Het is te hopen voor de dienstdoende predikant dat de man van de Sahara Farm Light Show al zijn apparatuur heeft meegenomen. Zijn toehoorders zouden in onbedoelde hogere sferen komen met de psychedelische projecties boven de preekstoel. En toch blijkt de knusse Lutherse kerk in Zwolle een uitgelezen plek voor semi-akoestische concerten. Jammer is dat de opkomst ook knus bleef. Slechts veertig bezoekers voor deze editie van The Legendary Minstrel Sessions met het Canadese duo Snowblink.
Afgelopen week werd Chayah Van Diermen als voorprogramma toegevoegd. Een Zwolse singer-songwriter van zestien lentes die opviel tijdens Kunstbende en naar eigen zeggen autobiografische teksten schrijft. Meid toch! Wordt eens lekker dronken, hang tot vier uur op de dansvloer en laat je eens pakken door een lekkere knul! Het leven is niet zo somber. En gooi alstjeblieft die lelijke jurk weg!
Hoewel? We missen dan wel een erg goede zangeres, een fijne gitariste en een veelbelovend tekstschrijver. Qua stem klinkt ze bij vlagen als Marissa Nadler, maar dan nóg breekbaarder. De liedjes zijn 'catchy', maar het blijft folk met hoofdletters. Dat de teksten soms wat naïef zijn, gaat vast wel weer over. Iemand om in de gaten te houden.
Dan Goldman stemt zijn gitaar en speelt een riedeltje. Wat is dat? Een groep fietsers die luid bellend voorbij rijden? Nee, het blijkt Daniela Gesundheit en 25 bezoekers te zijn. Enkele van hen hebben kleine belletjes. Arjen probeert in alle tumult Snowblink aan te kondigen, maar eigenlijk stoort hij in een 'performance'. Als de belletjes verstommen, bouwt Daniela met de Line 6 een koortje en knallen ze los met 'Green To Gone'. Daniela plukt ruig aan de electrische gitaar, terwijl Dan de accenten aanbrengt met de semi-akoestische gitaar. Daniela heeft een groot stembereik en kan zowel vertederen als angst aanjagen.
Eigenlijk is Snowblink iets té dwars om folk te mogen heten. Het neigt soms naar impro en noise, maar ook van covers van Bruce Springsteen en Michael Jackson zakt menig geitenwollensok af. Ik ben niet zo thuis in het oeuvre van Wacko Jacko, volgens mij heet het 'Why' en Snowblink maakt er iets bijzonders van. Van hun debuutalbum 'Long Live' wordt ongeveer tweederde gespeeld, twee nieuwe liedjes en drie covers. 'Nothing Compares 2 U' in de toegift is wel erg melig.
Snowblink is 'live' ruiger dan op de plaat. Het is daardoor meteen ook minder lief dan Chayah, maar verdient de hedendaagse folk niet een fris windje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten