Hebben we wat gemist? Ja! Gisteren! Ik had al besloten om Dave Berry door te sturen naar maandag, kon niet de juiste inspiratie voor een alternatief vinden, had woensdag nog een hoesbui gedaan en had bovenal tijd te kort. Hoe gaan we dit oplossen? Komende donderdag publiceer ik zowel een 'gewoon' bericht als de Eindstreep. Maar vandaag eerst een erg toepasselijke Schijf. Hebben jullie met deze temperaturen ook niet ontzettend veel zin in kalkoen?
Precies een half jaar geleden luisterde ik ook naar Echte Jannen en, o, wat waren ze blij dat die rotkerst weer voorbij was. Ik moest lachen, zocht snel de laatste zondag van juni op en noteerde met grote letters 'KERSTSCHIJF'. Natúúrlijk is de keerzijde van Kerst één brok Amerikaanse commercie en dat komt vooral tot uiting in die afschuwelijk kitscherige kerstplaten. Toch heb ik vijf uitzonderingen weten te vinden?
Nummer 5 had het bijna niet gehaald, het is namelijk niet zo héél bijzonder, maar omdat Soul-xotica 'the unofficial Dutch-languaged Flirtations fan page' lijkt, geef ik de dames ruim baan. Hekkensluiter is vandaag 'Christmas Time Is Here Again', géén connectie met 2, van The Flirtations uit 1968. Het was de b-kant van 'Nothing But A Heartache'.
Nederlandse artiesten lijken minder snel geneigd om een kerstplaat op te nemen. Ik had natuurlijk ook voor Fay Lovsky kunnen kiezen, maar die wordt in de tijd van advent net iets te vaak op Sky Radio gedraaid. En dus kies ik voor 'Dit Jaar Wil Ik Sneeuw, Begrepe?' van De Raggende Manne op 4.
Kerstmis 1998 vierde ik in Engeland. Je mag de Christmas Pudding houden, ik neem de custard wel. Snik, dat mocht niet. En ik heb me een hekel aan heet fruit! Ik leerde daar wel een paar 'nieuwe' evergreens kennen, waaronder 'I Believe In Father Christmas' van Greg Lake uit 1976. Een leuke novelty dankzij de stem van Lake, als Neil Diamond het had gezongen was het té erg voor woorden geweest!
Leden van de Engelse fanclub van The Beatles kregen van 1963 tot en met 1969 rond de kerst een exclusieve flexidisc als extraatje bij het fanclubblad. Hoe leuk die uit de andere jaren zijn, weet ik niet. 'Christmas Time Is Here Again' uit 1967 haalde in 1994 het eerste deel van 'The Anthology' en was de b-kant van 'Free As A Bird'. Het is vooral een leuk fröbelstukje van John Lennon.
Dubbedubbedumdum. Eén van mijn 'niks aan de hand'-deuntjes dat me 52 weken in het jaar over de lippen gaat. Een liedje waar ik zelfs op 26 juni bij 28 graden goede luim van krijg. Die me na tachtig keer per dag nog niet gaat vervelen. Mijn nummer 1 is dus 'Stop The Cavalry' van Jona Lewie. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd...
In de maanden oktober, november en december deed ik op zondag aan 'kleur bekennen'. Volgens mij is in dat kader zwart blijven liggen? Doen we dus een Schijf van 5 over zwart?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten