Een blik op het hoesje en je ziet ongeschoren mannen poedelnaakt op een fiets. Vervolgens lees je het plot, waarin de plaatsnaam Reetveerdegem wordt genoemd en het motto van de ooms van Günther: 'God schiep de dag en wij feesten ons er vrolijk doorheen'. Dat verklaart de lachsalvo. Maar Vlamingen zijn niet bepaald van het platte amusement en soms kan de hilariteit omslaan in een inktzwarte tragedie. Dit blijkt uit 'Ex-drummer', 'Vet Hard', maar ook uit de verfilming van 'De Helaasheid Der Dingen' (België, 2009, 104m), naar het boek van Dimitri Verhulst.
Günther Strobbe lijkt zijn fascinatie voor het schrijven door middel van vele kantjes strafwerk te hebben gekregen. In het hier en nu tracht hij zijn laatste roman te slijten aan een uitgever. Afwijzingen aan de lopende band. Nu is zijn vriendin tot overmaat van ramp zwanger geworden en ziet Günther zich genoodzaakt 'echt werk' aan te nemen.
Het leeuwendeel van de film toont Günther als dertienjarige. Net als zijn vader zijn ook zijn drie ooms (nonkels) weer bij hun oude moeder ingetrokken. Vier nietsnutten, berucht in Reetveerdegem, die de ganse dag lijken te zuipen, gokken en rokkenjagen. Günther heeft enerzijds de geldingsdrang om uit dit milieu te ontsnappen, anderzijds ziet hij de helaasheid der dingen: Eens een Strobbe, altijd een Strobbe!
Als hij zijn vader laat weten toch liever naar een internaat te gaan, gaat deze over de rooie. Het wordt nóg erger als een dame van de Kinderbescherming poolshoogte komt nemen. Vader meldt zich bij een ontwenningskliniek, maar blijkt niks meer realistisch of gespeend te zijn van een goed vaderschap als toen hij nog zoop.
Mag er gelachen worden? Maar natuurlijk! Je lacht je het leplazerus met die knotsgekke broers. Maar na een half uur schuddebuiken, ontpopt zich iets tragisch in het verhaal. Natuurlijk vindt Günther het wel wat hebben om onderdeel te zijn van zo'n kleurrijke familie, maar wil zelf niet zo eindigen. Zijn vroegste pogingen daartoe breken hem bij de handen af.
Ik zag deze film vorige week woensdag samen met 'The Idiots'. Beide hebben raakvlakken, maar waar de laatsten hun vlucht zoeken in het 'idioot' zijn, daar doet Günther verwoede pogingen om te 'deugen'. De familienaam, die je volgens vader en ooms hoort te verdienen, werkt hierin tegen.
Eén en al kommer en kwel? Nee, de film heeft zelfs iets van een 'happy end'. Daar verklap ik niks over. Kijk zelf maar, want met 'The Idiots' is dit een absolute 'must see'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten