zondag 20 november 2011

Schijf van 5: school


Zo. Over een uurtje weerklinkt de stoomfluit en kan de fabriek op slot. Zeven berichten in 48 uur! Ik zou best verlangen naar opnieuw een week vakantie, maar dat doen we maar even niet. Vandaag leren we het laatste woord van het leesplankje van 1968, waarmee ik dertig jaar geleden leerde lezen en schrijven. Volgende week géén Schijf, de week erna niet vijf 'best of Schijf'-Schijven, maar vijf top vijfjes met de beste aankopen, dvd's, concerten etc.

Of ik nog wel eens terugdenk aan mijn educatieve grondslagen in Hommerts? Buiten deze serie om niet. Hoewel een psychologe me met een natte vinger het predikaat 'jeugdtrauma' opspeldde, bestrijd ik dat. Ik denk er niet veel aan terug, het waren gewoon niet de leukste jaren, maar zegt ook veel over de daaropvolgende tijd. Aan zingen ga ik me niet wagen, maar 'My Old School' van Steely Dan (1973) is me dus niet op het lijf geschreven. Dan maar op 5!

Op 4 staat de jongste van het gezelschap. Over een paar maanden leer ik dat het liedje over een schoolmeisje gaat. Tenminste, Willemien heeft me vast al 'boys and girls' bij gebracht? Met de radio aan en twee broers en een zus op het voortgezet onderwijs leerde die kleine wijsneus al snel Engels. Op 4 staat 'Schoolgirl' van Steve Forbert uit 1981.

Niet alle muzikanten hadden het zo goed naar hun zin in de banken als de heren van Steely Dan. Neem nou dat volkslied van Alice Cooper. Bijna veertig jaar later heeft het nummer niks aan kracht ingeboet. Op 3 staat 'School's Out' van Alice Cooper (1972).

Laten we vooral niet vergeten dat Louwsma op de basisschool een brave borst was. Een tikkeltje eigenwijs? Ja, hij hield pen en schaar verkeerd vast en kreeg daarvoor nog wel eens een tik. Onterecht, want het bleek mijn vertraagde motoriek. We gaan er dus geen rebelse Schijf van maken, dus The Ramones kunnen thuis blijven. Op twee zet ik 'School' van Supertramp (1974).

Bovenaan staat een lesje wiskunde. Rod Argent wilde na The Zombies perfecte popmuziek maken. Getuige 'Schoolgirl' uit 1970, alsook later werk, slaagde hij daarin. Geen wanklankje te horen en toch met ziel en zaligheid gemaakt. Steely Dan en Alan Parsons zouden dat laatste nog wegpoetsen. De genoemde debuutsingle van Argent staat op 1.

Volgende week is een verrassing! Ook voor mij...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten