Eigenlijk had ik de titel 'compensatie voor een vroege herfst' bedacht, maar eerlijk gezegd vind ik het herfstweer wel iets hebben. Zolang ik me niet hoef te bedenken dat ik mijn laatste week zomervakantie heb... Met Marissa Nadler en Espers ben ik nog niet klaar. De laatste klinkt veelbelovend, maar zoals bij iedere Espers-plaat gaat er enige tijd over heen. En Marissa? Soms verbeeld ik me alsof ik het wel heb gehad met haar. Die geef ik nog een paar weken. Snowblink behandel ik op net zo'n manier als bij het Sneeker Nieuwsblad. Geen research, geen achtergrondinformatie, maar puur de muziek.
Er is mij verteld dat Daniela Gesundheit een Canadese is. Snowblink is háár band. De liedjes zijn van haar, ze zingt ze en Snowblink doet de rest. Phil Spector is in de nieuwe eeuw een beetje een trendy argument, vaak betekent het dat het een eigenzinnige produktie betreft. Ik denk dat dit is wat Time Out in de plaat vond. De vergelijking met het anarcho-folknoise-project Animal Collective snijdt meer hout.
Snowblink is geen 'overnight sensation', de liedjes werden al in 2008 geregistreerd en 'Long Live' verscheen vorig jaar. Als ik op zondag niet het leesplankje deed, maar Kleur bekennen op herhaling gooide, dan had 'Green To Gone' op nummer 1 in de groene Schijf gestaan. Hierin verklapt Daniela ongevraagd haar leeftijd. Ze is geboren in 1982.
Ze kan best zingen, je moet wel tegen de uithalen van Joni Mitchell kunnen, maar bovenal is ze tekstdichter. Ze zoekt de mooiste beelden uit en mengt dat net zo in de muziek als een hiphopper doet. Haar liedteksten laten zich lezen als eigentijdse poëzie met een saluut aan de romantische meesters.
Voorbeeldje? 'If a father can't bless all his children, then none will be blessed/ If his hand reaches out for a forehead no longer in flesh, yes and none'. Of prachtige volzinnen met exotische woorden. 'Martha my dear and Frances my bliss and my favorite Frost, we will wear our long wise whitebeards and when betrothed, one two three four, we sisterwives will ride on one white bike the speed of a quail'. Poepoe!
Muzikaal is het doordacht rommelig, maar niet bedacht. Houtje, touwtje, met hier en daar wat Ductape, soms per ongeluk een hemelse melodie, dan weer chaos. Het is muziek die leeft, die zich per luisterbeurt blijft ontwikkelen. Zo lust ik er nog wel een paar...?
Flink duimen, want misschien komt Snowblink dit seizoen nog naar Zwolle...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten