Met de voorlaatste Man met de Schijf heb ik wat reclame voor dit openbare kladblok gemaakt op Golden Beat Years. Een reactie kwam van een gewaardeerd collega-forummer. Leuk geschreven, maar hij kon de links niet vinden! Ik geef het ruiterlijk toe. Voor een blog over muziek is Soul-xotica wellicht een beetje saai, maar... had ik wél het 451e bericht kunnen schrijven als ik 'soundbites' of complete downloads had aangeboden? Zie hier het punt waarop Littlehits stuk liep. Hun laatste download staat vandaag centraal als Telefoontoppertje: 'Jenny Artichoke' van Kaleidoscope.
Littlehits verzorgde informatieve verhalen over vergeten nummers, die het hadden verdiend om op zijn minst een kleine hit te worden. Ziedaar de aanleiding voor de naam. 'Little hits' was volgens mij niet van toepassing op het aantal bezoekers. Het had een cultstatus waar Soul-xotica stiekem van droomt...
The Beatles had op 'Revolver' en met name de laatste track 'Tomorrow Never Knows' de Britse psychedelica geïntroduceerd. Iets liever van aard en qua geluidseffecten verfijnder dan de primitieve rauwe acidrock uit Amerika. In het kielzog van Pink Floyd kwam in 1967 ook Kaleidoscope bovendrijven. Zanger Peter Daltrey heeft een beroemde neef. Daarover wist Littlehits een mooi verhaal, dat zich moeilijk op waarheid laat toetsen. Hun debuutsingle 'Flight From Ashiya' zou eenvoudig over drugs kunnen gaan, maar nee, het is het verhaal van een piloot wiens toestel op het punt van een crash staat. Ondanks het merkwaardige ritme krijgt Kaleidoscope steun van de BBC, maar het wordt geen hit. Ik zweer vooral bij de b-kant: 'Holidaymaker', een fijne stamper met tijuana-trompetten en spelende kinderen aan het strand.
Nadat ook 'A Dream For Julie' geen hit is geworden, verschijnt de eerste van hun twee elpees voor Fontana. 'Faintly Blowing' is typisch zo'n 'timepiece' aangaande de Britse psych. Zo'n plaat waar veertig jaar later vééls te grote woorden voor worden gebruikt!
The Who behoeft in 1967-68 eigenlijk geen covers meer. Pete Townshend heeft een pen die nimmer opdroogt en John Entwistle doet zo nu en dan een duit in het zakje. Toch laten ze Speedy Keen (later van Thunderclap Newman) 'Armenia - City In The Sky' schrijven voor op 'The Who Sell Out'. De jongens van Kaleidoscope zien het wel zitten. Als ze nu eens een gelikt nummer voor The Who schrijven en die hebben een hit, dan kunnen zij zeggen...
Het liedje is 'Jenny Artichoke' en er wordt in 1968 een demo door gespeeld naar Roger Daltrey. De tape komt retour met een klein briefje erop geplakt: 'Goed nummer!'. Een beetje gefrustreerd nemen ze het zelf maar op. Hoewel 'Jenny Artichoke' evenmin een hit wordt, is deze commerciële aanpak wel enigzins een molensteen om de nek. Op 45 toeren zal er weinig verheffends meer plaats vinden.
Toch is 'Jenny Artichoke' een bijzonder aardig nummer dat niet geheel onopgemerkt blijft. Negen jaar vóór zijn schandalige reïncarnatie tot Danny Mirror, neemt Eddy Ouwens het nummer op met zijn groep The Eddysons.
Kaleidoscope gaat in 1970 op in Fairfield Parlour dat, blijkens tal van albums in de nieuwe eeuw, heel wat meer dan één album op Vertigo heeft gemaakt. Ook maken ze nog reclame voor het Isle Of Wight-festival middels een single als I Luv Wight. Alle platen zijn gewild onder verzamelaars, maar de topstukken zijn toch wel de zogenaamde 'BBC transcription discs' die in 1967-68 van Kaleidoscope verschijnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten