Omwille van een paar 'interessante' reclamefolders stond ik het in Steenwijk lange tijd toe. Op een bepaald moment krijg je er genoeg van. Zeker als er driemaal per week een plastic zak vól folders binnenkomt. Telkens dezelfde bedrijven met ook steeds opnieuw dezelfde 'tijdelijke aanbiedingen'. Toen werd het tijd voor een 'nee-ja'-sticker, zodat ik nog wel het lokale 'sufferdje'zou blijven ontvangen. Totdat die ook werd vol gestopt met reclame-rotzooi en toen was ik er snel klaar mee: 'nee-nee'. De Wibra-krant kun je immers ook meenemen uit de winkel... Toch heb ik in al die jaren nooit eentje mee genomen. Toen ik voor het eerst bij mijn huis in Nijeveen stond, zag ik meteen dat er een 'nee-nee'-sticker op de brievenbus zat. Mooi! Daar hoeft de folderbezorger dus niet aan te wennen. Toch kreeg ik vorig jaar tot tweemaal toe een Gouden Gids, eerst in Steenwijk en toen in Nijeveen. Ik mag nu echter geen nieuwe hebben en daarin hebben ze helemaal gelijk: Ik ben met het Raddraaien immers nog maar bij Dulcis Haarmode in Kampen en zal aan het einde van deze derde serie uit komen bij Frederique in Uffelte. Ik kan nog jaren vooruit... Om in de sfeer te blijven van de kappers, trap ik af met de eerste in deze nieuwe serie: De zes 'knappe koppen' van Guys'n'Dolls en 'You're My World'.
Koud een half jaar nadat Abba het Eurovisie Songfestival had gewonnen met 'Waterloo', veroverde de groep Europa als een plaag. Dat was even slikken voor de Engelsen, die jarenlang de toon hadden gezet in de Europese popmuziek. Er moest dus razendsnel een groep in elkaar worden geflanst die de concurrentie met de Zweden kon aan gaan. Zo houdt Ammo Productions eind 1974 audities voor een toekomstige groep van drie meisjes en drie jongens. Hoewel, de leeftijdsverschillen zijn groot binnen de uiteindelijke groep. Paul Griggs is inmiddels dertig als de groep wordt geassembleerd, maar de zangeressen Martine Howard en Julie Forsyth zijn amper zestien. De groep krijgt een liedje toe gewezen en duikt de studio in. 'There's A Whole Lot Of Loving' staat niet veel later in de hitparades en het valt aanvankelijk niemand van de leden op, totdat hun de waarheid wordt verteld. De hit-opname was al gemaakt door sessiezangers voordat de groep werd samengesteld, met andere woorden: Hun opname was alleen maar voor de 'show'. In Engeland bereikt het een tweede plek, maar daar zal alleen nog 'You Don't Have To Say You Love Me' in de top tien eindigen. Voor de rest is Guys'n'Dolls in het thuisland een middenmoter en na 'Only Loving Does It' (1978) is het helemaal afgelopen met het Britse succes.
Aan het vaste land lust het platenkopend publiek wel pap van de zoete deuntjes van de drie heren en drie dames. Alles wat los en vast zit wordt gecoverd en zo komt ook 'You're My World' aan bod. Oorspronkelijk een Italiaans nummer, 'Il Mio Mondo'. Het is geschreven door de uitvoerder Umberto Bindi en zijn compaan Gino Paoli. Carl Sigman voorziet het een jaar later, in 1964, van een Engelse tekst en het is een wereldhit voor zangeres Cilla Black. Die plaat blijft in Nederland overigens onderaan de hitparade bungelen, maar als Guys'n'Dolls met hun versie komt, staat het in ons land alsnog op nummer 1. Vreemd genoeg doet deze versie helemaal niks in Engeland. Zoals gezegd is daar hun succes afgelopen in 1978, maar in Nederland gaat het vrolijk door. Theresa Bazar en David Van Day verlaten de groep in 1978 om Dollar te beginnen, een groep die enkel succes oogst in Engeland. Guys'n'Dolls gaat echter onverminderd door als kwartet. In 1980 stapt Martine Howard in het huwelijksbootje met producer Gerard Stellaard. Howard wordt even vervangen door het jongere zusje van Forsyth, maar krijgt een jaar later echt een vaste kracht. De groep opereert vanaf dat moment min of meer vanuit Nederland en kent alleen in de Benelux nog een paar matige successen. In 1985 valt de groep bij gebrek aan succes uiteen. Domenic Grant en Julie Forsyth (de laatste is de dochter van de Engelse tv-persoonlijkheid Bruce Forsyth) zijn inmiddels ook een paar jaar getrouwd en hebben samen kinderen. Zij gaan vervolgens als duo op oude voet verder. Nu zijn 'You've Lost That Lovin' Feeling' en 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore' de betreurde slachtoffers van een zouteloze cover.
Martine Howard blijft niet haar hele leven bij Stellaard, maar vertoeft wel in Nederland. In 1989 is ze te horen in een duet met Rob De Nijs dat, bij gebrek aan inspiratie, ook maar 'Duet' wordt genoemd. Guys'n'Dolls komt in 2008 weer bijeen in de oorspronkelijke bezetting, eerst voor een televisieshow, maar later ook voor een groots opgezet reünie-concert. Alsof we daarop zaten te wachten... Het Raddraaien is een uiterst sympathieke rubriek en kent vaak ook uitschieters, maar in dit soort gevallen rakelt het wel iets op dat eigenlijk in het verleden had moeten blijven. Ik hoop niet dat ze de erkenning als Raddraaiers als zo'n eer gaan opvatten, dat ze óók nog met een nieuw album komen. Time Bandits was wat dat betreft al erg genoeg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten