Fairport Convention stelde de vraag reeds in 1969: 'Who Knows Where The Time Goes'. Sinds vandaag hebben we het antwoord: De tijd wordt verpakt in een weblog. Je zou je kunnen af vragen waar de tijd is gebleven, drie jaar... Zo lang geleden en toch ook weer zo dichtbij. Terugdenkend aan gebeurtenissen in maart 2010 is het alsof het gisteren is gebeurd, maar als ik, best wel een beetje trots, naar Soul-xotica kijk, dat heeft in die drie jaar heel wat progressie door gemaakt. Vandaag mogen we drie kaarsjes uit de taart uitblazen, omdat het drie jaar geleden is dat ik voor het eerst publiceerde. Toch moet ik erkennen dat de eerste maand een rommeltje was en ik pas vanaf zondag 11 april 2010 vrijwel dagelijks ben gaan publiceren. Dat zou ik een jaar later ook 'vieren', maar toen kwam het bericht dat heit was overleden, dus sindsdien hou ik 2 maart 2010 maar weer aan als 'verjaardag'. Ik zou natuurlijk weer eens ouderwets een graai kunnen doen in de rijke Soul-xotica-historie, maar volgens mij heb ik dat de vorige twee keren ook al gedaan. Zo kwam de inspiratie voor dit bericht tot stand: Hoe was het toen ik mijn derde verjaardag vierde?
Nu is mijn verjaardag in april 1978 nog een gedeelte van die verwondering die je als kind hebt en die na het verstrijken van de tijd... ja... waar ook maar heen gaat... Het blijft niet achter in je geheugen, dat wilde ik zeggen! Als ik dan toch nog enkele vroege jeugdherinneringen zou hebben, zijn die met de hersenschudding in 2009 wel verloren gegaan. Ik denk dat mijn herinneringen aan 1978 vooral muzikaal zijn. Met een oudere broer en zus die elk al naar het voortgezet onderwijs gaan, staat de radio dus de godganse dag op Hilversum 3. Behalve de dag dat de EO uit zond, dan stond hij op Veronica. Broer Henk bracht zijn eerste singles binnen, de eerste was 'Mull Of Kintyre' van Wings. Omdat Henk in het begin nog geen eigen platenspeler had, was er op een bepaald moment een kleine traditie geboren in huize Louwsma.
Op zondagochtend na de kerkdienst. Bij de eerste twee kopjes koffie werd er geen of een plaat uit de verzameling van heit gedraaid. Voor mijn gevoel werd 'Daarom Ben Ik Blij' van Gert & Hermien wekelijks gedraaid, maar dat viel nog wel mee. Met het derde kopje koffie kwam mijn broer met zijn single-koffertje en zijn beginnende collectie. Wings, 'Rivers Of Babylon' van Boney M en 'Substitute' van Clout. Er hebben vast wel meer singles in de koffer gezeten, maar die ben ik heerlijk vergeten. Deze drie zijn legendarisch genoeg! Nu kom ik dan toch even tot een pijnlijke onthulling. Ik heb pas rond mijn vierde geleerd om naar de wc te gaan en zat op mijn derde nog prinsheerlijk op de pot. Als de drums in vallen in 'Substitute' zie ik in een flits de rand van het formica-tafeltje, precies het uitzicht vanaf de pot. Ik weet het... in drie jaar tijd is dit verhaal al eens vaker voorbij gekomen. Tijd om nu eens dieper in te gaan op Clout.
Clout is het schoolvoorbeeld van hoe het niet moet. Het is het bekende sprookje dat al jaren plaats vindt in de popmuziek en wat nog dagelijks speelt. Wurgcontracten, kleine lettertjes en meer ongerief wat de artiesten in kwestie niet uit de WW gaat houden. Graeme Beggs is in dit geval de 'boeman', hij benadert de dames om een onbekend gebleven Righteous Brothers-nummer in een nieuw jasje te steken. Dat is 'Substitute' en wordt als eerste in thuisland Zuidafrika uitgegeven, waar de plaat wekenlang op nummer 1 staat. Dan volgt de zegetocht door Europa, waarbij de single het in Nederland tot een tweede plek schopt. In Amerika is het verhaal ietsje ingewikkelder. De populaire discozangeres Gloria Gaynor komt daar in eerste instantie met haar versie van 'Substitute', maar dan ontdekt een deejay de b-kant van de single. Dat is 'I Will Survive' en zal de meeste triomfen voor haar vieren. Dit voorval houdt de originele single van Clout een beetje tegen en het komt niet verder dan nummer 61 in de Billboard.
Hoewel Clout doorgaans zelf hun instrumenten bespelen, krijgt de groep op 'Substitute' hulp van een andere Zuidafrikaanse rockband: Circus. De Zuidafrikaanse biograaf vergelijkt het met het gastoptreden van Eric Clapton bij The Beatles. Circus heeft dan ook pas een nieuw album uitgebracht en een studiodagje met Clout doet hun reputatie en carriére eer noch schaad aan. Overigens krijgen de muzikanten maar liefst 34 Rupi voor een dagje hard werken. Niemand klaagt, maar een gemiddelde fooi voor een portier is al snel 200 Rupi en dan ben je nóg zuinig. Circus heeft later in de loopbaan nog wel een paar centen verdiend, de dames zullen inmiddels ook wel blij gemaakt kunnen worden mer 34 Rupi, want die hebben niets over gehouden aan de massale plaatverkoop. Kleine onduidelijke regeltjes. ,,Come with me and I'll make you a star", zei Beggs in 1977. Dat heeft hij gedaan, alleen werd er van geld niet gesproken!
Het feest is bijna voorbij, morgen krijgen we een Schijf van 5 'feestnummers' en dan is het vanaf maandag weer 'business as usual', ook al komt nummertje 1100 met rasse schreden dichterbij!
Van harte gefeliciteerd!
BeantwoordenVerwijderen