Hoe leg je aan de toevallige passant uit waar Soul City om draait? Snelle soul? Bestaat dat? Soul is toch zwijmel, schuifelen en geoorloofd tegen je lief aanrijden? Hoewel Motown eigenlijk 'not done' is in de northern soul, vooral de hits, ontkom je er bij een uitleg aan de leek niet aan. Voor mij krijgt alles onder de midtempo het predikaat 'dweil', voor vele singles de teleurstellende mededeling dat ze niet in de blauwe bak mogen. De medici zijn nog druk aan het onderzoeken, maar het lijkt erop dat Soul-X een hart heeft. Bij deze een onregelmatig terugkerende rubriek over té trage parels.
Neem nou The Floaters. Typisch zo'n gouwe ouwe die je in de jaren tachtig in het programma van Robin Albers kon horen. Het verhaal van The Floaters zou in een zin passen, gelukkig beklaagde ooit een reïntegratieconsulent zich van mijn wollig taalgebruik. Tja, de krant móest vol...
De groep werd in 1976 in Detroit opgericht door James Mitchell, die eerder zijn keel had opgezet bij The Detroit Emeralds. In een tot studio omgebouwde garage nemen ze een muzikale droom van Mitchell op en het is direct een grote hit. Opvolgers lijden schipbreuk en de groep mag nog jaren teren op 'Float On'.
De groep en hun hit worden vaak op de hak genomen. Cheech & Chong brengen ons 'Bloat On' en in Sesamstraat wordt een andere melodie gespeeld, maar vertellen de poppen tussen persoonlijke introductie en refrein wat ze fijn vinden aan nummer 5. Dat was overigens ook de hoogste positie in Nederland.
Ja. Hij zit in de blauwe bak. Nee. Hij ligt niet bij elk feestje op de draaitafel. Als ik hem thuis draai, heb ik een uur later nog de neiging om zo'n oerlelijke tandeloze Steenwijkwestelijkse mama van d'r fiets te trekken en te trakteren... Euh... Kan misschien worden uitgezocht of Soul-X een hormonenhuishouding heeft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten