Vrijdag 7 juni 1991. Qua weertype vertoont het overeenkomsten met de dag van twintig jaar later. Hoewel de zon voor het leeuwendeel verstoppertje speelt, is het broeierig warm en valt er een anderhalve spetter regen. Ik ben er deze dag al vroeg bij. Samen met mem op de fiets naar het ziekenhuis in Sneek. Of het nu was om iets in mijn neus dicht te branden om spontane bloedneuzen te voorkomen óf dat mijn oren werden doorgesmeerd? Ik neig naar het laatste. Afijn, dat krijg je van The Moody Blues op tien door de koptelefoon. Onderweg snij ik het onderwerp even aan en tot mijn schrik lijkt mem te geloven dat het wel goed komt. Ik weet wel beter?
Ieder examenjaar lijkt zijn eigen werkwijze te hebben. Kroop je anders onder de bank als de telefoon ging, in 1991 had men besloten alle kandidaten te bellen. We zijn ruimschoots op tijd thuis en ik geniet van iedere minuut. Straks breekt immers de hel los? Dan gaat de telefoon. Ik adem diep en loop met een overstuur hart naar de telefoon.
,,Met Gerrit".
- ,,Hallo Gerrit. Je spreekt met Kingma. Ik moet je vertellen dat je geslaagd bent".
,,Grapje zeker?". Kingma had een gitzwarte humor, dus je wist maar nooit!
- ,,Nee echt, Gerrit! Je bent geslaagd! Gefeliciteerd!".
Nog helemaal daas hang ik de telefoon op. Huh? Dat kán toch helemaal niet. Komende zaterdag in 2011 memoreer ik de diploma-uitreiking. Dan ga ik jullie ook vertellen hoe het wel kon...
Ik maak een kleine tocht door het dorp. Ik zit even bij tante Dieuwke en op de praatstoel bij buurvrouw Regina. De laatste vertelt over haar hippietijd. De muziek waar ze in 1968 een hekel aan had? Soulmuziek! Het maakt indruk. Meer dan tien jaar negeer ik soulmuziek...
Van de cadeaus herinner ik het blik Quality Street van buurvrouw Huitema en Sjoerd het beste. Volgens mij heb ik de inhoud binnen een week lekker egoïstisch weggekauwd. Natúúrlijk verdient zo'n dag ook een plaatje. Dat dit vervolgens zo'n wegwerpnummer als 'Dong Dong Di Ki Di Gi Dong' moet zijn? Twintig jaar later maak ik me nog kwaad over de prijs. Niet smetteloos, neutrale hoes. In 2011 is 2 euro dan gerechtvaardigd, vijf gulden in 1991 een grof schandaal!
En toch bleef de dag even onwerkelijk voelen als dat die nu bij de terugblik aanvoelt. We nemen er nog maar een chocolaatje op, want morgen...? Geen uitgebreid feest, maar wel bericht nummer 450!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten