dweilpauze: The Soul Children

In februari 2010, vlak voor de geboorte van Soul-xotica, zat ik bijna een jaar in de ziektewet. De arbo-verpleegkundige adviseerde me weer aan het werk te gaan, maar rekening houdende met mijn lange afwezigheid op de werkvloer, zou ik in eerste instantie kunnen beginnen met twee uren per dag. Is zo om? Man, het was een hel! Ik zat op een afdeling produktiewerk met allemaal gezonde mensen die door de Sociale Dienst de coffeeshop waren uitgestuurd. We begonnen om half acht en tien minuten later begon iemand zijn mantra van 'was het maar vier uur'. Eén van de weinige collega's waar ik goed mee overweg kon, kende ik nog uit 2003 toen we met een groepje in Steenwijk bezig waren een lokale SP-afdeling op te zetten. Ik ben steeds haar naam kwijt, vandaar dat ge-'ze' en 'zij'. Op een vrijdagochtend vroeg ze of ik plannen had voor het weekend. Zeg ik er meteen bij dat ze bijna mijn moeder had kunnen zijn en dat ze niet op een date zat te wachten!

Ik had geen specifieke plannen voor dat weekend. Zij vertelde dat ze regelmatig op zaterdag een rondje langs kringloopwinkels maakte. ,,Gewoon sneupen", vertelde ze. ,,Ik koop maar zelden iets". Emmeloord, Meppel, Hoogeveen, Dieverbrug en Ruinerwold waren enkele van de plaatsen waar ze geregeld kwam. Toch wist ze niet van het bestaan van De Kring af. Omdat Ruinerwold pas was geopend, ging die alleen op zaterdagmorgen open. Dieverbrug was net even te ver om te fietsen. En zo spraken we af. Ze pikte me de volgende dag op en we gingen eerst naar Ruinerwold, vervolgens naar beide in Meppel en tot slot Dieverbrug. Voor alles, behalve platen, zou dit een aanrader kunnen zijn. Goede prijs-kwaliteitsverhouding, de testers van de electronica zijn analfabeet ('devekdt' stond er op een apparaat)en schoon en netjes! De platen was zo gezegd niet veel soeps. De enige twee singles van interesse waren 'Take A Letter Maria' van R.B. Greaves op de Engelse Atco en 'The Sweeter He Is Parts 1 & 2' van The Soul Children.

Ik meende maar dat The Soul Children,, net als The Soul Clan op Atlantic, een verzameling Stax-artiesten was. Zo vroeg ik op het Steenen Forum wie toch die zangeres was... The Soul Children werd in 1968 geformeerd door David Porter en Isaac Hayes. De nieuwe groep moest het gat vullen dat was gevallen nu Sam & Dave de overstap naar Atlantic had gemaakt. Daar heeft Stax nog lang berouw van gehad, want The Soul Children waren tussen 1969 en 1973 goed voor drie top vijf-hits in de R&B-charts van Billboard. In de reguliere Billboard sloeg het nog geen deuk in een pakje boter na de rits monsterhits die Sam & Dave hadden gescoord. The Soul Children bleef tot 1980 bij elkaar in de oorspronkelijke bezetting. Onder hen bevond zich John Colbert. Omdat die bekend stond om zijn eigenaardigheid door zomers op blote voeten over geasfalteerde wegen te lopen, kreeg die de naam Blackfoot. In 1984 hoefde die niet te lopen en kon een 'Taxi' bestellen om tot nummer 19 in de Top 40 te rijden. De muzikanten op de platen van The Soul Children zijn, geen verrassing voor een Stax-groep, Booker T. & The MG's.

Door dat mysterie na de aankoop leg ik hem geregeld op en hoewel het nummer te traag is om te dansen (ik zou omvallen), begin ik de plaat toch wel op waarde te schatten. Veel Stax-werk wil nog wel eens glad zijn, zowel vocaal als muzikaal, maar kijk hier: Het komt The Soul Children echt uit de tenen! Met name de laatste paar maanden neemt een té langzame plaat zijn intrek in de blauwe bak en dat geldt eveneens voor deze van The Soul Children. Ook al wordt hij vooral thuis bij het ontbijt opgezet.

Ook soul children worden groot en uiteindelijk ook oud. Achtentwintig jaar na het uiteenvallen van The Soul Children in 1979, formeren J. 'Blackfoot' Colbert en Norman West Jr. een nieuwe editie van The Soul Children met twee nieuwe zangeressen. In 2008 maken ze zelfs een cd! Niet dat we die willen kennen...