Door het aanhoudende winterweer komen mijn plannen voor de Paasdagen ernstig in gevaar. Eerlijk gezegd zie ik het al niet meer zitten om met Pasen een tentharing in de grond te beuken, laat staan dat ik met zulke temperaturen voor mijn lol uit fietsen ga. De vooruitzichten op de langere termijn geven aan dat de temperatuur enigzins omhoog gaat, maar dat het daarbij ook erg vochtig kan worden. Als ik de Paasdagen van vorig jaar als vergelijkingsmateriaal mag gebruiken? Nee, dan blijft deze jongen bij de kachel. En dus schrijf ik voor volgende week maandag een Schijf van 5 uit, daarover in de laatste alinea meer. Zondag doen we immers de ontknoping van de Blauwe Bak Top 40. Vandaag staren we vijfmaal in de lucht. Uiteraard met het gezicht naar het westen, met de ijskoude wind in de nek. Geen maan te zien! En dus tover ik hem maar vijfmaal tevoorschijn op jullie scherm.
In september 2010, een jaar na de hersenschudding, behandelde ik de Hersenschuddingschijven. Het beviel toen zo goed om op zondag een vast onderdeel te hebben, dat Kleur Bekennen erop volgde en vanaf 2011 de Schijf van 5. Het verhaal rond Duffy mag bekend zijn. Twee dagen na de klap hoorde ik 'Warwick Avenue' op de radio en kocht een paar dagen later 'Rockferry'. Stom natuurlijk, want als je één liedje goed vindt, mag je die van mij gerust downloaden! Eenzelfde verhaal hoort bij de hekkensluiter van deze Schijf. Ik zat van 2005 tot en met 2008 bijna onafgebroken in dezelfde kroeg in Steenwijk. De barman vond 'The Whole Of The Moon' van The Waterboys een leuk liedje. Prima, daar kan ik nog in komen. Erger werd het toen hij, speciaal voor dat nummer, een verzamel-cd kocht en die erg regelmatig ging draaien. Nu is The Waterboys zeker een leuk bandje, maar na een half uur geloof je het wel! Het zal ermee te maken hebben dat 'The Whole Of The Moon' in deze lijst niet verder komt dan nummer vijf.
Puur toeval! Het is vandaag veertig jaar geleden dat 'Dark Side Of The Moon' van Pink Floyd werd uitgebracht. Dat ontdekte ik zojuist bij een bezoekje aan Facebook. Pink Floyd zou een hele logische keuze kunnen zijn, maar... volgens mij heet alleen het album zo (...zeg ik uit mijn hoofd...). Bovendien is er nóg een maan die je in zo'n Schijf niet mag vergeten: 'Blue Moon'. Oorspronkelijk uit 1934, maar dankzij Elvis en The Marcels onsterfbaar geworden en door iedere boerenlul op de plaat gezet. Ik kies dan echter voor Cowboy Junkies die in 1988 met het liedje een prachtige hommage aan Elvis' versie bracht: 'Blue Moon Revisited'. Die uitvoering mag vandaag dus op vier.
O... wat voelde ik me hip! Ik had 'Automatic For The People' op voorbespeelde cassette en het was het eerste album van REM dat ik leerde waarderen. Totdat ik eens té hoog op doe tegenover een andere kenner. ,,Man", zei hij met een zucht. ,,Dat is hun meest commerciële album". Au! Dat was pijnlijk om te horen, want ik dacht dat ik flink 'ondergronds' bezig was. Commercieel of niet, ik vind het nog altijd één van de beste REM-albums, maar ik heb me er ook niet veel meer in verdiept. 'Everything you need to know...', geldt ook voor dit album. Ik kan het album nog steeds dromen, terwijl ik het al twaalf jaar niet meer heb gehoord. En er staat een 'maan' op... 'Man On The Moon' van REM mag op drie.
Supertramp hebben we geloof ik al gehad in de Schijf van zusters. Daar staat me iets van bij... Ik had net tabak gekregen van 'Crime Of The Century' toen ik 'Crisis? What Crisis?' van Supertramp leerde kennen. Toch kende ik al een paar nummers, dankzij de Elpee Pop Specials van Harro De Jonge (nog gememoreerd in de Raddraaier van Wet Wet Wet). Eén van die liedjes is 'Sister Moonshine', een liedje dat nog altijd een gelukzalige glimlach tevoorschijn tovert. Dit liedje, dat voor mij eigenlijk één geheel is met 'Easy Does It', mag op nummer twee. Vooral omdat het een album-track is en ik weer eens een single-label als illustratie wilde hebben.
De nummer 1 in deze Schijf is niet zomaar een beetje exotisch. Ik ben al vijf jaar een 'fan' van deze stokoude ska-klassieker, maar sinds mijn verblijf bij Wolfman hoor ik hem bijna wekelijks. En dat is nog steeds geen straf. Ska is de 'heavy metal' van de Jamaicaanse muziek en de fans onderscheiden zich van de reggae-fanaten door hun haar te millimeteren. Iets dat in Engeland van de late jaren zestig navolging ondervindt. De skinheads zijn geboren. Gewoon vredelievende jongens en meisjes die ondanks hun woeste voorkomen van zwarte muziek houden. Het is erg jammer dat juist hun stijl wordt gekopieerd door de extreem-rechtse oproerkraaiers van de jaren tachtig. 'Skinhead Moonstomp' mag dan als een leger-exercitie klinken, het is één en al lol met gekke muziek, een paar laarzen en de maan. Overigens heette de groep normaliter The Pyramids, maar ging wat husselen met letters en kwam toen met de naam Symarip. Hun 'Skinhead Moonstomp' staat vandaag op 1.
Volgende week is de zomertijd in gegaan, hopelijk trekt de natuur zich daar ook iets van aan. Ik wil volgende week maandag, Tweede Paasdag, een Schijf samenstellen van titels met tijden erin. Denk bijvoorbeeld aan onze zaterdagse weekplate: '10.15 Saturday Night' van The Cure. Zo wil ik vijf plaatjes hebben met een tijd in de titel. Leuke suggesties zijn altijd welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten