Na ruim een jaar Soul-xotica en bijna 500 berichten is de receptuur van dit kladblok welbekend. Veel mastodonten uit de muziek hebben hier nog geen enkele vermelding gekregen. Wel is er regelmatig aandacht voor de 'underdogs' van de popmuziek. Vandaag hebben we weer zo iemand. Bijna vijftig jaar professioneel, gelauwerd onder muzikanten, maar voor het platenkopend publiek een volslagen onbekende: Dana Gillespie.
Vernon Joynson noemt haar een 'folkie' in 'Tapestry Of Delights', maar de keuze om in de voetsporen van Marianne Faithfull te treden, was uit nood geboren. Dana heeft vanaf haar jeugd een passie voor blues. Maar waar landgenoten hun veels te blanke stem in een blues-stramien drukten, daar wilde Dana pas de blues zingen als haar stem er rijp voor was. Een instelling waarmee je mijn handen op elkaar krijgt...
Als zestienjarige en kersverse vlam van Donovan tekent ze in 1965 bij Pye voor een paar singles. Maar de concurrentie onder de Britse dames is moordend en Dana weet zich geen plaatsje te vinden tussen Sandie Shaw, Petula Clark, Cilla Black en de reeds genoemde Marianne Faithfull. In 1968 komt ze bij Decca en debuteert met een liedje dat twee jaar eerder door Donovan werd geschreven: 'You Just Gotta Know My Mind'. Het heeft weinig meer met folk van doen. Het heeft zelfs een vaak gekopieerde rock-riff. Verder is het een late mod-stamper. Laat, omdat de modbeweging in 1968 bijna ten einde was. Dana wacht anno 2011 nog steeds op haar eerste hit, het zal dan ook niemand verbazen dat de single flopte. De begeleidende elpee 'A Box Of Surprises' uit 1969 is knap zeldzaam!
In 1973 is de ster van David Bowie zo ver gerezen, dat hij zelfs de in Engeland totaal onbekende Lou Reed aan een carriére kan helpen. Zou het hem lukken met Dana Gillespie? Het antwoord luidt ontkennend, ook al werd ze met de elpee 'Wasn't Born A Man' op een aparte manier gepresenteerd. Van Bowie was inmiddels bekend dat hij zich graag als vrouw liet portretteren. Gillespie daarentegen werd extra mannelijk neergezet, terwijl de vrouwelijke Bowie erg veel van haar weg had.
Pas tegen haar veertigste had haar stem de, door haar gewenste, rijpheid gekregen en ze heeft sindsdien niet meer omgekeken. Tot op de dag van heden zingt ze de blues met volle overtuiging. Mick Jagger, om maar een voorbeeld te noemen, komt voor haar zijn bed uit. Maar deze beroemdheden alsook een enthousiast publiek bij optredens hebben haar in die 46 jaar niet meer dan een cultstatus gebracht.
Ik heb 'You Just Gotta Know My Mind' sinds zaterdag op elpee en kan de boodschap nu verder uitdragen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten