1. Run Baby Run-Alder Ray (Revue R-11014, 1968)
Dé onbetwiste nummer 1 van de laatste drie maanden. Ik heb al naar één klein stukje 'soundfile' op 'add to cart' gedrukt en de daarop volgende weken zal ik de plaat bijna grijs draaien. Bijna drie maanden later heb ik nog steeds niet genoeg ervan, wat een fantastische plaat blijft dit. En nog vele jaren!

Misschien ten overvloede, maar de link naar de podcasts staan onder 'opmerkingen' bij de afgelopen vier dagen. Deze 'opmerkingen' worden komende donderdag verwijderd, de links blijven, naar verwachting dan nog twee maanden 'vers', maar voor de rest: Weg is pech!