maandag 26 september 2011

de journalistieke wanhoop nabij


Ik had ze nog liggen, de nieuwe albums van Marissa Nadler en Espers. Ben ik een beetje folk-moe aan het worden? Feit is dat ik me de afgelopen weken helemaal heb vastgebeten in de soul en funk. Alles draait om het ritme. Kan een zachte melodie me echt niet meer bekoren? Of... waren mijn verwachtingen na 'Espers II' (2006) té hoog en valt 'Espers III' (2009) daarbij in het niet? Of heb ik het talent verloren om iemand te overtuigen en ben ik veroordeeld tot passief luisteraar?

De prangende levensvragen van een muziekjournalist. Vergelijk het met een doos Belgische pralines. De liefhebber eet de doos erbij op. Wat valt erover te vertellen? Belgische chocola spreekt voor zich. Die vanillevulling. Zalig! Maar daarover kun je als lezer pas oordelen als je hem zelf op de tong legt. En wat nu als je helemaal niks met chocola hebt? Of niet het verschil proeft tussen Jamin en een Brusselse patisserie?

Espers is in dat kader de Belgische chocola. Gewoon goed! De 'state of art' van de 21e eeuwse nu-folkrock. Stuk voor stuk meesters (m/v) op hun instrumenten en de immer prachtige fluwelen stem van Meg Baird. Maar dan... Waar 'II' en het debuutalbum vol stonden met sterke melodieën, daar mis ik ze op 'III'. 'Caroline' mag er zijn, maar is geen 'Dead Queen' of 'Cruel Storm'. 'Another Moon Song' en 'Sightings' zijn qua begeleiding 'los zand'. De nummers lopen veelal in elkaar over. Daardoor is het minder een verzameling liedjes.

Er is één man opgestapt, zodat de dames de overhand hebben. Toch mis ik soms de herkenbare cello-idioterie van Helena Espvall. Brooke Sietinson is als gitariste alom aanwezig, toch is het vooral Greg Weeks die de regie heeft. En zijn geluid kennen we inmiddels wel.

We kunnen door als muziekjournalist! 'Espers III' is minder dan zijn voorganger, zeker niet slecht. De instrumentbeheersing is wederom van de bovenste plank, maar ja, de liedjes... Het laat zich lezen als een suite. De liefhebber zet zijn tanden in de plastic beschermhoes, maar de toevallige passant kun je er niet mee overtuigen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten