Schijf van 5: Marissa

Omdat ik had verwacht dat ik vandaag wederom de hele dag in een roes zou verkeren, nagenietend van het meesterlijke optreden van Marissa Nadler, had ik eerder deze week bedacht een onmogelijke Schijf samen te stellen met vijf favorieten uit haar rijke oeuvre. Het is iets anders gelopen... De kater na gisteravond overheerst, maar zes jaar supporterschap geef je niet zomaar op, dus dat zal wel weer bijtrekken. Er werd gisteravond na afloop heel wat af gediscussieerd. Iemand die zojuist 'Marissa Nadler'(2011) had gekocht, was van mening dat het al na haar debuut bergafwaarts was gegaan. Ik ben het daar totaal niet mee eens. Voor mij zijn 'Saga Of Mayflower May'(2005) en 'Songs III- Bird On The Water'(2007) de hoogtepunten en zijn haar laatste twee platen iets minder. Zelf is ze ook niet tevreden over 'Little Hells'(2009) en nam daarom het album nog maar eens akoestisch op, deze heb ik gisteravond nog bij haar gekocht. Bij het samenstellen bij deze Schijf heb ik ervoor gekozen om van ieder album het beste nummer uit te zoeken, de nummer 2 is nooit officieel verschenen en dus offer ik haar debuutalbum 'Ballads Of Living And Dying'(2004) op. Deze heb ik ook pas in 2008 leren kennen, ik was in 2005 net even te laat voor het vinyl...

Ik leerde Marissa in oktober 2005 kennen middels een alternatieve versie van 'The Little Famous Song'op de Mind The Gap-cd bij het Gonzo Circus-magazine. Kort daarop kocht ik 'Saga Of Mayflower May', haar tweede album. Het was liefde op het eerste gehoor. Tóch was er onmiddelijk een uitschieter. Hoewel de meeste nummers gedragen ballades zijn, klinkt 'My Little Lark' als een single-hit: Compact en zondermeer het meest positieve nummer qua uitvoering en inhoud. Ze stopt hem zelf tegenwoordig weg in een hilarische medley met 'I'm On Fire' van Bruce Springsteen, zelf moet ik altijd even glimlachen als ik het origineel hoor. Op vijf zet ik dus 'My Little Lark' van 'The Saga Of Mayflower May' uit 2005.

Het is waar dat sinds 'Songs III' de albums iets achteruit hobbelen. Haar laatste begint zich langzaam aan mij te openbaren, is bij vlagen het mooiste wat ze heeft gemaakt, maar ik heb hem nog niet zo grijsgedraaid als haar vorige albums na drie maanden. Een hele positieve uitschieter is in die zin 'The Sun Always Reminds Me Of You', een liedje dat alles heeft wat we zo waarderen aan het songschrijven van Marissa. Deze komt vandaag op vier.

Vlak voor de release van 'Little Hells' in 2009 werden we even bang gemaakt door onheilspellende berichten. Marissa met drumcomputers? Achteraf bezien is dat ene nummer mét drumcomputer één van de uitschieters van het verder matige album. Maar het geduld wordt beloond. Wie het bad ondergaat en wacht tot het laatste nummer krijgt een traditionele Marissa-ballade van de bovenste plank: 'Mistress On A Sunny Day' staat in deze Schijf op 3.

Na de tenenkrommende cover van 'Famous Blue Raincoat' pakte ze mij volledig in met een lied, dat ik haar nog nooit eerder had horen zingen. Ik kende de mp3 van haar oude website. Ze noemde deze gisteren 'Mistress', de mp3-tag vermeldt 'All Love Must Die', maar op dezelfde site heette 'Under An Old Umbrella' 'Turquoise', dus ik geloof haar meteen. Dronken mensen spreken altijd de waarheid, toch? Ze vertelde dat ze het lied als zeventienjarige had geschreven. Een spannend nummer met ritmewisselingen. Ik noem hem eigenwijs 'All Love Must Die' en is mijn op-een-na grootste favoriet.

Bovenaan staat een nummer van 'Songs III'. Het vinylalbum was in 2008 in een oplage van 500 en ik heb hem toen tweemaal gekocht. De eerste keer ben ik hem verloren in de trein, de tweede keer kostte het kreng me 35 euro. Gisteren heb ik dan ook nog maar de officiële cd gekocht. 'My Love And I' is voor haar moeilijk 'live' uit te voeren omdat de melodie grotendeels wordt bepaald door een bescheiden orgel. Die ga ik na het publiceren weer snel eens opzetten en dan ben ik er zeker van dat morgen alles weer vergeven en vergeten is?